Ανοίγει με αδημονία το λάπτοπ, επιστρέφοντας νωρίς σήμερα από το ημερήσιο κάτεργο, ημιαργία γαρ, παραμονή Πρωτοχρονιάς. Κάνει login στο λατρεμένο Facebook, ελπίζοντας να έχει νεότερα από την πολύτιμη και μοναδική φίλη της.
 |
| Ζωγραφική Άριας Κομιανού |
"Να, που το ίντερνετ", συλλογίζεται ικανοποιημένη, "μπορεί να σού χαρίσει αληθινές και πιστές φιλίες".
Έχει ελεύθερη πολλήν ώρα η Λετίτσια! Ο Γιώργος, ο λατρεμένος της, δεν θ' απαιτήσει μπελαλίδικο γεύμα, μια και το βράδυ είναι καλεσμένο το ευτυχές ζεύγος σε φιλικό ρεβεγιόν, οπότε...
Στρογγυλοκάθεται στον υπολογιστή και διαπιστώνει ευχαρίστως ότι υπάρχει όντως μήνυμα στο fb. Το αφήνει για λίγο αργότερα, ώστε να το ευχαριστηθεί περισσότερο, επιτείνοντας έτσι η ίδια τη γλυκιά αγωνία ενός εισερχόμενου. Αρχικά θερίζει στη φάρμα της ό,τι έσπειρε χθες βράδυ και μετά ανοίγει το μήνυμα. Η πιστή φίλη, με το ψευδώνυμο "Χαρούμενο Φθινόπωρο", ήταν εκεί:
"Αγαπημένη μου Λετίτσια,
Τόσο καιρό επικοινωνούμε και τώρα μόλις παίρνω το θάρρος να σού ανοιχτώ. Είμαι εντελώς μόνη. Απελπιστικά μόνη... Όλοι νοιάζονται για τον εαυτό τους. Κανείς για μένα και για το τί αισθάνομαι. Έχω ένα σύζυγο, που ξοδεύεται και ξοδεύει για όλους, εκτός από μένα. Συνεχώς λέω και επαναλαμβάνω ένα στίχο που διάβασα πριν από καιρό: Όχι δεν είμαι λυπημένη, όχι δεν είμαι λυπημένη, όχι δεν είμαι λυπημένη... Όμως, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε, είμαι λυπημένη πολύ. Βαθιά και αγιάτρευτα...
Τέλος πάντων και για να μη σε κουράζω, απόψε θα με κάμω delete. Υπάρχω, δε σημαίνει μόνο αγαπώ, αλλά και αγαπιέμαι. Το παραδέχομαι: Δεν αγαπιέμαι, δεν αγαπάω, άρα γιατί να υπάρχω; Καλύτερα να εξαφανισθώ.
'Ησουν η μόνη που εμπιστεύτηκα. Αντίο για πάντα. 'Ολα να πάνε καλά στη ζωή σου. Ευτυχές το Νέο Έτος!
Η φίλη σου
Χαρούμενο Φθινόπωρο"
Η Λετίτσια αισθάνεται ηλεκτρικό ρεύμα ώς τις μυχιέστερες φλέβες της ψυχής.
"Την δυστυχισμένη...", σκέφτεται, καθώς νοιώθει να βρίσκεται σε αδιέξοδο πανικό. "Πώς να την βοηθήσω; Τι μπορώ να κάμω; Λες ν' αυτοκτονήσει; Ωω, Θεέ μου... Σε μια τέτοια μέρα γιορτής, τι κακό θα μάς εύρει;"
Ταυτόχρονα σηκώνεται να πιει ένα ποτήρι νερό, μήπως και συνέλθει, ενώ συλλογίζεται πόσο ευτυχής και χαρούμενη είναι η ίδια με την ασφαλή ζωή που βιώνει!
Ξανακάθεται στον υπολογιστή -πάντα βέβαια στο Facebook- αποσυνδέεται ως Λετίτσια και αμέσως, σχεδόν υπνωτισμένη, συνδέεται ως "Χαρούμενο Φθινόπωρο". Με ρομποτικές κινήσεις, οδηγείται στις ρυθμίσεις λογαριασμού και κάνει γρήγορα delete αυτόν τον εαυτό της, απαγγέλλοντας φωναχτά, για να τ' ακούει:
"Όχι δεν είμαι λυπημένη, όχι δεν είμαι λυπημένη, όχι δεν είμαι λυπημένη"...
(Μπανάτο Ζακύνθου, 31 Δεκεμβρίου 2011)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου