Γράφει η ΑΝΘΟΥΛΑ ΔΑΝΙΗΛ
Τα τελευταία χρόνια όλο και κάποιος
«ευαίσθητος» ιστορικά αναλαμβάνει να μας ενημερώσει για τα λάθη, που ως Έλληνες
κάνουμε, για «μύθους» στους οποίους πιστεύουμε, «προγονοπληξίες» και άλλα
συναφή, και με πολύ ενδιαφέρον, για να μα μη ζούμε στον «κόσμο» μας, επιχειρούν
να μας μάθουν το σωστό με λοβοτομή. Και όλοι λένε το ίδιο: «Δεν μας είπαν …»,
«Δεν μας δίδαξαν…», «Δεν ξέρετε …» ή και το ακόμη χειρότερο «Μας κρύβουν… ότι
ετούτος ήταν έτσι, εκείνος ήταν αλλιώς». Βεβαίως υπάρχουν και εκείνες οι φωνές
οι οποίες προσπαθούν να αποκαταστήσουν τις διαστρεβλωμένες αλήθειες ή τις
γενικεύσεις, ο καθένας από το χώρο που γνωρίζει καλύτερα. Έτσι, ο π. Παναγιώτης
Καποδίστριας δημοσίευσε απάντηση της Ελλαδικής Εκκλησίας, όσον αφορά στον κλήρο
και τη στάση του στον Αγώνα του 1821, από τις στήλες αυτού του περιοδικού.
Εγώ δεν είμαι ούτε ιστορικός ούτε
ιερωμένος, αλλά ως φιλόλογος εδίδαξα ιστορία στο σχολείο και από το σχολικό
βιβλίο αντλώ τα αποσπάσματα, με τα οποία θα δώσω απάντηση σε όλους αυτούς που
χαίρονται να απομυθοποιήσουν πρόσωπα και πράγματα, κομίζοντας γλαύκα στην Αθήνα
με τις πληροφορίες που φέρνουν. Και χρησιμοποιώ το σχολικό βιβλίο, διότι εφόσον
η παιδεία μας, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, είναι υποχρεωτική, όλοι οι Νεοέλληνες,
τους οποίους αναλαμβάνουν οι αυτοχριζόμενοι διαφωτιστές τους να τους
ενημερώσουν, έχουν διδαχτεί.
Από το βιβλίο των Β. Σκουλάτου – Ν.
Δημακόπουλου – Σ. Κόνδη, Ιστορία νεότερη
και σύγχρονη, τεύχος β΄, Γ΄ Λυκείου,
Ο.Ε.Δ.Β. 1986, επιλέγω τα ακόλουθα:
1. «Οι Φιλικοί είχαν προσδιορίσει ως
ημερομηνία έναρξης την 25 Μαρτίου 1821. Τα γεγονότα εξελίχτηκαν διαφορετικά.
Περί τα μέσα του Μαρτίου σημειώθηκαν σποραδικά επεισόδια εναντίον των Τούρκων.
...Συλλογικές επαναστατικές πράξεις: στα Καλάβρυτα 21 Μαρτίου, στη Μάνη 22,
στην Καλαμάτα 23, στην Πάτρα 24/25 ...». (σελίδα 14). Τελικώς επελέγη η 25η
Μαρτίου λόγω της εορτής του Ευαγγελισμού για να συμπέσει ο Ευαγγελισμός της
Θεοτόκου με τον Ευαγγελισμό της Πατρίδας.
Καταρρίπτεται λοιπόν ο μύθος ότι μας
λένε «ψέματα» για την ημέρα της έναρξης.
2. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός είχε τους ενδοιασμούς του, σχετικώς
με την Επανάσταση, φοβούμενος μην πάθουν τα παλιά και εξηγεί λεπτομερώς (Οι δισταγμοί των προκρίτων τις παραμονές της
Επανάστασης, σελ. 31). Άλλωστε, όλοι γνωρίζουμε ότι πολλοί Ιερωμένοι και
Πρόκριτοι, επειδή ήταν ο πρώτος στόχος των Τούρκων σε περίπτωση ανταρσίας των
υποδούλων Ελλήνων, ήταν κρυφά μέλη της Φιλικής Εταιρείας. («Δοκιμασίες Προκρίτων και Αρχιερέων στις
φυλακές της Τριπολιτσάς», στο
σχολικό βιβλίο σελ. 15, από το βιβλίο του Ιω. Ζαφειρόπουλου, Οι Αρχιερείς κι οι Προύχοντες, σ.
231-234).
Καταρρίπτεται και ο δεύτερος ότι ο Π. Π.
Γερμανός ήταν αντίθετος και μας το κρύβουν.
3. Οι βιαιοπραγίες εναντίον των Τούρκων
στην Τριπολιτσά (σελ. 17), αλλά και τα ανάλογα των Ελλήνων από τους Τούρκους (σελ. 15-16).
30.000 έσφαξαν οι Τούρκοι στη Χίο. Βλέπε: Οι
σφαγές της Χίου, Ανδρέα Μάμουκα, Διήγησις
ενός Γραικού, σελ. σχολικού βιβλίου σελ. 18 και Η περιγραφή των σφαγών από έναν Τούρκο, Βαχίτ πασά. Απομνημονεύματα πολιτικά, σχολικό
βιβλίο, σελ. 19.
Καταρρίπτεται και ο μύθος της ελληνικής
συμπεριφοράς.
4. Ότι ο Αγώνας άρχισε από τους
πλούσιους Εμπόρους και
καραβονοικοκυραίους του εξωτερικού είναι γνωστό και όχι από του
αγράμματους και ταλαιπωρημένους υπόδουλους. Οι Φιλικοί και οι άλλοι Διαφωτιστές
έφερναν τις ιδέες της Ευρώπης και τις κήρυτταν. Στρατολογούσαν μέλη. Άλλωστε,
είναι γνωστό επίσης ότι όλες οι επαναστάσεις, και η Γαλλική που προηγήθηκε και
η Ρωσική που ακολούθησε, έγιναν από τους αστούς. Ο λαός πάντα ακολουθεί. Και δυστυχώς ακολουθεί και αιματηρός εμφύλιος
μετά.
Κανείς δεν είπε ποτέ πως ο απλός λαός
σήκωσε τα όπλα μόνος του, χωρίς να τον καθοδηγήσει κανείς (Φωτάκου Απομνημονεύματα, σελ. 80-81, σχολικό βιβλίο, σελ. 24).
5. Στα έσοδα του επαναστατημένου Έθνους
ήταν τα «Πολεμικά λάφυρα και οι λείες πολέμου» και «όπως είναι φυσικό σε
περιόδους επαναστάσεων, γινόταν περισσότερη διαρπαγή … (Τα Οικονομικά του Αγώνα, σελ. σχολικού βιβλίου 23), διότι αυτή ήταν
η αμοιβή των αγωνιστών που είχαν αφήσει τις εργασίες τους για να πάρουν μέρος στον Αγώνα.
Γνωρίζαμε λοιπόν και για τις «λείες».
6. Οι «Κλέφτες» ήταν κλέφτες. Έκλεβαν
από τους Τούρκους και όχι μόνο, κι έπειτα έβγαιναν στο βουνό. Εκεί επάνω
ετοιμαζόταν η «παρακαταθήκη του εθνισμού και η ζύμη. Τέτοια ήταν και η γενιά
του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη» (Α. Βακαλόπουλου, Πηγές,
σελ. 621-622, στο σχολικό βιβλίο σελ. 10). Ο πατέρας του Θεόδωρου, Κωνσταντής
Κολοκοτρώνης, πήρε μέρος στην ένοπλη εξέγερση η οποία υποκινήθηκε από την
Αικατερίνη Β' της Ρωσίας το 1770 και σκοτώθηκε μαζί με δύο αδελφούς και τον
φημισμένο Παναγιώταρο στον πύργο της Καστάνιτσας από τους Τούρκους. Ο Θεόδωρος
Κολοκοτρώνης προσχώρησε στα σώματα των κλεφτών της Πελοποννήσου και στα 15 του
έγινε καπετάνιος. Είχε πείρα και στη θάλασσα ως κουρσάρος και το 1805 πήρε
μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις του ρωσικού στόλου κατά τον Ρωσοτουρκικό
πόλεμο. Τον Ιανουάριο του 1806 βγήκε διάταγμα δίωξής του, οπότε κατέφυγε στα
Κύθηρα και από εκεί στη Ζάκυνθο και το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία.
Σχετικά με τα όσα «επέτρεψε» να γίνουν στην Τριπολιτσά, ας αναφέρουμε την
ακόλουθη ρήση του:
«Όταν
έμβηκα εις την Τριπολιτσά, με έδειξαν τον Πλάτανο εις το παζάρι όπου εκρέμαγαν
τους Έλληνας. Αναστέναξα και είπα: ‘‘Άιντε, πόσοι από το σόγι μου και από το
έθνος μου εκρεμάσθηκαν εκεί’’ και διέταξα και το έκοψαν», όχι μόνο το πλατάνι.
Και βεβαίως δεν θα κατηγορήσουμε τον Κολοκοτρώνη για τίποτα, διότι αν μη αυτός
ο Έλληνας δεν θα είχαμε τόπο να πατήσουμε εμείς σήμερα, όπως είπε ο Τερτσέτης
στη μεγάλη δίκη.
Τα βιβλία, από τον καιρό που ήμουν
μαθήτρια, αλλά και αργότερα που ήμουν καθηγήτρια μιλούσαν για όλα αυτά, των
τελευταίων χρόνων με παραπομπές στις Πηγές ακόμα και τις αντίθετες, ελληνικές
και ξένες.
Λοιπόν, τα βιβλία μας μάς λένε την
αλήθεια. Υποχρέωσή μας είναι να τα διαβάζουμε και να ξέρουμε πως
ετεροχρονισμένα σχόλια δεν επιτρέπονται. Κάθε πρόσωπο κρίνεται στο πλαίσιο της
εποχής του, των ηθών και εθίμων, πολιτικών και κοινωνικών συνθηκών που
επικρατούν. Αλλιώς αδικούμε και τα πρόσωπα και τον εαυτό μας.
1 σχόλιο:
Θαυμάσια μας τα γράψατε, αγαπητή κ. Ανθούλα. Με τη συνέπεια το[υ Δασκάλου καί τήν αρετη της Αλήθειας καί της επιστημονικης καταρτισης. Να εισαστε καλά π.κ.καλλιανός
Δημοσίευση σχολίου