© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Τρίτη 5 Ιουλίου 2016

Ανάγνωση του βιβλίου της Μάρως Βουδούρογλου-Βλαχάκη «Φως δαμασκηνί»

[Σκόπελος 2008, σ.σ. 78]

Γράφει π. Κων. Ν. Καλλιανός

λήθεια, ποιν λλο τίτλο θ διάλεγε ν λόγ  ποιήτρια, κτς π κενον πο ταμιεύει μέσα της βιώματα κα εωδις συνάμα, χρωματισμένα λα μ κενο τ χρμα τν φρέσκων δαμάσκηνων, τν κορόμηλων, πως τ ξέρουμε στν τόπο μας, πο ζωγραφίζουν κάθε Αγουστο τς πλατεες τν φούρνων κα τς γύρω πλαγις το χωριο, πλωμένα πάνω στ τελάρα στς σπαρτίνες. Ζωγραφίζουν μ βαθυγάλαζη μπογι τν τόπο πο πλώνονται ν λιαστον, φήνοντας συνάμα μι εωδι πο λιγώνει τν ψυχή, τέρπει τν σφρηση, χαριτώνει τ εναι...

Ατά, λοιπόν, σκέφτηκα ταν πρα στ χέρια μου τν ποιητικ συλλογ τς κ. Μ(άρως Βουδούρογλου) «Φς δαμασκηνί». Μι συλλογ πο πλώνεται, μέσα π πέντε νότητες σ σαρανταεννι ποιήματα, πο νασαίνουν τν εωδι το δαμάσκηνου κα τ λεπτ τ ρωμα το πεύκου: ατο το δέντρου, μ τ ποο εναι ντυμένη π τ Δημιουργό της Σκόπελος.

Ναί, λοιπόνχαριτώνει τ εναι ατ τ πάντρεμα τν εωδιν πο σκορπνται πλούσια τν Αγουστο στ Σκόπελο, πως τ χαριτώνει κα τ συγκινε ποιητικς λόγος τς κ. Μ., πο κτινοβολε συλλογή της. Συλλογ προικισμένη μ βαθ λυρισμό, βιωματικ καταθεση κα φωτειν κλωνάρια γνήσιου ξομολογητικο κδηλωτισμο:
Δν διάβηκα τς ξεγνοιασις σοκάκια
παρέα νχω νειρα κι λπίδες.
Γέλιο πο φηνε στ μάγουλα λακκακια
σκεπάστηκε π πρόωωρες ρυτίδες». (σ. 59)

μως ατ πο κυριαρχε ς πρωταρχικ στοιχεο -μ τ ποο κα δομονται πολλ ποιήματα- εναι τ νησ τς ποιήτριας, Σκόπελος,
«... βλογημένη γ». (24)

Κι χει δίκιο, γιατ μονάχα μέσα π να τέτοιο ξαίσιο ποίημα πο παρέδωσε Δημιουργς στν Κόσμο, ποίημα ντυμένο
«πράσινο λαδί...». (24)

εναι δυνατ ν πηγάσουν στίχοι πως ατο πο καταθέτει ποιήτρια: μνος φωτεινς στ Σκόπελο
«Κρύβω τ θάλασσα, το
Στ φυλλοκάρδια μου,
στο φεγγαριο τ φς
τ Σκόπελό μου». (61)

Κι κόμα παραπέρα, κρύβει κα κάτι λλο ψυχ τς κ. Μ.: Μι παλι αλή, ραντισμένη π τν εωδι το γιοκλήματος, πο συντροφεύει τ παλι ρχοντικ στ Κλήμα, τς γιαγις τ στοργικ τ σπίτι.
«γιόκλημα κα μρο μου
Τυλίξου γύρω-γύρω μου» (18)
θ πε κα θ συνεχίσει
«σ μι γωνι νταντεντέμενη στ λιόγερμα
σ μι βραγι σκαλισμένη μ νειρα
γ χω ζήσει...» (22)
κι δικο δν χει. Γιατ κείνη γωνι στν Πεκο πο γναντεύει τ πέλαγο τν παγκιάζει μέχρι σήμερα κι βραγι πο κοσμοσε τ σπίτι θ τ στηρίζει πάντα.

Μάρω, μπορε ν μίλησες κα ν γραψες γι τ Σκόπελο, τν ρχαία Πεπάρηθο, μως σοι σ ξέρουμε,  γνωρίζουμε πς τ Κλμα εχες πάντα στ νο σου. Τ Κλῆμα κα τ σπίτι τς γιαγις τς Σεβαστς στν λιώνα. κε πο ναπαύονταν ψυχή σου, δηλαδή. Νσαι καλά κα νχει  συνέχεια  τ ποιητικό Σου τ  ταξίδι!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails