
Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά
κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά
Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σένα ορκιζόμαστε
πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλιόμαστε
Απ' την Παρθένο στον Σκορπιό χρυσή κλωστή να ράψουμε
κι έναν θαλασσινό σταυρό στη χάρη σου ν' ανάψουμε
Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά
κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά.
(Από "Τα ρω του έρωτα", 1972)
κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά
Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σένα ορκιζόμαστε
πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλιόμαστε
Απ' την Παρθένο στον Σκορπιό χρυσή κλωστή να ράψουμε
κι έναν θαλασσινό σταυρό στη χάρη σου ν' ανάψουμε
Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά
κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά.
(Από "Τα ρω του έρωτα", 1972)
2 σχόλια:
O θάνατος δεν ήταν γι' αυτόν το τέλος.. αλλά η συνέχεια της ζωής!
Ο Οδυσσέας Ελύτης δε ζήλεψε το φως της ζωής γιατί το κουβαλούσε διαρκώς μέσα του!!
Έρια Χ.
Δεν ζήλεψε το φως της ζωής.. γιατί το κουβαλούσε διαρκώς μέσα του...
Δημοσίευση σχολίου