© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010

Τρικυμία

Γλυπτό της Φρόσως Μιχαλέα

Γράφει ο Παύλος Φουρνογεράκης

Η εισαγωγή της όπερας «Ιπτάμενος Ολλανδός» του R. Wagner με την αίσθηση της τρικυμίας από στερεοφωνικό ήχο, θυελλώδης κι εκρηκτική μες την παραζάλη και το φόβο της κρίσης, οικονομικής και πολιτισμικής, συντρόφευε την απελπισία μου την επομένη των κυβερνητικών εξαγγελιών. Ταίριαζε στο κλίμα των ημερών και των συμβολισμών. Κατάλυση του τρία, στην ιερότητά του. Τρεις του Σεπτέμβρη η πολιτική διακήρυξη βελτίωσης της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού. Τρεις του Μάρτη σαν τη στροφή της φουρκέτας, η (με επίσημη κυβερνητική Πασοκική διακήρυξη) κατάλυση κάθε αίσθησης δικαίου με τη συνοδεία της πορνογραφικής εκδοχής του τρία στα περίπτερα της Τζούλιας. Ανέλπιδες προοπτικές παραγωγής στην κρατικοδίαιτη ελληνική ραστώνη.

Κλείδωσα τα βιβλία κι αφέθηκα στη βούληση των μυών να σύρουν το αυτοκινούμενο όχημά μου πάνω από το μικρό βράχο. Ήταν λιγότερες οι στάλες της βροχής από εκείνες της αφρισμένης θάλασσας του Αγίου Σώστη που ράντιζε το πρόσωπό μου και άφηνε την αλμύρα να περιλούζει τα σφιγμένα μου χείλη. Μπορούσα να διακρίνω, από το πλάι, τη λυσσαλέα ορμή των κυμάτων πάνω στα βράχια του μικρού ιδιόκτητου νησιού, ακριβώς έξω από το αλιευτικό καταφύγιο.

Έμοιαζε με καράβι που διαθέτει δύο πλώρες για να διατηρεί την ευστάθειά του ή αν το έβλεπες από ψηλά έμοιαζε με το ποδοπατημένο ευρώ που του χαρακώνουν τη νεόκοπη ευρωπαϊκή του λάμψη. Άλλοτε το έβλεπα σαν το καράβι που αντιστέκεται και θραύει τη σιγουριά των κυμάτων, κι εκείνα εκτινάσσονται στα ύψη πονεμένα από τα αιχμηρά εργαλεία, κι άλλοτε πάλι το έβλεπα να οπισθοχωρεί φοβισμένο και ανίκανο από την ελλειμματική ρήξη. Εκεί μέσα στα καφε-γάλανα νερά με το γκρι φόντο, μάς έβλεπα όλους μαζί ένα κουβάρι, σαν τη σχεδία του Οδυσσέα που συντρίβεται από τη θύελλα που έστειλε ο θυμός του Ποσειδώνα, να παρακαλάμε τη Λευκοθέα να μας δώσει το πέπλο της και να μας σώσει.

Διέκρινα τους μαφιόζους που πωλούν ουσίες κι οινοπνεύματα, καταπατούν τον καλλίγραμμο αιγιαλό, οπλοφορούν και πυροκροτούν τους νόμους και την αρετή. Τους επιχειρηματίες με τα διπλά λογιστικά βιβλία που κλέβουν την εφορία κι οι εφοριακοί κλείνουν τα μάτια στην αφή του «λαδωμένου» χρήματος στις βαθιές τους τσέπες. Τους αγρότες που εκλιπαρούν για επιδοτήσεις δίχως να αναπροσαρμόζουν τον τρόπο και τα είδη της καλλιέργειας συνεταιριζόμενοι και ανταγωνιζόμενοι στη σκληροτράχηλη φιλελεύθερη οικονομία. Τους μηχανικούς που εκδίδουν παράνομες άδειες μιας άναρχης οικοδομικής δραστηριότητας στο παιχνίδι της απληστίας των τετραγωνικών. Τους γιατρούς που σκίζουν προκλητικά τον όρκο του Ιπποκράτη στο νεκρικό κρεβάτι του ΕΣΥ και στα απαστράπτοντα δωμάτια των ιδιωτικών επιχειρήσεων υγείας. Την εκπαίδευση που παραδίδει μαθήματα ιδιωτικώς και εμφυτεύει το μίσος των νέων προς τους δασκάλους και τους γονείς τους μες την καταπίεση του παρωχημένου σχολείου. Τις αδιάφορες μανάδες και τους υπερ-απασχολημένους πατεράδες που στερούν τη φροντίδα και την αγάπη από τα παιδιά τους. Τη δικαιοσύνη που αθωώνει τους κλέφτες και τους κακοποιούς για να χειροφιλήσει υποτασσόμενη την πολιτική εξουσία. Τους υποκριτές μεγαλόσχημους ρασοφόρους που αρνούνται - και το καταφέρνουν- οποιασδήποτε φορολογικής επιβάρυνσης της εκκλησίας που απομυζεί πολλά από τον κρατικό κορβανά. Τους δημοσιογράφους που προπαγανδίζουν και τυφλώνουν την κοινή γνώμη. Τους αστυνομικούς που χτυπούν τους διαδηλωτές και παντρολογιούνται με τους νονούς της νύχτας. Τους σαστισμένους αναρχικούς που θέλουν ηρωισμό στην καταστροφική μανία μαζί με τους προβοκάτορες και τους νοσταλγούς των απόκρημνων άκρων.

Στην εξωτερική πλευρά χαιρόντουσαν το κολύμπι ανάμεσα στα βοθρολύματα του παρακείμενου κρυμμένου αγωγού πολιτικοί άρχοντες (δήμαρχοι, νομάρχες, βουλευτές, υπουργοί, πρωθυπουργοί και οι κάθε λογής πρόεδροι, διευθυντές και επαγγελματίες συνδικαλιστές ) σφιχταγκαλιασμένοι με τους ντόπιους και ξένους κερδοσκόπους τραπεζίτες και κεφαλαιούχους στη σκακιέρα του καπιταλισμού. Κάπου εκεί μέσα στο φουρτουνιασμένο θαλασσινό κουβάρι πρέπει να ΄μουνα κι εγώ δαγκωμένος από τις δικές μου αμαρτίες…

Το κουβάρι έπεφτε λυσσασμένο στον οξυγώνιο κυματοθραύστη για να διαλυθεί, να μοιραστεί σε μικρότερα κομμάτια για να ορμήσει ξανά και ξανά. Κι ενώ η τρικυμία φάνταζε να σπρώχνει το νησί όλο και πιο πίσω πιο κοντά στη στεριά άκουσα ξαφνικά το βρυχηθμό της ιστορίας . Έβαζε τις δικές της μηχανές να γυρίσουν τις προπέλες. Ξεσηκώθηκαν οι απολυμένοι μαζί με τους άνεργους, τους μισθοσυντήρητα πεινασμένους και τους άλλους τους σκεπτόμενους και προβληματισμένους. Μαζί με τους νέους που σιχάθηκαν να ζουν εικονικά και ονειροπολούν-μάχονται για τη μελλοντική ζωή τους, μαζί με όλους εκείνους που δε σκύβουν το κεφάλι στο σύγχρονο δυνάστη της δικτατορίας της δημοκρατίας. Μαζί με όλους εκείνους που δεν επιζητούν τα πλούτη και ψάχνουν τη γνώση ως δύναμη αναζωογονητική στις πλουτοπαραγωγικές πηγές του ελληνικού πολιτισμού και ψελίζουν τους στίχους του Ανακρέοντα:

Τα πλούτη του Γύγη μ΄ αφήνουν
αδιάφορο, του βασιλιά των Σαρδίων,
ούτε ο χρυσός με σκλαβώνει ,
και δεν ψάλλω τυράννους.
Εμένα με νοιάζει με μύρα
να λούζω το γένι,
εγώ θέλω με ρόδα
κεφάλια να στεφανώνω.
Το σήμερα μ΄ ενδιαφέρει,
Τ΄ αύριο ποιος το γνωρίζει;
(Ανακρέων 6ος π.Χ.)

Και το πλοίο άρχισε δειλά-δειλά να προχωρεί μπροστά, ν΄ αποφεύγει την προσάραξη στα ρηχά νερά. Η ποσειδώνια τρίαινα μέρεψε τα βλέμματά της κι οι θαλασσοσταλιές φωσφόρισαν την ελπίδα στα χορευτικά τους ύψη. Η ελληνική δημοκρατία ύψωσε ολοκαίνουργη σημαία στο πρυμναίο κατάρτι κι εκείνη ανέμιζε περήφανη ανάμεσα στις άλλες διακοσμημένη με τα στρασάκια των χρυσόμορφων ευρώ που μοιράζονταν σ΄ όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς μέσα από τους κοινούς αγώνες για τη δημοκρατία, τη συναδέλφωση και την ευημερία.

Η ιστορία του ελληνισμού με τους ηρωικούς αγώνες ενάντια σε κάθε μορφή αυταρχικής βίας και απληστίας φόρεσε καπέλο καπετανάτο κι έπιασε το πηδάλιο με ενισχυμένη την ιπποδύναμη των μηχανών του. Η καλλιέργεια του ωραίου και του αληθινού, του κάλλους και της αρμονίας, του μέτρου και της ισονομίας πρόβαλαν στο ουράνιο τόξο που βγήκε λαμπαδοφόρος κοινωνικής ειρήνης και συνοχής εξοστρακίζοντας την αδικία, την κερδοφορία και το σαδισμό στον πρωτογονισμό της υλοκρατίας σε μακρινές πολιτιστικές ερήμους.

Δεν κατάλαβα πόσο χρόνο κράτησε η τρικυμία και πόσο ταλαιπωρήθηκε από την καταιγίδα, όπως δεν μπορώ να υπολογίσω το χρόνο και την ένταση του ανέμου των αγώνων μέχρι να κοπάσει η ελληνική τρικυμία. Μα ούτε και από νούμερα καταλαβαίνω πεπερασμένος στην απεραντοσύνη του απείρου. Η κυματοειδής πορεία του σύμπαντος μας βρίσκει στη βαθιά του κοιλότητα και θέλει ψυχραιμία για ν΄ ανεβούμε στη κορυφή και να μην πνιγούμε. Το κεφάλαιο του ελληνικού πολιτισμού είναι η σανίδα σωτηρίας γιατί διδάσκει τον τρόπο του χρηστού βίου. Ας το διαβάσουμε για να διδαχθούμε και να σωθούμε.

Άλλαξα τα βρεμένα μου ρούχα και μπήκα στην πόλη να ενωθώ με τους άλλους και να διαδηλώσω. Περπάτησα στους έρημους δρόμους, τα φωτισμένα μαγαζιά με τους θλιμμένους ιδιοκτήτες να περιμένουν στωικά το πέρασμα κάποιου πελάτη, μέχρι να κλείσουν το ταμείο και να επιστρέψουν στην οικογενειακή εστία με άδεια πορτοφόλια. Αλήθεια πότε περιμένουν ν΄ αντιδράσουν, πόσο εύπιστοι κατάντησαν οι πολίτες για το «μονόδρομο» των μέτρων του πρωθυπουργού «ευθύνης» των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. Δε βλέπουν τα φουσκωμένα σωσίβια στους λαϊκούς αγώνες; Κρίμα και το μοναδικό μας νοσοκομείο δε διαθέτει εντατική, δεν έχει, σχεδόν, ούτε και καρδιολογική!

Ζάκυνθος 10-3-2010

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

ETYXWS ESY ANTI3WA STOUS LOUOMENOUS TOU A. SWSTH LOUZESE ME FWS

Related Posts with Thumbnails