ΜΕ ΤΗΝ
ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΚΡΟΑΤΗ γράφει η ΜΑΡΙΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ
«Παιδί μου
φως στα μητρικά μου μάτια ανώτερο από τον ήλιο»
Κρέουσα
[1439] Ίων Ευριπίδη
Πόσα
μπράβο να πει κανείς στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, που για τρίτη χρονιά
άνοιξε τις πύλες της στο «Εφηβικό Θέατρο», με θέμα «Έφηβοι-Πολίτες του Κόσμου»,
σε συνεργασία με την Grasshopper δημιούργημα της Σοφία Βγενοπούλου, σκηνοθέτη
και παιδοψυχίατρο. Ταυτισμένη με το Εφηβικό Θέατρο η Σοφία είναι σταθερή αξία
για τη Στέγη. Έχοντας τη γενική εποπτεία όλων των παραστάσεων με τους άξιους
βοηθούς της Βαγγέλη Κυριακού και Κατερίνα Σκουρλή, καθοδήγησε και ανέδειξε τον
πόθο των εφήβων για δημιουργία. Υποδειγματική καθ’ όλα η υποστήριξή της Στέγης,
έδωσε ό,τι καλύτερο διέθετε: την εκπληκτική υποδομή της, τις καλαίσθητες
αίθουσες, τους χώρους υποδοχής, το ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό της, και την
εξαιρετική δουλειά των συνεργατών της
Φίλιππου Κουτσαφτή, που με τους εκπληκτικούς φωτισμούς του δημιούργησε την
υποβλητική ατμόσφαιρα του κάθε έργου και τον υπεύθυνο σχεδιασμού του ήχου όλων
των παραστάσεων, Γιάννη Παπαγκίκα.
Στη
διάθεση των παιδιών διακεκριμένοι σκηνοθέτες, όπως ο Έκτορας Λυγίζος, ο
Δημήτρης Καρατζάς και η πανταχού παρούσα Σοφία Βγενοπούλου. Τέλος το πιο λεπτό
«κομμάτι» ανέλαβαν καταξιωμένοι Συγγραφείς-Δραματουργοί, όπως ο Λένος
Χρηστίδης, γνώριμός μας από τα θεατρικά του «Οι Δυο Θεοί», «Ωραία Φάση», η
Ερωφίλλη Λέκκα, με εμπειρία στο θεατρικό παιχνίδι και στην εκπαίδευση και η
Γεωργία Μαυραγάνη, γνωστή μας κι εκείνη από την παράσταση του Φεστιβάλ Αθηνών,
«Η Ταράτσα του Αυτόχειρα».
Όλοι οι
συντελεστές των παραστάσεων αντιμετώπισαν τα παιδιά ως επαγγελματίες κι αυτά
ανταποκρίθηκαν με απίστευτη συνέπεια και ενάργεια. Δεν θα μπορούσαμε να
ξεχωρίσουμε κανένα από τα ταλαντούχα, χαρισματικά αυτά πλάσματα και τα
καταχειροκροτήσαμε όλα με το ίδιο πάθος που μας μετέδωσαν οι θαυμάσιες
ερμηνείες τους.
Όλα τα
έργα κινήθηκαν σε εξαιρετικά υψηλό, ποιοτικό επίπεδο, ενδεικτικά θα αναφερθούμε
στο «Τραίνο», όπου η ομάδα των εφήβων του 14ου Λυκείου Περιστερίου συνεργάστηκε
δημιουργικά με το συγγραφέα της παράστασης προτείνοντας το θέμα και τους
περισσότερους ρόλους. Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα τραίνο όπου συναντώνται
άνθρωποι –κυρίως έφηβοι- άγνωστοι μεταξύ τους. Εκεί θα βιώσουν καθ’ όλη τη
διάρκεια της διαδρομής την περιπέτεια του ταξιδιού. Θα διανύσουν τη σήραγγα του
αδιεξόδου και του προβληματισμού, όπου ο λαβύρινθος της ψυχής θα ανοίξει. Θα
γίνουν εξομολογητές και εξομολογούμενοι και μέσα από τα πάθη, τις αδυναμίες,
τους φόβους τις προκαταλήψεις και τις συγκρούσεις θα γνωριστούν και θα
καταφέρουν να επιβιώσουν σ’ αυτόν τον περίκλειστο χώρο, αποδεχόμενοι τη
διαφορετικότητα και τις παραξενιές των άλλων.
Εμπλουτισμένη
η παράσταση με videowall αποκαλύπτει την «Πόλη»του πόνου, της δυστυχίας, της
εξαθλίωσης. Μέσα από αυτή τη μιζέρια, αναδεικνύεται ο αγώνας επιβίωσης υπάρξεων
ανέτοιμων για τέτοιες δυσκολίες και
αντιξοότητες. Το «πνεύμα» όμως σώζει τους ήρωες της παράστασης, ένα
πνεύμα διάχυτο στα έργα του Λένου Χρηστίδη, που μαζί με τα παιδιά και τη
σκηνοθετική ομάδα της Σοφίας Βγενοπούλου δημιούργησε μια μοναδική παράσταση. Αν
ο αναγνώστης με τη φαντασία του προσθέσει τις θαυμάσιες μουσικές επιλογές, τον
εκπληκτικό χορό των παιδιών, τους αξεπέραστους φωτισμούς, τα ηχητικά εφέ και
την σκηνοθεσία θα έχει μια πλήρη εικόνα της νεανικής αυτής παράστασης.
Και αυτή
ήταν μόνο μία από τις 13 παραστάσεις που παρουσιάστηκαν φέτος στο φεστιβάλ.
Είναι κρίμα που ο χώρος που διαθέτουμε δεν είναι αρκετός για να αναφερθούμε
λεπτομερειακά σε όλες τις προσπάθειες των παιδιών.
Αναδείχθηκαν
διαφορετικές θεατρικές φόρμες αλλά και έργα καταξιωμένων ξένων συγγραφέων του
εφηβικού θεάτρου όπως «Ο Σοσιαλισμός Είναι Μεγάλος» του Άντερς Λούστγκάρτεν,
από το 6ο Λύκειο Ιλίου, το «Ταξίδι στο Χ» της Νάνσυ Χάρρις από το Μουσικό
Γυμνάσιο-Λύκειο Παλλήνης και οι φοβεροί «Παππούδες» του Ρόρυ Μαλλάρκυ από την
άψογα συντονισμένη Θεατρική Ομάδα του Δήμου Κορωπίου.
Να
σημειώσουμε επίσης το σκοτεινό και μοντέρνο «παραμύθι» της Γεωργίας Μαυραγάνη
«Η Ζωή Δεν Είναι Εύκολο Πράγμα» από το 43ο Λύκειο Αθηνών, την λεπτομερειακή και
καλά οργανωμένη «Ξένη» της Θεατρικής Ομάδας του Δήμου Ηλιούπολης «Ταξιδευτές».
Τέλος, τους χορευτικούς αυτοσχεδιασμούς του Γυμνασίου Διαπολιτισμικής
Εκπαίδευσης Α’ Αθήνας, που, πέρα από το κέφι τους, μας έδωσαν και ένα πολύτιμο
-στις μέρες μας- μήνυμα ανθρωπιάς και ελπίδας για μια διαπολιτισμική κοινωνία.
Φεύγοντας
από τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, σκεπτόμαστε ότι η νεολαία μας, οι
μελλοντικοί πολίτες της Ελλάδας, μαζί με τους Δασκάλους τους, τους Συγγραφείς
και τους Σκηνοθέτες επαλήθευσαν αυτό που λέει ο Πάμπλο Πικάσο «Η τέχνη είναι
ένα ψέμα που λέει την αλήθεια».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου