Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου: [Η ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΑΣ ΦΑΡΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ]

Ο Μ Ι Λ Ι Α

ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

κ.κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΝ ΑΥΤΟΥ

ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΜΟΝΗΝ ΑΓΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΑΣ

(24 Ὀκτωβρίου 2013)

Ἱερώτατε καὶ φίλτατε ἐν Χριστῷ ἀδελφὲ Μητροπολῖτα Θεσσαλονίκης κύριε Ἄνθιμε,

Ὁσιώτατε ἅγιε Ἡγούμενε,

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Μετὰ βαθείας συγκινήσεως εἰσήλθομεν πρὸ ὀλίγων λεπτῶν εἰς τὸ Καθολικὸν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Ἁγίας Θεοδώρας τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ καὶ ἐδοξάσαμεν καὶ ἡμεῖς τὸν Θεὸν τὸν ἀξιώσαντα ἡμᾶς νὰ προσκυνήσωμεν οὐχὶ μόνον «εἰς ναὸν ἅγιον αὐτοῦ» ἀλλὰ καὶ εἰς τόπον ἡγιασμένον καὶ μυρόβλυτον ἐκ τοῦ ἱεροῦ καὶ θαυματουργοῦ λειψάνου τῆς ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Θεοδώρας τῆς μυροβλύτιδος.

Ὀλίγαι πόλεις ηὐτύχησαν νὰ ἔχουν πλῆθος ἱερῶν μονῶν καὶ ἐλάχισται ηὐλογήθησαν παρὰ Θεοῦ διὰ τῆς ἀδιακόπου παρουσίας σεπτῶν καὶ χαριτοβρύτων λειψάνων ἁγίων. Ἡ μεγαλώνυμος ὅμως καὶ ἁγιοτόκος πόλις τῆς Θεσσαλονίκης δύναται νὰ καυχᾶται καὶ νὰ σεμνύνηται διὰ τὴν διπλῆν ταύτην εὔνοιαν τοῦ Θεοῦ. Τὸ καθολικὸν τῆς φιλοξενούσης ἡμᾶς κατὰ τὴν παροῦσαν ἑσπέραν Ἱερᾶς ταύτης Μονῆς τεθεμελίωται, ὡς γνωστόν, ἐπὶ τὴν παλαιὰν μονὴν τοῦ ἁγίου πρωτομάρτυρος καὶ ἀρχιδιακόνου Στεφάνου, ἐν τῇ ὁποίᾳ ἤσκησε κατὰ τὸν 9ον αἰῶνα θεοφιλῶς καὶ ἐξεμέτρησε τὸ ζῆν ὁσιακῶς ἡ ὁσία Θεοδώρα, ἡ ἐξ Αἰγίνης ὁρμωμένη. Ἀναγνωρισθείσης τῆς ἁγιότητος αὐτῆς διὰ τῶν πολλῶν θαυμάτων τῶν τελεσθέντων ἐπὶ τοῦ τάφου αὐτῆς καὶ διὰ τοῦ ἱεροῦ αὐτῆς λειψάνου μετωνομάσθη πρὸς τιμὴν αὐτῆς εἰς μονὴν τῆς ἁγίας Θεοδώρας. Συνεχίσασα δὲ τὴν λειτουργίαν αὐτῆς ἡ Μονή, ὡς μαρτυρεῖ καὶ ὁ ἱστορικὸς Γεώργιος Σφραντζῆς, γράφων περὶ τῆς ἐν αὐτῇ ἀσκήσεως τῆς ἀδελφῆς τοῦ ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης Νείλου τοῦ Καβάσιλα καὶ μητρὸς τοῦ ἁγίου Νικολάου τοῦ Καβάσιλα κατὰ τὸν 14ον αἰῶνα, ἔφθασε μέχρι τῶν ἡμερῶν ἡμῶν, ὅτε καταστραφεῖσα ὑπὸ τῆς πυρκαϊᾶς ἀνῳκοδομήθη καὶ ἀνασυνεκροτήθη ὑπὸ τοῦ τότε ἀρχιερα-τεύοντος ἐν Θεσσαλονίκῃ Μητροπολίτου Παντελεήμονος τοῦ Παπαγεωργίου, λειτουργεῖ δὲ σήμερον ὡς ἀνδρῷον κοινόβιον.

Τὰ προσφάτως ἀποκαλυφθέντα ὑπὸ τῆς ἀρχαιολογικῆς σκαπάνης ἐρείπια τῆς βυζαντινῆς μονῆς καὶ τὸ νεωστὶ ἀναδειχθὲν ταφικὸν μνημεῖον ὁμιλοῦν εὐγλώττως περὶ τῆς ἀδιαλείπτου παρουσίας μοναχῶν καὶ μοναζουσῶν καθαγιασάντων τὸν τόπον τοῦτον διὰ τῆς θερμουργοῦ αὐτῶν προσευχῆς καὶ τῆς ἐξαγνιζούσης τό τε σῶμα καὶ τὴν ψυχὴν ἀσκήσεως αὐτῶν, καὶ ἀποτελοῦν κειμήλιον πολύτιμον διὰ τὴν Ἱερὰν αὐτὴν Μονὴν ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν καὶ τὴν πόλιν τῆς Θεσσαλονίκης.

Ἀκένωτον ὅμως θησαυρὸν καὶ πηγὴν βρύουσαν ἰάματα ἀποτελεῖ αὐτὸ τοῦτο τὸ χαριτόβρυτον λείψανον τῆς ἐφόρου τοῦ ἱεροῦ Κοινοβίου, τῆς ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Θεοδώρας τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ, τὸ ὁποῖον ἀπὸ τῆς ἡμέρας τῆς καταθέσεως αὐτοῦ εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τὸν τόπον τοῦτον «ὃν ᾑρετίσατο» ἡ ὁσία «εἰς κατοικίαν ἑαυτῆς» (πρβλ. Ψαλμ. 131,13) παρέμεινε διαρκῶς μόνον αὐτό, ὁμοῦ μετὰ τοῦ τιμίου λειψάνου τοῦ συμπολιούχου τῆς Θεσσαλονίκης, τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, φυλακτήριον τῶν Θεσσαλονικέων εἰς τὰς δυσκόλους στιγμὰς τοῦ πολυκυμάντου αὐτῶν βίου, παρεμβολὴ Θεοῦ ἐν μέσῳ ἀνθρώπων, «καθαρὸς τοῦ πνεύματος θάλαμος καὶ θαυμάτων ἀπείρων θαυματουργὸς πηγή», ὡς γράφει ὁ χαρτοφύλαξ τῆς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης Ἰωάννης ὁ Σταυράκιος εἰς τὸ ἐγκώμιόν του.

Χαίρομεν μεγάλως πληροφορούμενοι ὅτι ἡ Ἱερὰ αὕτη Μονὴ συνεχίζει προϊσταμένη «καλῶν ἔργων εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας» (Τίτ. γ´, 14), δοξαζόντων τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, διὰ τῆς συντηρήσεως φοιτητικοῦ οἰκοτροφείου ἀλλὰ καὶ τῆς φιλοξενίας ἐν τοῖς χώροις αὐτῆς τοῦ ἱδρυθέντος ὑπὸ τοῦ φιλαγίου καὶ πολλὰ κοπιάσαντος ὑπὲρ τῆς ἀναδείξεως καὶ τιμῆς τῶν ἁγίων τῆς Θεσσαλονίκης μακαριστοῦ Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος Χρυσοφάκη, Κέντρου Ἁγιολογικῶν Μελετῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, ὡς καὶ τῶν μετ᾽ ὀλίγον ἐγκαινιασθησομένων Ἱεραποστολικοῦ Κέντρου ἐπ᾽ ὀνόματι τοῦ ἀνακαινιστοῦ τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μονῆς ἀειμνήστου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος Παπαγεωργίου καὶ τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ αὐτῆς Μουσείου.

Γνωρίζομεν ὅτι εὑρισκομένη εἰς τὸ κέντρον τῆς μεγαλοπόλεως τῆς Θεσσαλονίκης ἡ Ἱερὰ Μονὴ τῆς ἁγίας Θεοδώρας ἀποτελεῖ σημεῖον ἀναφορᾶς διὰ τοὺς κατοίκους της, τὸ δὲ ἱερὸν προσκύνημα τῆς σεπτῆς καὶ μυροβλύτου σοροῦ τῆς ἁγίας προσφέρει παρηγορίαν καὶ ἐνίσχυσιν εἰς τοὺς καταφεύγοντας εἰς αὐτὴν ἀνθρώπους καὶ ἐπικαλουμένους τὰς θεοπειθεῖς πρεσβείας καὶ τὴν μεσιτείαν της. Γνωρίζομεν δὲ συγχρόνως τὰς ἀνάγκας τὰς ὁποίας ἔχει ὁ ἄνθρωπος τῆς ἐποχῆς μας, ζῶν εἰς μίαν κοινωνίαν εἰς τὴν ὁποίαν «ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία» (Ρωμ. ε´, 20). Γνωρίζομεν τὴν πίεσιν τὴν ὁποίαν τοῦ δημιουργοῦν τὰ προβλήματα τὰ ὁποῖα καθ᾽ ἡμέραν καλεῖται νὰ ἀντιμετωπίσῃ. Γνωρίζομεν τὸ ἄγχος τὸ ὁποῖον τοῦ προκαλοῦν οἱ ταχύτατοι ρυθμοὶ τῆς συγχρόνου ζωῆς. Γνωρίζομεν τὴν ταραχὴν τὴν ὁποίαν εἰσφέρουν εἰς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τὰ παφλάζοντα κύματα τῶν βιοτικῶν μεριμνῶν. Γνωρίζομεν καὶ τὴν ἀνάγκην τῆς ψυχῆς του νὰ ἀναπαυθῇ ἔστω καὶ στιγμιαίως, νὰ αἰσθανθῇ ὅτι δύναται κάπου νὰ στηριχθῇ διὰ νὰ μὴ λυγίσῃ ἢ νὰ μὴ καταποντισθῇ. Γνωρίζομεν τὴν ἀνάγκην αὐτοῦ νὰ εὕρῃ εἰς τὴν ἔρημον τοῦ κόσμου τὴν ἀναψυχὴν μιᾶς ὀάσεως διὰ νὰ συνεχίσῃ τὴν πορείαν καὶ τὸν ἀγῶνα αὐτοῦ.

Ταῦτα πάντα πιστεύομεν ὅτι προσφέρει καὶ δύναται νὰ προσφέρῃ ἡ Ἱερὰ αὕτη Μονὴ τῆς Ἁγίας Θεοδώρας, ἀναπαύουσα τοὺς εὐσεβεῖς προσκυνητὰς αὐτῆς καὶ πάντα κοπιῶντα καὶ πεφορτισμένον ἄνθρωπον διὰ τῶν πρεσβειῶν τῆς ἁγίας Θεοδώρας καὶ τῆς χάριτος τῶν ἱερῶν αὐτῆς λειψάνων, ὡς καὶ διὰ τῆς χάριτος τῶν ἐνταῦθα φυλασσομένων ἱερῶν λειψάνων τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Δαβὶδ τοῦ ἐν Θεσσαλονίκῃ. Εὐχόμεθα ὅπως ἡ Ἱερὰ αὕτη Μονὴ συνεχίσῃ νὰ ἀποτελῇ φάρον πνευματικὸν διὰ τὴν πόλιν τῆς Θεσσαλονίκης καὶ τοὺς παρεπιδημοῦντας ἐν αὐτῇ, καθοδηγοῦσα ἅπαντας διὰ τοῦ νέου Ἱεραποστολικοῦ Κέντρου καὶ ἀνάγουσα αὐτοὺς ἀπὸ τῶν ὑλικῶν εἰς τὰ πνευματικὰ καὶ ἀπὸ τῶν γηίνων εἰς τὰ ἐπουράνια, τόσον διὰ τῶν ἐκθεμάτων τοῦ νέου Ἐκκλησιαστικοῦ Μουσείου ὅσον καὶ διὰ τῶν λοιπῶν λατρευτικῶν καὶ πνευματικῶν εὐκαιριῶν τὰς ὁποίας προσφέρει, «ἵνα» καὶ δι᾽ ὑμῶν, τοῦ ἡγουμένου καὶ τῶν ἀδελφῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, «ὁ λόγος τοῦ Κυρίου τρέχῃ καὶ δοξάζηται» (Β´ Θεσσαλ. γ´, 1).

Εὐχαριστοῦντες ὑμᾶς, ἅγιε Ἡγούμενε, διὰ τὴν λίαν τιμητικὴν ὑποδοχὴν ἡμῶν καὶ τοὺς λόγους τιμῆς καὶ σεβασμοῦ τοὺς ὁποίους ἀπηυθύνατε πρὸς ἡμᾶς εὐχόμεθα εἰς ὑμᾶς καὶ τὴν περὶ ὑμᾶς Ἱερὰν Ἀδελφότητα πλουσίαν τὴν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ, διὰ τῆς μεσιτείας τῆς ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Θεοδώρας καὶ τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Δαβὶδ τῶν ἐν Θεσσαλονίκῃ, ἅμα δὲ καὶ τοῦ ἁγίου ἐνδόξου πρωτομάρτυρος καὶ ἀρχιδιακόνου Στεφάνου, εἰς τὴν ζωὴν καὶ τὴν διακονίαν σας.