© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

Το παραμύθι τση γελάδας και η αφαλάτωση

Γράφει ο Παύλος Φουρνογεράκης

Μια φορά κι έναν καιρό ήτανε ένας παπάς κι είχε μία όμορφη γελάδα. Ένα βράδυ εκεί που την εκοίταε λέει στην παπαδία.
- Αύριο θα πάω στη χώρα να τήνε πουλήσω.
- Ό,τι θες παπά μου, λέει η παπαδία, πρόσεχε μόνο μη σε γελάσουνε.
Τ΄ άκουσαν κάτι κατρεγαραίοι και σκέφτηκαν να του τήνε φάνε τσάμπα.
Σηκώνεται ο παπάς παίρνει τη γελάδα και με τα πόδια τραβάνε για τη χώρα. Λίγο πιο κάτω την είχε στήσει ο πρώτος.
- Ε παπά, πού πας αμπονώρα με τη γίδα;
- Γελάδα είναι, όχι γίδα!
- Γίδα παπά μου, γίδα.
- Άμε στο διάολο, που θα με κογιονάρεις, φούντωσε ο παπάς.
Τον παρατάει και συνεχίζει το δρόμο του. Πιο κάτω την είχε στήσει ο δεύτερος.
- Προσκυνώ παπά μου, για πού το ΄βαλες με τη γίδα.
- Γίδα; Σας επέρασε η ιδέα πως θα με μουρλάνετε; Γελάδα είναι, όχι γίδα!
Τραβάει τη γελάδα με το σκοινί και προχωράει. Φτάνει κοντά στη χώρα. Εκεί την είχε στήσει ο τρίτος.
- Παπά μου, από πού έρχεσαι με τη γίδα;
- Ω συφορά μου, μου το ΄πανε κι άλλοι δύο πως είναι γίδα. Είναι γελάδα σας λέω.
- Είδες παπά μου δεν το λέω μόνος μου, δεν το κατάλαβες ότι είναι γίδα; Είναι και ωραία! Μου τηνε πουλάς, θα σου δώκω καλά λεφτά για γίδα.
Ο παπάς τα ΄χασε, έξυσε το κεφάλι του και κατάλαβε ότι έκαμε λάθος. Συμφώνησε κάτι παραπάνω πήρε τα λεφτά κι εγύρισε στην παπαδία.
- Παπαδία, την επούλησα τη γίδα, την εξεφορτωθήκαμε και τα κονομήσαμε.
- Ποία γίδα μωρέ παπά, για γίδα την επούλησες τη γελάδα μας; Κι αρχίζει τα κλάματα. Σηκώνεται, παίρνει το ματσούκι της κι αρχίζει ματσουκιές τον παπά.
Αλλά ήτανε αργά, η γελάδα πουλήθηκε για γίδα…

Κάτι τέτοιοι κατεργάρηδες στη Ζάκυνθο και στην Κέρκυρα πολεμάνε εδώ και χρόνια να μας ξεγελάσουν ότι η Ζάκυνθος είναι Ντουμπάι και δε βρέχει. Ότι οι τράφοι και τα ποτάμια που ξεχειλίζουν και τρέχουν στη θάλασσα δεν είναι νερό, αλλά κινούμενη άμμος. Ότι αποσκλήρυνση και αφαλάτωση δεν είναι το ίδιο πράγμα. Ότι το καλύτερο νερό δεν είναι το βρόχινο, αλλά το αφαλατωμένο. Ότι το εργοστάσιο αφαλάτωσης είναι για το καλό μας κι όχι για το νιτερέσο τους. Ότι το αλάτι που θα βγαίνει θα είναι καλύτερο και από την αφράλα που μάζευαν οι βουνίσιοι τσου βράχους και θα κάνουμε εξαγωγές. Ότι από τη Λίμνο του Κεριού θα βγάζουμε πετρέλαιο για να ταΐζουμε το εργοστάσιο και το αφαλατωμένο νερό θα τρέχει άμπουλες και θα ‘ναι και τσάμπα.

Μωρέ, ματσούκι τση παπαδίας που τσου χρειάζεται, να τσου βάλουμε σ΄ ένα παπόρο να τσου βγάλουμε στην Ιταλία, να χαζέψουν με τσι λιμνο-δεξαμενές που ποτίζουνε ακόμα και τα λιόφυτα.
Τώρα δελέγκου, να προκάμουμε, πριν μας πουλήσουν τη γίδα για γελάδα.
Ζάκυνθος 10-2-2009

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

και μεχρι τη Ναξο να τους παμε ,φτανει.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Παύλο καλησπέρα.
Εύστοχα αποτυπώνεις την κωμικοτραγική πραγματικότητα, που καθημερινά βιώνουμε όλοι μας.
Όμως, διάβασα πρόσφατα, ότι Αμερικανοί επιστήμονες έχουν τελευταία επιδοθεί σε έναν "'άτυπο" αγώνα δρόμου για να ανακαλύψουν τους λόγους, που κοκκινίζει ο άνθρωπος σε ιδιαίτερες -κυρίως- καταστάσεις ντροπής.
Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, στην Αμερική οι επιστήμονες δέχονται όχι μόνο ότι υπάρχει ντροπή, αλλά ότι αυτή εμφανίζει μάλιστα και "συμπτώματα".
Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα και ειδικά στο Τζάντε, δεν χρειάζεται να είναι κανείς επιστήμονας για να καταλάβει ότι δεν υπάρχει καθόλου ντροπή και γιαυτό δεν κοκκινίζουν καθόλου οι πολιτικοί μας ταγοί.

Αυτά για απόψε,

Καλή μας νύκτα και όνειρα γλυκά.

nkarakasis είπε...

Απολαυστικότατο..

Related Posts with Thumbnails