[Από τον Τόμο "ΠΡΟΗΓΜΕΝΟΣ ΚΥΚΛΟΣ Ποιητική Ανθολογία (1965–2000)", Εκδόσεις Μπάστα, Αθήνα/Ζάκυνθος 2008]
Με το βασίλεμα
Θρυμματισμένη ανάμνηση
Μες στον καθρέπτη του καιρού
Θρυμματισμένο χαμογέλιο
Στα μάτια σου – στα μάτια μου
Σβήνει η πανάρχαιη χαρά.
Ώ τί ανωφέλευτη σπονδή
Απ’ το ποτήρι της ζωής
Στην πέτρα της αγάπης.
Θρυμματισμένο χαμογέλιο
Πόσοι αβασίλευτοι καημοί
Πόσα ιμάτια πορφυρά
Τί περιδέραια θλίψης.
Ποιός θα περάσει δυο φορές
τα ίδια νερά;
(Βρήκαμε κάτι να πιαστούμε).
Δεν μπορεί.
Οι σάλπιγγες θα ηχήσουνε το πάρσιμο
Της Ιεριχώς
Με το βασίλεμα.
Βασίλισσα της Παλμύρας
Ήχοι και σχήματα και μιλήματα
Χωρίς υπόσταση
Τ’ άλλου καιρού
Μελωδία βαθυκίνητη
Σκορπισμένη στον άνεμο
Βυθισμένη στη θύμηση
Μακρυσμένη στ’ αστέρια
Μελωδία
Βασίλισσα της Παλμύρας
Της μοίρας μας
Βασίλισσα
Ξένη
Βασίλισσα
Έκπτωτη
Καταλυμένη
Ακέραιη
Λυπημένη
Υπάρχουσα
Βασίλισσα
Ομορφιά
Fosiles en Castilla
Ανοιδήσεις της υφάλου γης
μετεωρίζουσι και την θάλασσα
αι δε συνιζήσεις ταπεινούσιν αυτήν.
ΣΤΡΑΒΩΝ
Φωνές υδάτων πολλών
Ενάλια ρίγη
Και η θάλασσα παρουσία αθέατη
Γύρω – τριγύρω
Διακριτικά τραβηγμένη
Στα χαμηλά ωκεάνια πλάτη.
Ώ, θάλασσα
Θάλασσα του Ηώκαινου πολυπέταλη
Παρθένα ζωή αθωότητα
Σ’ αναζητώ σαν πινελιά λαζούρι
Να κιαρίρει
Την ώχρα την επίσημη της γης.
Εξαίσια ύπαρξη ώς εδώ
Σ’ αναζητώ στα ύφαλα
Μες στην καρδιά της πέτρας.
Μετεωρίζεται η ψυχή:
Κοχύλια κώνοι μέδουσες
Πορφύρες αστερίες
Εξαίσια ενάλια ρίγη
Φως
Νεύρο
Χρώμα
Ομορφιά
Παρθένα ζωή απολιθωμένη
Αθωότητα.
Πίκρα μου απέραντη
Θάλασσα του Ηώκαινου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου