ΣΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Στου παράτολμου έρωτα το έψιλον προσκύνησα ώς τ' άλφα,
του καθώς τα πρέπει απάτησα,
τύψεις ασύδοτα πάντρεψα
με της σάρκας τις ασίγαστες ορμές.
Στ' άτολμου έρωτα τ' άλφα ως το ύψιλον σίγησα,
τον έρωτα κράτησα ως έχει!
-ΑΠΟΥΣΙΑ; -ΠΑΡΟΥΣΑ!
T' ασυγχρόνιστο παρόν μας
πληρώναμε πότε εγώ και πότε εσύ
με απουσία.
Και 'κει που μια στιγμή αγγίξαμε το χρόνο,
παγώσαμε τους δείκτες-
Δεν ξέραμε οι αφελείς πως και με κλειδωμένα τα ρολόγια
ο χρόνος δραπετεύει...
Φωτογραφία: π. Π. Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου