© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΤΟ ΑΛΛΟ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΣΑΒΒΑΤΟ, ΕΚΕΙΝΟ ΤΗΣ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΓΙΟΤΡΟΦΟΣ ΝΗΣΟΣ ΣΚΙΑΘΟΣ




Εναι λήθεια, πως μ περισσ συγκίνηση ορτάσαμε τν Θεόσωμον Ταφν κα τν ες δου Κάθοδον το Κυρίου μας ησο Χριστο τ Μέγα Σάββατο, μως κα τ πόμενο Σάββατο, κενο δηλαδή, μ τ ποο κλείει τν θύρα της πιφανς κα εωδιάζουσα π Πασχαλινν εφροσύνην Διακαινήσιμος βδομάδα, διότι κατ᾿ ατν τν μέραν χει πλέον θεσπιστε ν τιμται περίτρανος, θεοτερπς κα πάντιμος χορς τν γίων Πάτέρων τν πιλέγομένων Κολλυβάδων. Κα ρθς μέσα στν πάντερπνη νοιξη, τ αρ δηλαδή, που «καιν κτίσις χορεύει», τιμνται τ νθη ατ το Παραδείσου, πο εωδιάζουν γιότητα κα προσφορά, διότι κατ᾿ κείνους τος ζοφερος κα δυσχείμερους καιρος πο ζησαν,  τ λλο αρ τς ελαβείας κα θεοπειθος βιοτς κόμισαν στν Νέο λληνισμ κα χι μόνο.

Εναι γνωστ δέ, τι γι τ μερίδα τν ρθολογιστν κα διαφωτιστν ο «Κολλυβάδες» κφράζουν κάτι τ πισθοδρομικό, τ παρωχημένο κα συντηρητικό. στόσο πέρα π λα ατ ο Πατέρες ατο κολούθησαν τ γνήσια ρθόδοξη πνευαματικ ζωή, «κολουθοντες τος πατράσιν ατν» κα διαίτερα το γίου Γηγορίου το Παλαμ, ποος μ τ συχαστικ πνεμα πο προτείνει κα διδάσκει, προσπαθε ν παναπροσδιορίσει τς ρίζες τς ρθοδόξου πνευματικότητος. 

Συνειδητοποιώντας, λοιπόν, τ γεγονς τς Πανηγύρεως ατς πρς τιμν κα μνήμην τν γίων Κολλυβάδων, μ ερ δέος κα συγκίνηση πισκεπτόμαστε νοερς τν Θεοτοκοφίλητον νσον Σκίαθον, τν νσον τν εροπρεπν, κατ Παπαδιαμάντην, Κολλυβάδων κα δ τν κατ τν γιωτάτην ερν Μονν το Εαγγελισμο, τ λεγόμενο «Νέο Μοναστήρι», νασκηθέντων θεοφιλς κα ναρέτως γίων Πατέρων. Μ κορυφαον τν σιακς βιοτς κα τελειώσεως Γέροντα Νήφωνα τν Κοινοβιάρχην, τν Χον,  κτίτορα το ν λόγ ερο Καθιδρύματος. Γι ν κολουθήσουν κα λλοι πατέρες πο νασκήθησαν κε, πως Γ. Γρηγόριος Χατζησταμάτη, Σκιάθιος, πνευματικ ναστημα το σίου Νήφωνος,   λόγιος εροδιάκονος ωσήφ κ Φουρν τν γράφων, πνευματικς συνοδοιπόρος το σίου θανασίου το Παρίου, κ τς ρτης καταγόμενος ερομόναχος Φλαβιανς Ρίζος, ερομόναχος Εθύμιος Σταυρουδς, βιογράφος κα πνευματικς δελφς το σίου Νικοδήμου το γιορείτου, ερομόναχος Στέφανος Σκουρταος, τς νομαστς συνοδείας τν Σκουρταίων, πνευματικν δελφν το σίου Νικοδήμου κ. .

ν κα δν ζησε στν Εαγγελισμό, ν τούτοις φείλουμε ν μολογήσουμε πς συγκαταλέγεται στ χορεία τν θεοφιλν Κολλυβάδων, φ᾿ σον μς τ πληροφορε κα μέγας Παπαδιαμάντης, κι πολς Γέρων Διονύσιος πιφανείου Δημητριάδης, κορυφαος πνευματικς κα λόγιος. « Διονύσιος, ναφέρει Παπαδιαμάντης,  νκεν ες τν ρχαιοπρεπ κείνην τάξιν τν μοναχν, τν Κολλυβάδων καλουμένων, ς το τελευταος σχεδν ντιπρόσωπος». Μ διάδοχό του τν παπα-ερεμία, τν παπα-ρημίτη, πως τν λεγαν ο Σκιαθίτες κα πολ συγκινητικ τν μνημονεύει κι τερος μέγας τς Σκιάθου λόγιος, λέξανδρος Μωραϊτίδης, γράφοντας τ παρακάτω:

«Πλν τ πολλ παραπονά της γραα, τν ληθινν τς καρδίας της πόνον ξεμυστηρεύετο μόνον ες τν «παπ-ρημίτη» που μετέβαινε κατ Κυριακν μετ τν θυγατέρων τς ν᾿ κούσ τν ραίαν κολουθίαν, τν σεμνν Κολλυβάδων κολουθίαν, κλείπουσαν λονν π τς νατολς, τν ρημιτν Κολλυβάδων, πτάκις τς μέρας μνούντων τν Κύριον, κατ τν ψαλμόν. ν ρθρ τ πρώτ ρ τς μέρας, τ τρίτ, τ κτ, τ νάτ τ σπεριν κα τ ποδείπν» ( Τ Βακούφικα).

Τν χορείαν τν ναρέτων  τς Σκιάθου Κολλυβάδων κλείει κορυφαία Μορφ το πολιο Γέροντος Σωφρονίου Κεχαγιόγλου, ποος, τ προτροπ τν πνευματικν του δελφν κα φίλων, τν δύο λέξάνδρων, Μωραϊτίδη κα Παπαδιαμάντη, πανίδρυσε τν ερν το Εαγγελισμο Μον, παναφέρων τ ρχαον κάλλος της κα τν κολλυβαδικήν της παράδοσιν.

Δικαίως πιστεύω τι Σκιάθος νομάστηκε « τέρα, μετ τν Τνον, ερ νσος» ( μητροπολίτης Χαλκίδος Νικόλαος), διότι εχε τν ελογία ν φιλοξενήσει στ πάτερπνα ερά της καθιδρύματα ναν κανν ριθμν κ τν φιοφιλήτων κα σεμνν Κολλυβάδων πατέρων, ο ποοι μ τν θεάρεστον βιοτή τους σφράγισαν τν τόπο ατν τς γιοβαδίστου νήσου Σκιάθου, ποος οδεπότε πρέπει ν μετονομαστε σ «νησί» κα τ τοιατα. Διότι «ς φοβερς τόπος οτος»( βλ. Γεν. 28. 10) κα γιος. Διότι « γρ τόπος,  ν σ στηκας, γ γία στί» (ξ. 3, 5) κα θ εναι πάντοτε, ως τς συντελείας.   

φωτ. πο συνοδεύουν τ κείμενο εναι το φίλου Γιατρο Κων. Σπ. Τσιώλη)  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails