Παύλου Φουρνογεράκη: i) ΑΠΡΟΟΠΤΟ, ii) ΦΑΝΟΣ (δύο νέα ποιήματα)

ΑΠΡΟΟΠΤΟ

Οδυρμοί ραπισμάτων κι οι θηλιές σφιγμένες

ξαφνικά

κορφές κύλησαν στις χαράδρες

ανάμεσα

θολά τα καλντερίμια της πέτρας.

Νιόχρονε

στείλε ακτίνες να γυαλίσουν πάλι

τ’ αγκωνάρια του μόχθου

ξήλωσαν τους ρόζους απ΄ τις παλάμες

και πώς να βυζάξει η ζωή τη χαρά της.

ΦΑΝΟΣ

Φύγε Ερμή,

στον παγερό τον Όλυμπο

να πλαγιάσεις τα φτερά σου

          γεννιέται χρόνος

κι οι ειδήσεις σοκάρουν τα έλκηθρά του

Λευκομάλλη προπομπέ

υποδέξου

την ελπίδα στην αρχή του λεπτοδείκτη

κι εμείς ευχολόγοι ποιητές της.

[Ζάκυνθος, Γενάρης 2013]