π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΕΠΙΛΟΓΟΣ...

  Ὅταν σέ καιρούς μίζερους καί χαλεπούς, ὅπως εἶναι καὶ ἐξελίσσονται οἱ δικοί μας,  ἀποχαιρετᾶς κάποιο πρόσωπο τρισόλβιο, πολυαγαπημένο, πρόσωπο δικό σου, πολύ οἰκεῖο καί κορυφαῖο μέσα στήν ψυχή σου, τό πρόσωπο τῆς Μητέρας, τότε καταλαβαίνεις πολύ καλά ὅτι τό κενό πού σοῦ ἀφήνει εἶναι νομοτελειακό, σκληρό καί συνάμα πολύ διδαχτικό. Διδαχτικὸ, γιατὶ σοῦ ὑπενθυμίζει ἐν ἐπιτομῇ τὸ πρότερον τοῦ βίου σου, κι ὕστερα σὲ εἰσάγει στὴν παγερή καὶ τολμηρὴ πραγματικότητα τῆς πλατώνειας / σωκρατικῆς ἑρμηνείας της. «Φιλοσοφία = Μνήμη θανάτου». Διδαχὴ, ποὺ μέσα στὴν ἐκκλησιαστικὴ πραγματικότητα ἔλαβε τὶς διαστάσεις ποὺ τῆς ἔπρεπαν καὶ κυρίως ἐμβιώθηκε μὲ ἱεροπρεπῆ καὶ ὑπεύθυνο τρόπο ἀπό τοὺς φίλους τοὺς Θεοῦ, τοὺς Ἁγίους Του. Κι αὐτή τή διδαχή σπεύσανε νά μοῦ κομίσουν, ὡς ἄλλη ἀναψυχή, φίλοι εἰλικρινεῖς καί ἔντιμοι, πού ὑψώνουν μαζί μου τίς προσευχές τους στόν Κύριό μας, ἀλλά καί φιλεύουν ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς τους τήν καλωσύνη πού τούς προίκισε Ἐκεῖνος...

Τοὺς εὐγνωμονῶ καὶ τοὺς χαρίζω τὴν ἀγάπη καὶ τὸν σεβασμό μου, γιατὶ τὶς ὦρες αὐτές, ὧρες πικρὲς καὶ ἄχραντες, ἔστω καὶ νοερὰ μοῦ παραστέκουν ὡς ἄλλοι ἄγγελοι ἀπό τὸν Οὐράνιο Θρόνο Του. Ἐδαφιαίως μετανίζω καὶ τοὺς ἱκετεύω νὰ εὔχονται γιὰ τὴ Μητέρα μου στὸ ταξίδι της, τὸ δίχως ἐπιστροφή. Εὐλογημένο ἐξάπαντος, θεοφιλῶς πανίερο καὶ μὲ τὶς προσευχές μας φροντισμένο ταξιδι στὸ πέλαγο τῆς Μ. Σαρακοστῆς. 

π.κ.,  26-2-2012