[Από τον Τόμο "ΠΡΟΗΓΜΕΝΟΣ ΚΥΚΛΟΣ Ποιητική Ανθολογία (1965–2000)", Εκδόσεις Μπάστα, Αθήνα/Ζάκυνθος 2008]
Grecian stones
για την Clara Janés
O Attic shape! Faire attitute!
JOHN KEATS
Στην πέτρα που καθόμαστε τώρα σα ναυαγοί
Αναζητώντας τις ανταύγειες των βωμών
(τί κρύο που κάνει αδελφή το δειλινό)
Μη μου ζητάς την ίδια ιστορία
Για τον λαμπρό χιτώνα.
Ένα μονάχα θα σου πω:
Κι αν δεν βουλιάξαμε, αδελφή,
Κι αν δεν πετάξαμε
Είναι γιατί μας κράτησαν στην επιφάνεια
ετούτες οι μεγάλες πέτρες
-βαρύ σωσίβιο που μας φορέσαν οι θεοί.
Και τώρα
Που λάμπει μέσα στ’ όνειρο του Κάλχα το μαχαίρι
Ποιός θα μας φέρει τη βασιλοπούλα εδώ
Απ’ τις χρυσές Μυκήνες;
Μα τί σου λέω καλή μου.
Φαίνεται πως λησμόνησα την Πύλη των Λεόντων
Κι η Αυλίδα δεν υπάρχει πια
Για μας
Για το ξεκίνημα
Για την Ωραίαν Ελένη.
τριγύρω η στάχτη των βωμών
και η θάλασσα
και οι σωσίβιες πέτρες
που επιπλένε.
Ampurias ή εναέρια αρχαιολογία
There shrines palaces and towers
Resemble nothing that is ours.
EDGAR ALLAN POE
Μέσα στη γενική ασυνεννοησία
Περάσαμε το καλοκαίρι μας υπεριπτάμενοι
Την Κόστα Μπράβα.
Οι φίλοι μας προτίμησαν το Κλάμπ
Μεντιτερανέ
Τη νότια γαστρονομική
Με αγγλική... μουστάρδα.
Πετώντας σ’ ένα κάποιο ύψος
Γνωρίζαμε πως ήταν μπορετό
Να επισημανθούν τα πραγματικά όρια της πόλης
Των Ελλήνων.
Έτσι θα συμπληρώναμε και τον Οδηγό
Του Εμπορείου
Θα εντοπίζαμε και το νησί
Εκεί που πρώτα-πρώτα στήσανε οι Φωκαείς
Φίλο γιατρό θεό
Τον Ασκληπιό.
Περάσαμε τις αίθριες μέρες μας
Σε αβέβαιες ηδονές
Υπεριπτάμενοι από ένα κάποιο ύψος
Δόξες παλιές ελληνικές
Της Ιβηρίας.
Και τώρα...
Τώρα τις νύχτες ξαγρυπνούμε στη μελέτη
Αμφίβολης ποιότητας εναερίων φωτογραφιών
Τονίζοντας τις αβεβαιότητες της Ίριδας
Συμπληρώνοντας τα πολλά ιδεατά κενά
Επεκτείνοντας τις εξαίσιες γενικές υπαινικτικές γραμμές
Ονειρευόμενοι:
Εδώ τα τείχη το λιμάνι η Αγορά
Τα δημόσια συντριβάνια υδραγωγεία
Εκεί τα ιδιωτικά «ηδύκοιτα» δώματα και οι κήποι
Εφηβικών τελετουργιών της Ιωνίας.
Και το νησί
Κάτω από την ασήμαντη αρχιτεκτονική
Του Σαν Μαρτί
Και τη λάσπη είκοσι αιώνων.
Από την άλλη όψη των σχημάτων και των χρωμάτων
Της Ίριδας
Απρόσιτο απλό απροσπέλαστο σχήμα
Η ζωή εν τάφω
Στην ελληνική πολυκύμαντη αποικία.
Ακρωτηριασμένο άγαλμα κόρης που βρέθηκε κοντά στα Ζάκανθα, αρχαία αποικία των Ζακυνθίων στην Ισπανία
για τη Maria José Landete
Θεά Υγεία ή Δίκη;
Τέλεια η γραμμή – ελληνική
Μα έχεις στην όψη το αίνιγμα
Κόρης αρχαϊκής της Ιβηρίας.
Ίσως
Νύμφη Εσπερίδα.
Στο πρόσωπό σου σμίγει τη μέρα η νύχτα
Παλεύει το έρεβος το φως
Το φως παλεύει το έρεβος.
Στην κάθε αμφιλύκη
Τα θεϊκά δίνουν τα χέρια στα ανθρώπινα
Τα χέρια.
Πού είναι τα χέρια
Πού είν’ τα χέρια σου;
Δίβουλη σμίλη ο καιρός
Δίβουλη η μοίρα των θνητών
Κραυγή πικρή της πέτρας.
Άθικτη μόνο μένει
Η διχασμένη υπόσχεση της ποθητής αυγής
Στο θεϊκό -το ιόνιο λες- ριπίδι
Των χειλιών σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου