ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΑΤΗ γράφει η ΜΑΡΙΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΕΤΣΗΣ
«όπως τα πεύκα
κρατούνε τη μορφή του αγέρα
ενώ ο αγέρας έφυγε, δεν είναι εκεί»
[ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ ΣΤ΄]
Γιώργος Σεφέρης
Η νέα πτέρυγα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών -απρόσωπη θα τη χαρακτηρίζαμε-πήρε ζωή από τα μαγικά «στραβοπίνελα» του Παναγιώτη Τέτση. Στα δεκαοκτώ καινούργια έργα του ακροβατεί σε τόνους άσπρου-μαύρου. Και τι περίεργο, το ασπρόμαυρο τούτο «παιγνίδι» είναι όλο φως και χρώμα! Αυτή είναι και η μεγάλη μαεστρία του Ζωγράφου να κρύβει το χρώμα για να το ανακαλύψει ή και να το δημιουργήσει ο θεατής των πινάκων του!
Τα πεύκα έχουν αιχμαλωτίσει τον άνεμο, κι εμείς, αόρατοι περιπατητές, νιώθαμε το χάδι του καθώς μας το στέλνει με το άρωμά του. Γευόμαστε της θαλάσσης την αρμύρα με το απροσδόκητο κόκκινο στο νερό και την ακτίνα του ήλιου να τρυπά τα σύννεφα και να τρέχει στο κύμα προσπαθώντας να αποκαλύψει τις περιπέτειες του πολυμήχανου ανδρός ή να φωτίσει τα αρχαία ναυάγια του βυθού.
Η ιερότητα της γης, του ουρανού, της θάλασσας, η ιερότητα των δένδρων, των εστιών αναπτύσσονται σε όλο τους το μεγαλείο. Τα απογυμνωμένα κλαδιά, χέρια αποστεωμένα, σαν κάτι θέλουν να μας πουν…, να μαρτυρήσουν, ίσως, το μακρινό εκείνο μυστικό των ιμπρεσιονιστών ζωγράφων, την απέριττη γραφή των Ιαπώνων ομοτέχνων τους ή να φέρουν μέσα από τα βάθη των αιώνων μνήμες από τα μυστήρια του πεπρωμένου που κρύβονται στις Σκαιές Πύλες;
Δίπλα στα νέα έργα του δασκάλου και ακαδημαϊκού Παναγιώτη Τέτση, αρκετά παλαιά, δάνεια της Εθνικής Πινακοθήκης και άλλων συλλεκτών, που έχουμε θαυμάσει και αγαπήσει, στημένα με το συνταίριασμα εκείνο που η κυρία Έφη Ανδρεάδη, επιμελήτρια της έκθεσης, με τη βαθιά γνώση του αντικειμένου προβάλει, και καλεί τον θεατή για μία υψηλή αισθητική απόλαυση, που αρχίζει από το ξεφύλλισμα του εκπληκτικού, συλλεκτικού θα λέγαμε, καταλόγου, αφιερωμένου στο Ζωγράφο!
ΑΓΟΝΗ ΓΡΑΜΜΗ
«εγώ είμαι ο τόπος σου∙
ίσως να μην είμαι κανείς
αλλά μπορώ να γίνω αυτό που θέλεις»
[ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ Δ΄]
[ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ Δ΄]
Γιώργος Σεφέρης
Πάνω σε μία «Τριημιολία» με προορισμό την «Άγονη Γραμμή» θα μας ταξιδέψει μια σειρά εκθέσεων του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, ξεκινώντας από την προϊστορία ως τους λιμένες των μεταβυζαντινών χρόνων. Με τον έξοχο Ελληνικό λόγο τους, ο Διευθυντής του Μουσείου, καθηγητής Νικόλαος Σταμπολίδης και ο άξιος μαθητής του αρχαιολόγος, επιμελητής του Μουσείου Γιώργος Τασούλας, μας αφηγούνται μέσα από 400 αντικείμενα που ανασύρθηκαν από τα σπλάχνα της γης και της ιστορίας 5.800 χρόνων, τις περιπέτειες πέντε νησιών του νοτίου αιγαίου, του Καστελόριζου, της Σύμης, της Χάλκης, της Τήλου και της Νισύρου. Ένας άθλος πραγματικός που συγκλονίζει τον επισκέπτη κρατώντας και μόνο το βαρύτιμο, δίγλωσσο κατάλογο της έκθεσης. “Opus magnum”, θα τον χαρακτηρίζαμε, «που αποτελεί ένα “μουσείο” εις το εσαεί για τα μικρά αυτά νησιά, ορισμένα από τα οποία δεν διαθέτουν ακόμα μουσείο ή συλλογές», επισημαίνει ο καθηγητής.
Η πρώρα από το πολεμικό πλοίο της Νισύρου, φτιαγμένη από Λάρτιο λίθο, τοποθετήθηκε σοφά στο κέντρο της εισόδου του Μουσείου και στο βάθος η μεγάλη φωτογραφία της Νίκης της Σαμοθράκης για να φανεί η ομοιότητα, με εκείνη την πρώρα πάνω στην οποία στέκει η Νίκη έτοιμη να υποδεχτεί, με ανοιγμένες τις φτερούγες της τον επισκέπτη και μαζί του να πετάξει… Και, ω, του θαύματος, τι κι αν βρίσκεται στο Λούβρο, εκείνη κατέρχεται από το ιερό βάθρο της και με την αέναη κίνησή της οδηγεί τα βήματα του επισκέπτη στο εντυπωσιακό ολόχρυσο στεφάνι από φύλλα κισσού από το ακριτικό νησί του Καστελόριζου, [τέλη 4ου αρχές 3ου π.Χ αι.], στα αναθηματικά ανάγλυφα, στα νομίσματα, στις ενσφράγιστες λαβές αμφορέων και στη «σκανταλόπετρα», λίθινη άγκυρα με στρογγυλεμένες άκρες. Θαυμάζει τον κορμό ενός εφήβου [400-350 π.Χ. αι.], τον Αττικό ερυθρόμορφο ασκό, τη μορφή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου [1423/4 μ.Χ] και τη Βρεφοκρατούσα Παναγιά [17ος αρχές 18ου μ.Χ. αι.]. Κι ύστερα δείχνει τη δεξιοσύνη της, γνέθοντας το μαλλί, πάνω στο Αττικό ερυθρόμορφο επίνητρο [1400-375 π.Χ.] από τη Χάλκη το ακουμπισμένο στο γόνατό της. Αλλά τονίζει και την ομορφιά της με το Χρυσό αλυσιδένιο περιδέραιο της Τήλου. Κι ενώ μέσα από τους θαλασσινούς ανέμους, ιστορεί το μύθο των θεών και των ανθρώπων, τις δοξασίες, τις συνήθειες, τα έθιμά τους, την ακμή και την παρακμή του πολιτισμού, το πλάσιμο σπουδαίων πραγμάτων και εκείνων, των τόσο σημαντικών, «μικρών τίποτα», στέκει για αρκετή ώρα μπροστά από ένα θραύσμα μαρμάρινου σταυρού από τη Νίσυρο [6ος-7ος μ.Χ. αι.]. Μέσα στο εγχάρακτο πλαίσιο αναγράφεται καθέτως και οριζοντίως: ΖΩΗ/ΦΩΣ. Διαβάζει δυνατά κι ύστερα χάνεται!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχουν τα εκπαιδευτικά προγράμματα, κατά την διάρκεια των οποίων οι μαθητές των Αθηνών μπορούν μέσω της Vodafone να επικοινωνούν με τους μαθητές των νησιών μέσα από το microsite της έκθεσης [www.agoni-grammi.gr]. Επίσης, οι κάτοχοι εισιτηρίου του Μουσείου μπορούν να παρακολουθούν δωρεάν ξενάγηση στις 12.30 μ.μ. κάθε Κυριακή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου