[............] μόνη,
αμάργαρος, ολόγυμνος, αυτάγγελτος,
το καθαρόν του ουρανού αναβαίνει
η Αρετή [............]
Ανδρέας Κάλβος, Η Λύρα [Πρόλογος]
Ι
Σήματα μνήμης σε μονόφυλλα Τιμής
-από της γέννας ή του τάφου την ωδή-
και με φως και με θάνατον
σαν λύτρωσης καρφιά
σε καθηλώνουν.
ΙΙ
Στις θηλιές του καιρού και του στήθους
σταθερά παρηγόρησις
της ανάσας τα λείψανα -
πώς σαρκώνουν θωπείας αφές
και φιλήματα.
ΙΙΙ
Ανείδωτος στη λάμψη του λευκού
-από την ώρα της φυγής
μέχρι του νόστου το σημάδι-
πληγές αμέτρητες μετρά (σε τόπο πλάνης)
ο φιλόπατρις.
IV
Κ' έτσι ανάκουστος σπαρά-
ζοντας στ' ακρόθυρα των Ιδεών
χέρια ταγών ανόσια
κι ονειροθύτες χαλασμού
καταδικάζεις.
V
Και με την πένα σαν ρομφαία χαραγής
-φτερά κορφής χρυσώνοντας με το μελάνι-
αναίσχυντα φρονήματα
και σπλάχνα ζόφου σημαδεύεις
γι' ανάστασης Πνοή.
Ζάκυνθος, 2007, 2008
αμάργαρος, ολόγυμνος, αυτάγγελτος,
το καθαρόν του ουρανού αναβαίνει
η Αρετή [............]
Ανδρέας Κάλβος, Η Λύρα [Πρόλογος]
Ι
Σήματα μνήμης σε μονόφυλλα Τιμής
-από της γέννας ή του τάφου την ωδή-
και με φως και με θάνατον
σαν λύτρωσης καρφιά
σε καθηλώνουν.
ΙΙ
Στις θηλιές του καιρού και του στήθους
σταθερά παρηγόρησις
της ανάσας τα λείψανα -
πώς σαρκώνουν θωπείας αφές
και φιλήματα.
ΙΙΙ
Ανείδωτος στη λάμψη του λευκού
-από την ώρα της φυγής
μέχρι του νόστου το σημάδι-
πληγές αμέτρητες μετρά (σε τόπο πλάνης)
ο φιλόπατρις.
IV
Κ' έτσι ανάκουστος σπαρά-
ζοντας στ' ακρόθυρα των Ιδεών
χέρια ταγών ανόσια
κι ονειροθύτες χαλασμού
καταδικάζεις.
V
Και με την πένα σαν ρομφαία χαραγής
-φτερά κορφής χρυσώνοντας με το μελάνι-
αναίσχυντα φρονήματα
και σπλάχνα ζόφου σημαδεύεις
γι' ανάστασης Πνοή.
Ζάκυνθος, 2007, 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου