Xαιρετισμός του Μητροπολίτη Ζακύνθου κ. Χρυσοστόμου
στο Β΄ Ελληνορωσικό Φόρουμ, με Θέμα: Ο ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΣΗΜΕΡΑ
(Αγία Πετρούπολη, 15-19 Ιουνίου 2009)
Εκπρόσωπε του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας και Πάσης Ρωσίας κ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ,
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα της Θεοσώστου Επαρχίας της Αγ. Πετρουπόλεως κ. κ. ΒΛΑΔΙΜΗΡΕ,
Θεοφιλέστατοι και λοιποί Κληρικοί -Εκπρόσωποι των κατά τόπους Αγίων Ορθοδόξων Εκκλησιών και λοιπών Χριστιανικών Ομολογιών,
Ερίτιμε κ. ΤΟΝΙΑ ΚΑΤΖΟΥΡΟΥ Γεν. Πρόξενε της Ελλάδος,
Αξιότιμε κ. SERGEY GOLOYIN, Γενικέ Διευθυντά του POMMEL HOLDINGS INC.
Κυρίες και Κύριοι Σύνεδροι,
Επιτρέψτε μου, με την ευκαιρία της συγκλήσεως του Β΄αυτού Ελληνο-Ρωσικού Συνεδρίου εδώ στην πανέμορφη πόλη της Αγ. Πετρουπόλεως, να Σας απευθύνω, ως ο Εκπρόσωπος της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος και του Σεπτού Προκαθημένου Αυτής, Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ.κ. Ιερωνύμου, στην αγάπη Σας, την χαρά μας και την εν Κυρίω εγκαύχηση, τα θερμά συγχαρητήρια και τους επαίνους μας, για την συνέχιση των πρωτοβουλιών σας, όπως η πραγματοποίηση του Συνεδρίου αυτού, σαν η φυσική συνέχεια του Α' Ελληνο -Ρωσικού Φόρουμ που με πολύ επιτυχία πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα από τις 7 μέχρι τις 11 του μηνός Οκτωβρίου του παρελθόντος έτους 2008.
Συνέδρια αυτού του τύπου και αυτού του υψηλού επιπέδου με την παρουσία πολλών και διακεκριμένων προσωπικοτήτων της κοινωνίας μας, στα οποία είναι προσκεκλημένη και η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία μας έχουν τη δυνατότητα να δείχνουν συνεχώς την ποιμαντική μέριμνά Αυτής, πάνω σε προβλήματα και τάσεις του σύγχρονου ανθρώπου όπως αυτά αντιμετωπίζονται στον σύγχρονο μεταμοντέρνο ανήσυχο κόσμο μας και στις προσκυνηματικές περιηγήσεις.
Η ευλογία του Κυρίου προς τον Νώε και τους υιούς του, προς όλους εμάς δηλαδή, «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην» (Γεν. 9,7), οδηγεί τον άνθρωπο σε μια κίνηση που τον ωθεί σε όλη τη γη και πέραν αυτής.
Ειδικότερα η Ευρώπη, από τα χρόνια της προϊστορίας ήδη, είναι πεδίο συνεχών μετακινήσεων λαών, και βεβαίως και των συγκρούσεων που συχνά επιφέρει η μετακίνηση. Πολύ συχνά, το ποθούμενο ήταν μια εύφορη γη, ένας χώρος όπου ο άνθρωπος θα πότιζε με τον ιδρώτα του για να προκόψει. Αλλά υπήρχαν και πολλοί, που το μόνο που ήθελαν ήταν η λεηλασία. Κι έτσι, η μετακίνηση για άλλους ήταν προσδοκία, και για άλλους μάστιγα του Θεού.
Από τα αρχαία χρόνια πάντως, από τα χρόνια τα θαμμένα στην άμμο της προϊστορίας, το ζητούμενο για πολλούς ανθρώπους ήταν όχι μόνον ο πηγαιμός αλλά και η επιστροφή. Το ταξίδι αυτό υπηρετούσε το εμπόριο. Στόχος του ήταν το κέρδος. Μόνο στην ελληνική αρχαιότητα, βλέπουμε για πρώτη φορά να ταξιδεύει και κάποιος ακόμα: αυτός που ήθελε να δει τις χώρες και τη ζωή των άλλων λαών (π.χ. ο ιστορικός Ηρόδοτος).
Από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, κάνουν την εμφάνισή τους και αυτοί που ταξιδεύουν όχι για οικονομικούς λόγους, αλλά για ιεραποστολή, ή προς ωφέλειαν ψυχής. Αυτοί που πηγαίνουν να δώσουν τη μαρτυρία τους. Να βρούνε θησαυρούς πνευματικούς. Αυτοί που δεν θέλουν να αποκτήσουν, αλλά να δώσουν και η μόνη τους επιθυμία ήταν να προσκυνήσουν.
Είναι μάλλον περιττό να υπενθυμίσουμε, ότι αιώνες τώρα στην γεωγραφική περιοχή όπου μας έταξε ο Θεός να ζούμε, δηλαδή την Ευρώπη, την χαράζουν οι δρόμοι των προσκυνητών, φυτεύοντας τη γη της με την πίστη. Πρώτοι δίδαξαν οι Άγιοι Απόστολοι της Εκκλησίας μας με την δική τους περιοδεία ανά τον κόσμο.
Στην συνέχεια οι χριστιανοί προσκυνητές, με το σεβασμό τους στους χώρους όπου έζησαν οι άγιοι και όπου φανερώθηκε θαυματουργικά η δύναμη και η αγάπη του Κυρίου, με τις παρακλήσεις τους στην Παναγία και τους Αγίους, με τη μετάνοια στους ασκητές και την ταπείνωση προς τα λείψανα, έγιναν διδάσκαλοι μιας κοινωνικότητας, που θεμελιώνεται στην πίστη και την πνευματικότητα, την οποία αυτή καλλιεργεί και φανερώνει.
Οι ιερές αποδημίες τους έχτισαν τη χριστιανική συνείδηση της Ευρώπης, διδάσκοντας όλους τους λαούς της Ηπείρου μας, ότι πέρα και πάνω από τις αντιθέσεις τους, έχουν ταυτότητα θεμελιωμένη στην κοινή πίστη τους.
Όμως, αν άλλοτε το ταξίδι ήταν περιπέτεια, στο σημερινό κόσμο ο λεγόμενος τουρισμός είναι διασκέδαση και ξεκούραση, γνώση και θεραπεία, αναψυχή και ευλογία.
Η Χριστιανική Εκκλησία εισηγουμένη την προσκυνηματική περιήγηση και την συστηματική από κάθε άποψη ανάπτυξή της, αλλά και την συνεργασία με όλους τους φορείς και θεσμούς της σύγχρονης κοινωνίας μας, θέλει να προτείνει στον άνθρωπο έναν τουρισμό-ένα προσκύνημα που θα πηγαίνει πολύ πιο πέρα από την απόλαυση και την διασκέδαση των εξωτερικών στοιχείων του κόσμου τούτου: Η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία μας, προτείνει σήμερα στον άνθρωπο, είτε θρησκεύει πολύ, είτε λίγο, τον θρησκευόμενο ή λιγότερα θρησκευόμενο, να επισκεφθεί χώρους που έχουν καθαγιάσει οι άγιοι, χώρους στους οποίους φανερώθηκε θαυμαστά η δύναμη και η αγάπη του Κυρίου. Του προτείνει να αξιοποιήσει και πνευματικά το ταξίδι και έτσι τελικά να το κάνει αληθινά ένα ταξίδι μία πορεία αναψυχής και ξεκούρασης.
Η προσκυνηματική περιήγηση, οφείλει και πρέπει να είναι το βάλσαμο της γεμάτης από τα άγχη και την πολύμορφη κούραση ψυχής μας, οφείλει και πρέπει να είναι η ενίσχυση του πνεύματος, οφείλει και πρέπει να είναι μία πολύπλευρη και ουσιαστική ψυχοσωματική θεραπευτική παρέμβαση στην ψυχική απαξίωση του ασθενούντος όλου ανθρώπου.
Και η Εκκλησία της Ελλάδος, με την ποιμαντική ευθύνη Της και στον ευαίσθητο αυτό ποιμαντικό τομέα, μέσα και από το Συνοδικό Γραφείο της αναπτύξεως των Προσκυνηματικών Περιηγήσεων και των πολλών, επικαίρων και επιτυχημένων δραστηριοτήτων και εισηγήσεων αυτού τα τελευταία χρόνια, θέλει να αποδώσει στον σύγχρονο χριστιανό άνθρωπο αυτό που του ανήκει: να τού δώσει δηλαδή τη χαρά των διακοπών, χωρίς να τον αφήσει να ξεπέσει σε έναν διαλυτικό καταναλωτισμό.
Να τον βοηθήσει να συνειδητοποιήσει ότι άλλο τουρισμός άλλο προσκύνημα. Να τον βοηθήσει να συνειδητοποιήσει επίσης ότι το ζητούμενο στις διακοπές του είναι να βρει τον εαυτό του κι όχι να προσπαθεί να ξεφύγει από αυτόν. Να βρει τον εαυτό του που τον αλλοτριώνει η τύρβη της καθημερινότητας, να τον βρει με την χάρη των αγίων, με τις μεσιτείες των. Να βρει τον εαυτό του και να τα βρει με τον εαυτό του ανασαίνοντας τον καθαρό πνευματικό αέρα των κορυφαίων θαυμάτων και προσκυνημάτων. Να βρει τον εαυτό του περπατώντας στα ιερά χώματα, όπου η Χάρις του Κυρίου έλαμψε.
Έτσι μόνο μπορούν οι προσκυνηματικές περιηγήσεις να αποτελέσουν ένα στοιχείο ενότητας. Και η Εκκλησία της Ελλάδος, όπως και όλες οι Χριστιανικές Εκκλησίες της Ευρώπης ζώντας καθημερινά τα νέα προβλήματα στην Ευρωπαϊκή κοινωνία προσπαθεί και δημιουργεί τις προϋποθέσεις προσέγγισης των χριστιανών στους Ιερούς τόπους της. Δημιουργεί δηλαδή και δια του τρόπου αυτού ήθος και σεβασμό ανάμεσα στον άνθρωπο και στον Θεό, στον άνθρωπο και στη φύση, στον άνθρωπο με το συνάνθρωπο του.
Με τον τρόπο αυτό αγωνίζεται να δημιουργήσει συμπεριφορές όχι εξουσιαστικές αλλά αγαπητικές. Όχι προβληματικούς εθνικισμούς ή θρησκευτικούς φονταμεταλισμούς αλλά ανοικτές και βιώσιμες χριστιανικές κοινωνίες. Οι χριστιανοί οφείλουμε να δίνουμε «λόγον περί της εν ημίν ελπίδος». Η Εκκλησία βλέπει τον κόσμο μας να περιέρχεται σε κατάσταση πτώσης με κύριο τον άνθρωπο. Βλέπει όμως τον άνθρωπο, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο λουσμένο στην Ανάσταση του Χριστού. Προέκταση αυτής της Ανάστασης Του, είναι η Ανάσταση του Ανθρώπου που οφείλουν να αποτελέσουν οι ιερο-αποδημίες και τα προσκυνήματα στην τρίτη χιλιετία μας στον κόσμο μας γενικότερα.
Χαιρόμεθα ιδιαιτέρως, λοιπόν διότι και το Ελληνο-Ρωσικό Φόρουμ σε συνεργασία με την Πεφιλημένη Αδελφή Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας συμμερίζεται αυτές αλλά και παρόμοιες σκέψεις της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας και της συγχρόνου ποιμαντικής της και μπορούμε να συμβαδίζουμε στο κοινό καλό έργο.
Χαιρόμεθα και με την αρξαμένη συστηματική συνεργασία μας και σε αυτόν το σημαντικό τομέα της ποιμαντικής ευθύνης και δράσεως μας στον άνθρωπο του 21ου αιώνα, πράγμα το οποίο δηλώνεται μεταξύ των άλλων και με την παρουσία μας σήμερα εν μέσω υμών.
Αγαπητοί μου,
Μεταφέροντες τις πατρικές ευχές και ευλογίες του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου, αλλά και των Αγίων Αδελφών μου Αρχιερέων, των συγκροτούντων την Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος, σας ευχόμαστε εκ μέσης ψυχής και καρδίας, κάθε επιτυχία στο Συνέδριό μας, θα το παρακολουθήσουμε μαζί με την τιμία συνοδεία μας, τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμ. π. Σπυρίδωνα Κατραμάδο, Γραμματέα του Συνοδικού Γραφείου της Αναπτύξεως των Προσκυνηματικών Περιηγήσεων της Εκκλησίας της Ελλάδος και ευελπιστούμε ότι, πάντα από κοινού και δι' αυτού του τρόπου, θα διακονείται ο Ορθόδοξος και Χριστιανικός Λαός του Θεού, αλλά και γενικότερα ο άνθρωπος και θα οδηγείται σε νομές σωτηρίους.
Σάς ευχαριστώ.
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα της Θεοσώστου Επαρχίας της Αγ. Πετρουπόλεως κ. κ. ΒΛΑΔΙΜΗΡΕ,
Θεοφιλέστατοι και λοιποί Κληρικοί -Εκπρόσωποι των κατά τόπους Αγίων Ορθοδόξων Εκκλησιών και λοιπών Χριστιανικών Ομολογιών,
Ερίτιμε κ. ΤΟΝΙΑ ΚΑΤΖΟΥΡΟΥ Γεν. Πρόξενε της Ελλάδος,
Αξιότιμε κ. SERGEY GOLOYIN, Γενικέ Διευθυντά του POMMEL HOLDINGS INC.
Κυρίες και Κύριοι Σύνεδροι,
Επιτρέψτε μου, με την ευκαιρία της συγκλήσεως του Β΄αυτού Ελληνο-Ρωσικού Συνεδρίου εδώ στην πανέμορφη πόλη της Αγ. Πετρουπόλεως, να Σας απευθύνω, ως ο Εκπρόσωπος της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος και του Σεπτού Προκαθημένου Αυτής, Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ.κ. Ιερωνύμου, στην αγάπη Σας, την χαρά μας και την εν Κυρίω εγκαύχηση, τα θερμά συγχαρητήρια και τους επαίνους μας, για την συνέχιση των πρωτοβουλιών σας, όπως η πραγματοποίηση του Συνεδρίου αυτού, σαν η φυσική συνέχεια του Α' Ελληνο -Ρωσικού Φόρουμ που με πολύ επιτυχία πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα από τις 7 μέχρι τις 11 του μηνός Οκτωβρίου του παρελθόντος έτους 2008.
Συνέδρια αυτού του τύπου και αυτού του υψηλού επιπέδου με την παρουσία πολλών και διακεκριμένων προσωπικοτήτων της κοινωνίας μας, στα οποία είναι προσκεκλημένη και η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία μας έχουν τη δυνατότητα να δείχνουν συνεχώς την ποιμαντική μέριμνά Αυτής, πάνω σε προβλήματα και τάσεις του σύγχρονου ανθρώπου όπως αυτά αντιμετωπίζονται στον σύγχρονο μεταμοντέρνο ανήσυχο κόσμο μας και στις προσκυνηματικές περιηγήσεις.
Η ευλογία του Κυρίου προς τον Νώε και τους υιούς του, προς όλους εμάς δηλαδή, «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην» (Γεν. 9,7), οδηγεί τον άνθρωπο σε μια κίνηση που τον ωθεί σε όλη τη γη και πέραν αυτής.
Ειδικότερα η Ευρώπη, από τα χρόνια της προϊστορίας ήδη, είναι πεδίο συνεχών μετακινήσεων λαών, και βεβαίως και των συγκρούσεων που συχνά επιφέρει η μετακίνηση. Πολύ συχνά, το ποθούμενο ήταν μια εύφορη γη, ένας χώρος όπου ο άνθρωπος θα πότιζε με τον ιδρώτα του για να προκόψει. Αλλά υπήρχαν και πολλοί, που το μόνο που ήθελαν ήταν η λεηλασία. Κι έτσι, η μετακίνηση για άλλους ήταν προσδοκία, και για άλλους μάστιγα του Θεού.
Από τα αρχαία χρόνια πάντως, από τα χρόνια τα θαμμένα στην άμμο της προϊστορίας, το ζητούμενο για πολλούς ανθρώπους ήταν όχι μόνον ο πηγαιμός αλλά και η επιστροφή. Το ταξίδι αυτό υπηρετούσε το εμπόριο. Στόχος του ήταν το κέρδος. Μόνο στην ελληνική αρχαιότητα, βλέπουμε για πρώτη φορά να ταξιδεύει και κάποιος ακόμα: αυτός που ήθελε να δει τις χώρες και τη ζωή των άλλων λαών (π.χ. ο ιστορικός Ηρόδοτος).
Από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, κάνουν την εμφάνισή τους και αυτοί που ταξιδεύουν όχι για οικονομικούς λόγους, αλλά για ιεραποστολή, ή προς ωφέλειαν ψυχής. Αυτοί που πηγαίνουν να δώσουν τη μαρτυρία τους. Να βρούνε θησαυρούς πνευματικούς. Αυτοί που δεν θέλουν να αποκτήσουν, αλλά να δώσουν και η μόνη τους επιθυμία ήταν να προσκυνήσουν.
Είναι μάλλον περιττό να υπενθυμίσουμε, ότι αιώνες τώρα στην γεωγραφική περιοχή όπου μας έταξε ο Θεός να ζούμε, δηλαδή την Ευρώπη, την χαράζουν οι δρόμοι των προσκυνητών, φυτεύοντας τη γη της με την πίστη. Πρώτοι δίδαξαν οι Άγιοι Απόστολοι της Εκκλησίας μας με την δική τους περιοδεία ανά τον κόσμο.
Στην συνέχεια οι χριστιανοί προσκυνητές, με το σεβασμό τους στους χώρους όπου έζησαν οι άγιοι και όπου φανερώθηκε θαυματουργικά η δύναμη και η αγάπη του Κυρίου, με τις παρακλήσεις τους στην Παναγία και τους Αγίους, με τη μετάνοια στους ασκητές και την ταπείνωση προς τα λείψανα, έγιναν διδάσκαλοι μιας κοινωνικότητας, που θεμελιώνεται στην πίστη και την πνευματικότητα, την οποία αυτή καλλιεργεί και φανερώνει.
Οι ιερές αποδημίες τους έχτισαν τη χριστιανική συνείδηση της Ευρώπης, διδάσκοντας όλους τους λαούς της Ηπείρου μας, ότι πέρα και πάνω από τις αντιθέσεις τους, έχουν ταυτότητα θεμελιωμένη στην κοινή πίστη τους.
Όμως, αν άλλοτε το ταξίδι ήταν περιπέτεια, στο σημερινό κόσμο ο λεγόμενος τουρισμός είναι διασκέδαση και ξεκούραση, γνώση και θεραπεία, αναψυχή και ευλογία.
Η Χριστιανική Εκκλησία εισηγουμένη την προσκυνηματική περιήγηση και την συστηματική από κάθε άποψη ανάπτυξή της, αλλά και την συνεργασία με όλους τους φορείς και θεσμούς της σύγχρονης κοινωνίας μας, θέλει να προτείνει στον άνθρωπο έναν τουρισμό-ένα προσκύνημα που θα πηγαίνει πολύ πιο πέρα από την απόλαυση και την διασκέδαση των εξωτερικών στοιχείων του κόσμου τούτου: Η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία μας, προτείνει σήμερα στον άνθρωπο, είτε θρησκεύει πολύ, είτε λίγο, τον θρησκευόμενο ή λιγότερα θρησκευόμενο, να επισκεφθεί χώρους που έχουν καθαγιάσει οι άγιοι, χώρους στους οποίους φανερώθηκε θαυμαστά η δύναμη και η αγάπη του Κυρίου. Του προτείνει να αξιοποιήσει και πνευματικά το ταξίδι και έτσι τελικά να το κάνει αληθινά ένα ταξίδι μία πορεία αναψυχής και ξεκούρασης.
Η προσκυνηματική περιήγηση, οφείλει και πρέπει να είναι το βάλσαμο της γεμάτης από τα άγχη και την πολύμορφη κούραση ψυχής μας, οφείλει και πρέπει να είναι η ενίσχυση του πνεύματος, οφείλει και πρέπει να είναι μία πολύπλευρη και ουσιαστική ψυχοσωματική θεραπευτική παρέμβαση στην ψυχική απαξίωση του ασθενούντος όλου ανθρώπου.
Και η Εκκλησία της Ελλάδος, με την ποιμαντική ευθύνη Της και στον ευαίσθητο αυτό ποιμαντικό τομέα, μέσα και από το Συνοδικό Γραφείο της αναπτύξεως των Προσκυνηματικών Περιηγήσεων και των πολλών, επικαίρων και επιτυχημένων δραστηριοτήτων και εισηγήσεων αυτού τα τελευταία χρόνια, θέλει να αποδώσει στον σύγχρονο χριστιανό άνθρωπο αυτό που του ανήκει: να τού δώσει δηλαδή τη χαρά των διακοπών, χωρίς να τον αφήσει να ξεπέσει σε έναν διαλυτικό καταναλωτισμό.
Να τον βοηθήσει να συνειδητοποιήσει ότι άλλο τουρισμός άλλο προσκύνημα. Να τον βοηθήσει να συνειδητοποιήσει επίσης ότι το ζητούμενο στις διακοπές του είναι να βρει τον εαυτό του κι όχι να προσπαθεί να ξεφύγει από αυτόν. Να βρει τον εαυτό του που τον αλλοτριώνει η τύρβη της καθημερινότητας, να τον βρει με την χάρη των αγίων, με τις μεσιτείες των. Να βρει τον εαυτό του και να τα βρει με τον εαυτό του ανασαίνοντας τον καθαρό πνευματικό αέρα των κορυφαίων θαυμάτων και προσκυνημάτων. Να βρει τον εαυτό του περπατώντας στα ιερά χώματα, όπου η Χάρις του Κυρίου έλαμψε.
Έτσι μόνο μπορούν οι προσκυνηματικές περιηγήσεις να αποτελέσουν ένα στοιχείο ενότητας. Και η Εκκλησία της Ελλάδος, όπως και όλες οι Χριστιανικές Εκκλησίες της Ευρώπης ζώντας καθημερινά τα νέα προβλήματα στην Ευρωπαϊκή κοινωνία προσπαθεί και δημιουργεί τις προϋποθέσεις προσέγγισης των χριστιανών στους Ιερούς τόπους της. Δημιουργεί δηλαδή και δια του τρόπου αυτού ήθος και σεβασμό ανάμεσα στον άνθρωπο και στον Θεό, στον άνθρωπο και στη φύση, στον άνθρωπο με το συνάνθρωπο του.
Με τον τρόπο αυτό αγωνίζεται να δημιουργήσει συμπεριφορές όχι εξουσιαστικές αλλά αγαπητικές. Όχι προβληματικούς εθνικισμούς ή θρησκευτικούς φονταμεταλισμούς αλλά ανοικτές και βιώσιμες χριστιανικές κοινωνίες. Οι χριστιανοί οφείλουμε να δίνουμε «λόγον περί της εν ημίν ελπίδος». Η Εκκλησία βλέπει τον κόσμο μας να περιέρχεται σε κατάσταση πτώσης με κύριο τον άνθρωπο. Βλέπει όμως τον άνθρωπο, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο λουσμένο στην Ανάσταση του Χριστού. Προέκταση αυτής της Ανάστασης Του, είναι η Ανάσταση του Ανθρώπου που οφείλουν να αποτελέσουν οι ιερο-αποδημίες και τα προσκυνήματα στην τρίτη χιλιετία μας στον κόσμο μας γενικότερα.
Χαιρόμεθα ιδιαιτέρως, λοιπόν διότι και το Ελληνο-Ρωσικό Φόρουμ σε συνεργασία με την Πεφιλημένη Αδελφή Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας συμμερίζεται αυτές αλλά και παρόμοιες σκέψεις της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας και της συγχρόνου ποιμαντικής της και μπορούμε να συμβαδίζουμε στο κοινό καλό έργο.
Χαιρόμεθα και με την αρξαμένη συστηματική συνεργασία μας και σε αυτόν το σημαντικό τομέα της ποιμαντικής ευθύνης και δράσεως μας στον άνθρωπο του 21ου αιώνα, πράγμα το οποίο δηλώνεται μεταξύ των άλλων και με την παρουσία μας σήμερα εν μέσω υμών.
Αγαπητοί μου,
Μεταφέροντες τις πατρικές ευχές και ευλογίες του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου, αλλά και των Αγίων Αδελφών μου Αρχιερέων, των συγκροτούντων την Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος, σας ευχόμαστε εκ μέσης ψυχής και καρδίας, κάθε επιτυχία στο Συνέδριό μας, θα το παρακολουθήσουμε μαζί με την τιμία συνοδεία μας, τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμ. π. Σπυρίδωνα Κατραμάδο, Γραμματέα του Συνοδικού Γραφείου της Αναπτύξεως των Προσκυνηματικών Περιηγήσεων της Εκκλησίας της Ελλάδος και ευελπιστούμε ότι, πάντα από κοινού και δι' αυτού του τρόπου, θα διακονείται ο Ορθόδοξος και Χριστιανικός Λαός του Θεού, αλλά και γενικότερα ο άνθρωπος και θα οδηγείται σε νομές σωτηρίους.
Σάς ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου