Τα τραγούδια γύρω από το σώμα του διπλώνονται
Μέσα σε τούτη την ψυχή οι νότες λιώνουν
Γύρω από τα ακροδάχτυλά του,
θυμός, φόβος, άγχος, μίσος, απόγνωση, μετάνοια.
Μοναξιά.
Στριμώχνεται.
Ήταν συμπαγής και σταθερός
μα πάντα εναλλασσόμενος,
Ήταν διαφορετικός,
κι όμως ο ίδιος.
Έσπασε τα δεσμά του πόνου
Εκτεθειμένος στράφηκε σε αυτά που λυπόταν
Άφησε την ηχώ των αλυχτισμάτων του
να είναι η -χωρίς λέξεις- σιγανή απάντηση
Το τελευταίο χτύπημα
η αστραπή και η βροντή.
Τόσο σιωπηλή που πόνεσαν τα αφτιά του
Η επιφάνεια καταιγίστηκε από Τάξη
Mα το Χάος κυρίευε.
Δεν υπήρχαν μάρτυρες.
Δεν υπάρχει ιστορία να ειπωθεί.
[Φωτογραφία: π. Π. Κ. / Κωνσταντινούπολη 2011]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου