Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ «ΒΑΦΤΙΣΤΙΚΟΥ» ΤΟΥ ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΥ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΗ. ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΚΡΟΑΤΗ γράφει η ΜΑΡΙΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ

Στον προαύλιο χώρο του εστιατορίου FUGGA, στους κήπους του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, παρακολουθήσαμε μια διαφορετική συνέντευξη τύπου για την επιστροφή του «Βαφτιστικού», της δημοφιλέστερης Οπερέτας όλων των εποχών, του Θεόφραστου Σακελλαρίδη. Η επιτυχημένη παράσταση του «Βαφτιστικού» το καλοκαίρι, ανάγκασε τους υπευθύνους να την επαναλάβουν για έξη μόνο παραστάσεις [από τις 23, 26, 27, 28-10-12 ως και τις 2, 3-11-12 και ώρα 20:00], στη  Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη, για όσους δεν πρόλαβαν να τηn δουν και ν’ απολαύσουν, «Τον παλιό εκείνο τον καιρό» και τόσα άλλα όμορφα τραγούδια με τη συνοδεία της Καμεράτα-Ορχήστρα των Φίλων της  Μουσικής, υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου και σκηνοθεσία του Βασίλη Παπαβασιλείου, σε μια συμπαραγωγή του Μεγάρου Μουσικής και του Ελληνικού Φεστιβάλ.

Ένας ευτυχής συνδυασμός Πάρτι, Μουσικών Δρωμένων και Συνέντευξης Τύπου, ξεκίνησε με τις μελωδίες του Βαφτιστικού να ηχούν από το μαγικό Βιολί του Sergio Nastasa και το θαυματουργό Πιάνο  του Αρχιμουσικού Γιώργου Πέτρου που συνόδευαν τη σοπράνο Τζίνα Φωτεινοπούλου και τη μέτζο Ειρήνη Καράγιαννη στους ρόλους της Βιβίκας και της Κικής αντίστοιχα. Μαζί τους εξαίρετοι τραγουδιστές και ηθοποιούς που κατάφεραν να δημιουργήσουν μια ζεστή  ατμόσφαιρα παρέας και να στείλουν το μήνυμα της καλλιτεχνικής  παρουσίας τους  για λίγες ακόμα παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής.

«Ο Βαφτιστικός», έργο διαχρονικό, ξεκίνησε τη καλλιτεχνική του πορεία στα 1918 κι έκτοτε συνεχίζει να παρουσιάζεται με μεγάλη πάντα επιτυχία. Τούτο οφείλεται  στις  δημοφιλείς και συναρπαστικές μελωδίες του αλλά και στο συνδυασμό μουσικής και πεζού λόγου. Το λιμπρέτο βασίζεται σε μια γαλλική φάρσα και η υπόθεση διαδραματίζεται την περίοδο των Βαλκανικών πολέμων. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 18 Ιουλίου του 1918 από το θίασο Παπαϊωάννου και στην κυριολεξία έσπασε τα ταμεία. Μαζί με τους Απάχηδες των Αθηνών του Νίκου Χατζηαποστόλου έγινε η αγαπημένη οπερέτα των Ελλήνων και δικαίωσε το Συνθέτη, ο οποίος έλεγε «Εγώ γράφω με αθηναϊκή έμπνευση» και πρόσθετε, «Όταν ακούωμεν μίαν οπερέτα του Λέχαρτ λέγομεν “μυρίζει Βιέννην” εάν μεθαύριο ειπούν και περί των έργων μου ότι μυρίζει Αθήνα, επιτρέψατέ μου να το θεωρήσω ως εκπλήρωση του καλλιτεχνικού μου ονείρου». Εμείς να προσθέσουμε ότι, για να συμμεριστείτε το «καλλιτεχνικό όνειρο» του Συνθέτη και για να απολαύσετε την όμορφη αυτή παράσταση, πρέπει να εξασφαλίσετε εγκαίρως τις θέσεις σας.