© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Τετάρτη 13 Μαΐου 2009

Η πολιτική της … αγκινάρας

Πολιτικός σχολιασμός από τον Παύλο Φουρνογεράκη

Καμαρωτές-καμαρωτές ανάμεσα στα πολύχρωμα ανθισμένα μπουκέτα του μυρωδάτου Μάη, σκουρόχρωμες και ανοιχτόχρωμες, πλατύφυλλες και αγκαθωτές, στέκουν οι αγκινάρες, προκλητικές της βουλιμίας των αισθήσεων, γεμιστές, ξιδάτες, με τομάτα ακόμα και … αυγοκοφτές. Τα μικρά φύλλα στο εξωτερικό τους περίβλημα, σκληρά και αναλώσιμα, οι φρουροί της καρδιάς που λυγίζει τη γεύση και αποτελεί το στόχο του σταδιακού ξεφυλλίσματος.

Ως πελώρια αγκινάρα παρουσίαζε την Οθωμανική Αυτοκρατορία παλαιότερη γελοιογραφία για το ανατολικό ζήτημα, απ΄ όπου τραβούσαν φύλλα όλοι οι επίδοξοι κληρονόμοι : Άγγλοι, Γάλλοι, Ιταλοί, Ρώσοι, Αυστριακοί. Αυτή ήταν η πολιτική κατά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, κυρίως από τους νικητές της Αντάντ (της Εγκάρδιας Συνεννόησης), με την οποία συμπορεύτηκε και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Ελευθέριος Βενιζέλος. Στα πλαίσια αυτά έλαβε εντολή από την Αντάντ και πήρε την τραγική (σύμφωνα με την κατάληξή της) απόφαση να αποβιβάσει στρατεύματα στη Σμύρνη ενενήντα χρόνια πριν, το Μάη του 1919.

Η Ελλάδα, νικήτρια των Βαλκανικών Πολέμων, διεκδικεί μερίδιο από τη διαλυμένη Οθωμανική Αυτοκρατορία, επεκτείνεται στη Μικρά Ασία και γίνεται η Ελλάδα των δύο Ηπείρων και των πέντε Θαλασσών! «Η Ελλάς δεν πηγαίνει εκεί όπου δεν υπάρχει εθνολογική βάσις», δήλωνε πειστικά ο Βενιζέλος και στη Σμύρνη η ελληνική εθνότητα ήταν η πολυπληθέστερη και η ισχυρότερη.

Οι Έλληνες πολιτικοί της εποχής δε διέθεταν τη διορατικότητα να αντιληφθούν τον αναδυόμενο ισχυρό Τούρκο, εθνικιστή, επαναστάτη αξιωματικό του στρατού Κεμάλ Ατατούρκ κι εγκλωβίστηκαν στην πολιτική της αγκινάρας. Οι «βασιλικοί», που παίρνουν την εξουσία το 1920, αθετούν την υπόσχεσή τους και, αντί να σταματήσουν τον πόλεμο, σύρονται στα ενδότερα της Τουρκίας, ενώ οι εγκάρδιοι σύμμαχοί μας γίνονται άκαρδοι ανταγωνιστές, μάς εγκαταλείπουν και συνάπτουν συμφωνίες με το νέο ηγέτη της Τουρκίας, τον Κεμάλ.

Το μέτωπο καταρρέει και ακολουθεί η προσφυγιά, η καταστροφή και η κατάρρευση της Μεγάλης Ιδέας, με την οποία είχαν γαλουχηθεί γενιές Ελλήνων, τις περισσότερες φορές και για λόγους πολιτικού αποπροσανατολισμού. Συρρικνώνεται ο ελληνισμός στη μια πλευρά του Αιγαίου και βαθαίνει η οικονομική κρίση. Συνάμα όμως ενισχύεται το ελληνικό στοιχείο σε περιοχές της Βόρειας Ελλάδας που ήταν αραιοκατοικημένες ή ζούσαν μειονότητες άλλων εθνοτήτων και σταθεροποιούνται τα σύνορα. Μακροπρόθεσμα ενισχύεται η οικονομία με το φθηνό εργατικό δυναμικό των προσφύγων και τις νέες μορφές καλλιέργειας αγροτικών προϊόντων, ιδιαίτερα δε της αμπέλου και της σταφίδας.

Ως μεγάλη αγκινάρα φαίνεται ότι βλέπουν και οι σύγχρονοι πολιτικοί μας την ελληνική οικονομία. Ανάλογα με τη θέση που κατέχει ο καθένας στην άσκηση της εξουσίας τραβάει το δικό του φύλλο. Οι "μικροί" τα εξωτερικά φύλλα που δε έχουν την πολλή τροφή και είναι συνήθως εκείνοι που ενδέχεται να υποστούν και κάποιες συνέπειες ως εξιλαστήρια θύματα σε τυχόν αποκαλύψεις. Οι "μεγάλοι" τα εσωτερικά, την καρδιά, τα φιλέτα και οι ατασθαλίες τους παραγράφονται μέσα από ραδιούργες εγκάρδιες συνεννοήσεις που γίνονται, όταν πρόκειται για το μοίρασμα και τη συγκάλυψή του.

Η Βουλή των Ελλήνων πρόωρα και παράνομα κατέβασε την αυλαία με το σενάριο των σκανδάλων και π η κυβέρνηση της επανίδρυσης «του κράτους της παρανομίας και της ασυδοσίας», οδηγεί τους Έλληνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ο λαός πρέπει να πιστεύει στη δύναμή του, να αντιδράσει με την ψήφο του και την αγωνιστική του στάση και να τιμωρήσει πρωταγωνιστές, κομπάρσους και σεναριογράφους των κομμάτων της εξουσίας ώστε να μην επιτρέπει να του ξεφλουδίζουν την ίδια του τη σάρκα. Οι πολίτες οφείλουν να είναι ενωμένοι κι ενεργοί, να μη γίνονται απαθείς θεατές, συνένοχοι της βουλιμίας και της απληστίας των ισχυρών.
Οι αγρι-αγκινάρες στους φράχτες, στα δρομάκια και τις μπασίες του κάμπου και του βουνού δε φτάνουν να θρέψουν τους πεινασμένους της σύγχρονης κρίσης! Και οι καλλιεργημένες και δαπανηρές φτάνουν μόνο στα τραπέζια των πλουσίων κι αναιδών. Η πολιτική της αγκινάρας δεν μπορεί παρά να εγκυμονεί μια νέα εποχή που η ηθική θα πρυτανεύει στη ζωή και την πολιτική. Με ηχηρό πόνο ξεφυτρώνει πάντα το καινούργιο και η ώρα της γέννας κινητή γιορτή στο ελπιδοφόρο μέλλον.

12-5-2009
[Copyright φωτό: Π.Κ.]

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails