Να τα εκατοστήσεις
Υψηλότερος του μέσου όρου ο στόχος
Το αντίτιμο επί τοις εκατό στα ταμεία του πόνου
Γήρας γέρας, φθοράς θρέμμα
Της αντλίας οι ασύμμετροι τόνοι
Ρευστό προς πήξη το αίμα
Κι οι θύμησες-οδύνες κόπων σε θολό βλέμμα
Να τα εκατοστήσεις
Γεννήτριες χρόνου αναλαμπής ήβη
Τσιπάκια υποδόριας ουτοπίας το μανουάλι της τούρτας
Ρίο, 26-5-2012
ΥΓ. Θάλαμος τετρακόσια ένδεκα της καρδιολογικής, κρεβάτι δεύτερο στα πέντε. Το Ρίο των αντιφάσεων: της βρωμιάς και της δυσοσμίας της αμμωνίας και των κοπράνων, της ξηλωμένης ταπετσαρίας και της υγρασίας, των άτυχων ασθενών των διαδρόμων, το πεδίο της μάχης με τις λευκές στολές, ο σωτήριος τόπος του συγχρονισμού των καρδιακών παλμών, της διάνοιξης των βουλωμένων αρτηριών από τα λίπη της σαρκοφαγίας, του καπνού και του αλκοόλ, του άγχους και της παραφροσύνης, των προβληματικών γονιδίων, της γήρανσης των κυττάρων και της μακροζωίας. Κι εκείνος, ο γεννήτορας, δέσμιος στα κιγκλιδώματα των πρέπει, ταξιδεύει στο παραλήρημα των ταξιδιωτικών αναμνήσεων της τελευταίας ογδοηκονταπενταετίας…
[Ως εικαστικό σχόλιο στο ποίημα, ένα έργο του Angus McPhee (1916-1997)]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου