Πρωτοδημοσιευόμενα
ποιήματα από την ανέκδοτη συλλογή «Οι εποχές αποχωρούν πάντα πικραμένες»
Ήταν ένας από κείνους τους λογισμούς που σε
βρίσκουν
προς στιγμήν
καθώς περιμένεις το λεωφορείο
ή την απάντηση του συνομιλητή σου
ή την επόμενη κουταλιά
που εμφανίζονται άξαφνα
‘ως κλέπτης εν νυκτί’
και σε καλούν να τους ακολουθήσεις
και υπακούς
και επιστρέφεις στο σπίτι σου εικοσιτρία χρόνια
μετά
αν επιστρέψεις ποτέ.
Βαρέα και ανθυγιεινά
Οι εποχές αποχωρούν πάντα πικραμένες
ότι ποτέ δεν εκπλήρωσαν εντελώς τον σκοπό τους
εφιάλτες τους οι τελετές παράδοσης-παραλαβής
μια ‘καινούργια εποχή’ ανατέλλει πάντα εις
διαδοχήν τους
εγκαινιάζοντας την αμοιβαία ζηλοφθονία τους
και όσοι πιστά τις υπηρέτησαν υποχρεωμένοι τώρα
είναι
να επιδείξουν τα διαπιστευτήριά τους στους νέους
καιρούς
να υποβληθούν σε νέες τομογραφίες
να βρουν καινούργιες άθικτες φλέβες για να μπει
ο νέος ορός.
Υπάρχει ποτέ κάτι που λέγεται ‘ολόκληρη ζωή’;
Σώμα ορκωτών (απο)λογιστών
Επικρατούσε νευρικός
πυρετός οιωνοσκόπος
στο συγκληθέν έκτακτο
συμβούλιο της επικρατείας του όντος
σαν έλεγχος βιβλίων σε μια ζημιογόνο
ακτοπλοΐα
του αγνώστου
ώρα να ανακριθούν οι ανεμοδίαιτες
επιχειρήσεις που χρέωσαν άλλους
τους ανοχύρωτους
εκλύοντας καρδιενεργά ισότοπα γύρω τους
οι ιδιοκτήτες παρέστησαν δια πληρεξουσίου
με τις αναγκαίες εξηγήσεις στα χείλη
μα οι λυγμοί τους ήσαν με ζώνες δεμένες
και οι συνταγές τους για επίλυση άψογες
μα χωρίς μυριστικά
απ’ της ελευθερίας τους κήπους
γι’ αυτό και δεν στάθηκαν ικανές να σκεπάσουν
τον αντίλαλο του ροχαλητού της οικουμένης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου