Πρωτοδημοσιευόμενα
ποιήματα από την ανέκδοτη συλλογή «Οι εποχές αποχωρούν πάντα πικραμένες»
Η καταστροφή του κτηματολογίου
Τώρα φυσούν καινούργιοι άνεμοι
παίρνουν μακριά τις σημαίες που είχαμε στήσει
από τα βουναλάκια όσα οικοδομούσαμε νέοι
έτσι δεν ανήκουν σε κανέναν
τίτλοι ιδιοκτησίας δεν υπάρχουν πια
τα υποθηκοφυλακεία των ιδεών τάκαψε όλα η φωτιά
που εξαπλώθηκε από κείνους
τους πυρακτωμένους
που υπέκυψαν στους μέσα κεραυνούς.
Ψυχική κατάρρευση
Άλλα έδωσε πρόθυμα, μα πριν την ώρα τους
άλλα της τα πήραν ξεγελώντας την
κι άλλα της τ’ αρπάξαν με τη βία.
Με τόσες καισαρικές και πρόωρα
πώς ν’ αντέξει η μήτρα
της προσωπικής της ιστορίας;
Εναέρια κυκλοφορία
Της αγάπης αίματα εντέλει τον πορφύρωσαν
και συνήθισε η φλεγόμενη άμαξά του
να βαίνει καθημερινά προς απόσυρση
για χατίρι μας
για να νοικιαστούν όνειρα
της νύχτας ολοκαίνουργια
αστραφτερά,
με ευρύχωρο σαλόνι,
με κινητήρα πειραγμένο,
με αξεσουάρ πλήθος,
υβριδικά ουρανού και γης,
βραχύβια
προορισμένα ν’ αχρηστευθούν στην πρώτη μετωπική
σύγκρουση με τη μέρα.
1 σχόλιο:
Πατέρες, εύλογεῖτε!
Εύχαριστοῦμε θερμά!
Τέτοια ποιητικὰ ψυχογραφήματα εἶναι ἄξια ἀνάρτησης ὄχι μόνο στὰ ἱστολόγια μὰ καὶ στὰ ἱστία τῆς ψυχῆς.
Δημοσίευση σχολίου