Για το βιβλίο του Γεωργίου Ε. Χαλεβελάκη «Η Διαδρομή, Από τις ρίζες των Λευκών Ορέων στον θαυμαστό κόσμο της Ιατρικής» (Εκδ. Παριζιάνου, 2014)

Γράφει η ΑΝΘΟΥΛΑ ΔΑΝΙΗΛ

Μια ζωή ζυμωμένη με συγκλονιστικές εμπειρίες και έντονες συγκινήσεις,  ιστορικές περιπέτειες και κοινωνικές δυσκολίες, αλλά και ένας χαρακτήρας ηθικός, σεμνός, έντιμος και ακέραιος, δυνατός, φιλόδοξος και ατρόμητος που δεν αφήνει τα εμπόδια να αναχαιτίσουν  την πορεία του προς την επιστημονική και κοινωνική καταξίωση είναι πάντοτε παράδειγμα προς μίμηση, ειδικά σε εποχές σαν τη δική μας σήμερα, που η διαμαρτυρία είναι πάντα πρόχειρη μπροστά  σε κάθε δυσκολία, παρά την, κατά τεκμήριο, υλική και ηθική συμπαράσταση οικογένειας και θεσμών.

Παραδειγματική και υποδειγματική αναδύεται η ζωή του Γεωργίου Χαλεβελάκη, Αναπληρωτή Καθηγητή της Ιατρικής, με πολυεπίπεδες σπουδές και πάμπολλες διακρίσεις, στο βιβλίο του, Η Διαδρομή, Από τις ρίζες των Λευκών Ορέων  στον θαυμαστό κόσμο της Ιατρικής. Ο Χαλεβελάκης είναι ένας διακεκριμένος επιστήμων, ο οποίος, μετά την αποχώρηση από την ενεργό δράση, ανέλαβε να συγγράψει το οδοιπορικό της ζωής και των σπουδών του, το εργοβιογραφικό του, εν ολίγοις, σαν να επιθυμεί να ξαναζήσει από το τέλος, τιμής ένεκεν,  όλα εκείνα που ξεκίνησαν το 1940, όταν γεννήθηκε, δείχνοντας πως ο δρόμος για την κατάκτηση της κορυφής μπορεί  να είναι δύσκολος, είναι όμως και γοητευτικός. Στη μακρά πορεία τα αναφαινόμενα εμπόδια μπορούν να υπερπηδηθούν αν η θέληση είναι ισχυρή και η πίστη στο στόχο ακράδαντη. Όμως ο συγγραφέας δεν θέλει απλώς να μας δείξει πώς επιτυγχάνεται ο στόχος αλλά θέλει να αποδώσει τιμή σε όσους συνέβαλαν στη δημιουργία της προσωπικότητάς του, αρχής γενομένης από τους γονείς και τη γενέθλια γη του.  

Το βιβλίο αρχίζει από τις «ρίζες των Λευκών Ορέων», δηλαδή τον τόπο που τον γέννησε, τους γονείς και τους δασκάλους του, ως αναγνώριση της προσφοράς εκείνων που του συμπαραστάθηκαν και απόδειξη του ήθους του ανθρώπου που σεβάστηκε τον όρκο του Ιπποκράτη που στην αρχή της καριέρας του έδωσε.

Στις σελίδες του αυτοβιογραφικού αυτού βιβλίου, ο αναγνώστης θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει ιστορικά και κοινωνικά γεγονότα που συντάραξαν την ελληνική κοινωνία και την κοινωνία της Κρήτης ειδικότερα, εμπειρίες καθοριστικές για το χτίσιμο μιας προσωπικότητας, ιδωμένες από τη θέση εκείνου που βιώνει το ιστορικό γεγονός και δεν είναι απλός αναγνώστης  ή ακροατής του.  Ο ρόλος του δυναμικού πατέρα, με την εμβληματική παρουσία, τη λεβεντιά και την εξυπνάδα, την επινοητικότητα και την ικανότητα σε κάθε είδος δουλειάς της αγροτικής κοινωνίας, προσωπικότητα, τέτοια που οι  διακεκριμένοι ήρωες της λογοτεχνίας διαθέτουν και ανεβαίνουν στο βάθρο του προτύπου. Ένας άνθρωπος,  ο οποίος στις δύσκολες ώρες της γερμανικής κατοχής, έφερε  στην επιφάνεια  το μεγαλείο της φιλανθρωπίας, που δεν άφηνε να διακρίνεται στην καθημερινότητα που σκληρά βίωνε. Κι ένα τρίτο χαρακτηριστικό, η ωραία φωνή με την οποία τραγουδούσε τα ριζίτικα τραγούδια, πράγμα που καθιστά κάποιον ιδιαίτερα προβεβλημένο, χαρακτηριστικό που διαθέτουν οι ήρωες του εικοσιένα.  Ο άλλος πόλος της οικογένειας, η μητέρα με το γλυκό πρόσωπο, η υπομονετική, η μεγαλόψυχη και καλή νοικοκυρά, που φρόντιζε για όλα. Θα λέγαμε πως, όπως υπάρχει το Μνημείο στον Άγνωστο Στρατιώτη, έτσι θα έπρεπε να υπάρχει και το μνημείο στην άγνωστη μητέρα, γιατί,  τηρουμένων των αναλογιών, η μητέρα, παρά τον σιωπηρό ρόλο της μέσα στην οικογένεια, είναι αυτή που κρατά τις ισορροπίες. Ο συγγραφέας δεν υπερβάλλει με την εκτενή αναφορά στους δύο γονείς του και στα αδέλφια του.

Όπως διδάσκει η Ψυχολογία, και ο ίδιος σημειώνει, «σύμφωνα με τη θεωρία του Φρόιντ στο βυθό της ανθρώπινης ψυχής, το υποσυνείδητο, βρίσκονται απωθημένες από τον συνειδητό κόσμο του καθενός  οι εμπειρίες, οι αναμνήσεις και οι επιθυμίες, επηρεάζοντας ουσιαστικά τις μετέπειτα αποφάσεις και την εν γένει συμπεριφορά μας». Δηλαδή, τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός ανθρώπου καταγράφονται ανεξίτηλα στη μνήμη του και διαδραματίζουν σημαίνοντα ρόλο στην μετέπειτα εξέλιξή του. Έτσι, και στην περίπτωση του Χαλεβελάκη, οι πρώτες εμπειρίες από τη ζωή στις ευώδεις πλαγιές με  τα μυριστικά της φύσης, τους ήχους και απόηχους από την αθώα ηλικία, την οικογενειακή ζωή αλλά και   την Ιστορία –Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και ο Εμφύλιος που τον ακολούθησε – σημάδεψαν, τραυμάτισαν και στιγμάτισαν την παιδική ψυχή του. Οι αεροπορικές επιδρομές, η σπηλιά, όπου κατέφευγε  το χωριό για να κρυφτεί, όλα βρίσκονται εκεί καταγραμμένα στο βάθος της ψυχής, το άλλως πως υποσυνείδητο.  Είναι ιδιαιτέρως εντυπωσιακές οι σκηνές του αγροτικού βίου, το κυνήγι και τα ζώα που συναναστρεφόταν, όπως είναι εντυπωσιακό, ότι,  εκεί στον επί γης παράδεισο,  υπάρχει πάντα και αρκετό δείγμα ψυχιατρικών νοσημάτων που εκλαμβάνονται ως φαινόμενα παραψυχολογίας. Ίσως τόσα που να κεντρίσουν σε ανύποπτο χρόνο το ενδιαφέρον του  μικρού Γιώργου.

Το χωριό είναι η Δρακόνα, όνομα σημαδιακό για όσους το επιβουλεύονται. Οι κάτοικοί του δεν είναι εύκολο να γίνουν υποχείρια κανενός, αφού η  Δρακόνα  διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο κατά την επανάσταση, στη μάχη του Λούλου στις 14 Ιουνίου 1821. Σ’ αυτό τον ιστορικό χώρο ο μικρός Γιώργος πηγαίνει σχολείο. Μια αίθουσα, μια ξυλόσομπα στο κέντρο της, ο δάσκαλος, ο φόβος και ο τρόμος, πολλά παιδιά, πολύβουο μελίσσι,  η παιδαγωγική του «ξύλου» ως μέθοδος πειθούς, τα μαθήματα, η ικανότητά του μπροστά στον επιθεωρητή. Ακολουθεί η φοίτηση στο άλλο σχολείο, στις Μουρνιές, όπου γεννήθηκε και ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Μνημονεύεται η δασκάλα, της οποία η καλή αύρα, σαν από θαύμα, απελευθέρωσε του μικρού παιδιού τις ικανότητες.  Ακολουθούν, με επιτυχία πάντα, τα σχολικά χρόνια στο Γυμνάσιο, στα Χανιά, οι εντυπώσεις από την ωραία πόλη με τη σκεπαστή αγορά. Άλλου είδους δυσκολίες, στέγαση σε οικογενειακά σπίτια,  αναγνώριση της προσφοράς τους.

Το 1960 φτάνει πλέον στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, η επιτυχία, η φοίτηση, η εργασία τους καλοκαιρινούς μήνες,  για να εξασφαλίσει μερικά από τα έξοδά του, οι καθηγητές, οι συμφοιτητές, το πτυχίο, ο στρατός, τα ιατρικά προβλήματα που του έτυχε να αντιμετωπίσει, η σωστή του στάση και η υπευθυνότητα, το αγροτικό, η ειδικότητα στην Παθολογία, η υποτροφία του ΙΚΥ, η οικογένεια. Μικρή στάση εδώ για να αναφερθούμε στο γνωστό καθηγητή, συγγραφέα και εκδότη Αγγλικών βιβλίων Κώστα Γρίβα, του οποίου την αδελφή παντρεύτηκε ο Χαλεβελάκης, συμπληρώνοντας το παζλ των ευτυχών συμπτώσεων. Ακολουθεί η μετεκπαίδευση στην Αγγλία, η επιστροφή στην Αθήνα, η καριέρα στο Πανεπιστήμιο, η θητεία στον «Ευαγγελισμό» και στο νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν». Έχει πλέον επέλθει η καταξίωση και η αναγνώριση.

Ο συγγραφέας, στη συναισθηματική αναδρομή του φρόντισε να μην παραλείψει κανέναν, να τιμήσει όλους εκείνους που βρέθηκαν πλάι του και στις δύσκολες και στις καλές στιγμές της ζωής  του και βοήθησαν ένα ταλαντούχο παιδί να αναπτυχθεί και να γίνει μια προσωπικότητα που ξέρει να αναγνωρίζει και να τιμά.

Η επιμονή του, λοιπόν, στις λεπτομέρειες μπορεί να εξηγηθεί αλλά και να εκληφθεί ως πλάγια υπενθύμιση προς κάθε άλλον που έζησε με παρόμοιο τρόπο, μεγάλωσε, σπούδασε, καταξιώθηκε και… ξέχασε. Γιατί εκείνο που κάνει τον Χαλεβελάκη ξεχωριστό, είναι ότι η μετέπειτα εξέλιξή του, η αναρρίχηση στην κορυφή του επαγγέλματός του, δεν τον απόκοψε από τις ρίζες του. Τα Λευκά Όρη παραμένουν στη μνήμη του λευκά και αγνά όπως η παιδική του ηλικία και ο κόσμος της Ιατρικής, ο οποίος, παρά τις όποιες αντιξοότητες,  παραμένει θαυμάσιος.

Στο βιβλίο οι φωτογραφίες από όλες τις φάσεις της ζωής του, τα πτυχία του, οι τιμητικές διακρίσεις του, τα γράμματα των επιφανών, οι διακεκριμένοι ασθενείς του, τα πιστοποιητικά και άλλα επίσημα έγγραφα συνθέτουν ένα κόρπους, ένα curriculum vitae,  το οποίο περικλείει  μια ζωή, μια καριέρα, ένα μοναδικό ήθος, έναν αληθινό άνθρωπο και παραδειγματικό επιστήμονα.