© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Καλό καλοκαίρι!

Γράφει ο Παύλος Φουρνογεράκης
 
Κόκκινες υπογραμμίσεις, κόκκινες διαγραφές των λανθασμένων απαντήσεων, κόκκινοι αριθμοί και υπογραφές πάνω και κάτω από τα μπλε γράμματα…. Ανάμεικτα τα αισθήματα μαθητών και διορθωτών, ανάλογα με τις επιδόσεις τους, βασανιστική πολλές φορές και η αυτοκριτική για τη βαθμολογία, την επιείκεια ή την αυστηρότητα, το μόχθο ή τη μειωμένη προσπάθεια για να επιτευχθούν οι στόχοι. Τα σχολεία κλείνουν για τις καλοκαιρινές διακοπές, ορισμένα κλείνουν για πάντα, συγχωνεύονται ή καταργούνται, μέσα στη δίνη τού κάκιστου προγραμματισμού και της κρατικής φτώχιας. Οι ευχές για «καλό καλοκαίρι» δεν ηχούν καθάριες στον κόσμο των μεγάλων, τα πράγματα έχουν αλλάξει, η αβεβαιότητα κι ο φόβος πνίγουν τη χαρά της ζεσταμένης άμμου και της δροσερής γαλάζιας αγκαλιάς.

«Καλό καλοκαίρι» από καμιά τριανταριά μαθητούδια του νηπιαγωγείου της Λιθακιάς, με την ένταση της αθωότητας, τον ενθουσιασμό και τον αυθορμητισμό της ηλικίας, αντήχησε μέχρι τον κακόπαθο Λαγανά, ίσως και μέχρι το καμπαναριό τ’ Αγίου Διονυσίου, που πρόβαλε τη μακρινή κορμοστασιά του. Ένιωσα πως άλλαξαν όλα μέσα μου, χάθηκαν τα μολυβένια σύννεφα, που δυσκολεύουν την ανάσα της χαρούμενης ζωής…

-«Νουνέ μου, θα ’ρθεις να μ’ ακούσεις αύριο στις εξίμισι που θα πω το ποιηματάκι μου, θα το πεις και στη νουνά μου να ’ρθει κι αυτή;»

Όλες οι αντιστάσεις κάμπτονται στις παιδικές ναζιάρικες εκκλήσεις… Το νηπιαγωγείο έλαμπε γιορτινό για τον θερινό αποχαιρετισμό του. Πολύχρωμες ζωγραφιές και χειροτεχνίες στους τοίχους και στις επιφάνειες, στα μεγάλα διάφανα παράθυρα, στα αναμνηστικά και τους φακέλους που πήραν μαζί τους στο τέλος της γιορτής με τις δημιουργίες της χρονιάς. Διαφορετικά χρώματα σε κάθε αίθουσα και διάδρομο, γραφείο ή εργαστήρι σαν τη διαφορετικότητα των λιλιπούτειων που έπαιξαν τους ρόλους στη νηπιακή τους δημόσια θεατρική παράσταση. Κοκκινοσκουφίτσες, κυνηγοί και λύκοι, μελισσούλες και πεταλουδίτσες μαζί με τους σκαντζόχοιρους και τα δενδράκια γέμισαν το πάλκο με χορευτικές φιγούρες και τις γλυκύτατες φωνούλες τους, άλλες σιγανές και ντροπαλές κι άλλες δυνατές και θαρραλέες. Έκαναν τους παππούδες και τις γιαγιάδες, τις μανάδες και τους μπαμπάδες να ξεχειλίσουν από το αστείρευτο χειροκρότημα της αγάπης. Έλαμπαν όλοι από τη χαρά της ελπίδας που αναδίδει η νιότη σαν το άρωμα της ζακυνθινής γραντούκας και βαπτίστηκαν στα νάματα του ονείρου που κτίζει καθένας για το παιδί του.

Κατόπτριζαν και οι λευκοί σταυροί τις ακτίνες της δύσης στο παρακείμενο κοιμητήριο του χωριού. Λες και λεύκαναν απόψε στο μουσικό άκουσμα της νιότης. Έτσι ανασταίνονται οι νεκροί, στις χορδές των γόνων που αναγεννά η φύση, στην καλλιέργεια και τη μόρφωση των μικρών παιδιών που φαίνεται πως θα φτιάξουν καλύτερο τον κόσμο… Ο Γιώργος, ο Νικόλας, ο Νιόνιος, η Διονυσία, η Κωνσταντίνα, η Ιμπέρια κοιμούνται, αλλά και τραγουδούν συνάμα δίπλα-δίπλα στους τάφους και στο μικρό σχολειό…

Θέλουν κόπο και φροντίδα τα βλαστάρια, για ν’ ανθήσουν και να καρπίσουν. Σαν τα κλήματα θέλουν τον καλλιεργητή τους. Μια παλιότερη συγκινητική έκθεση από μαθητή του δημοτικού διάλεξε η διευθύντρια, για να κλείσει το χαρούμενο δειλινό: «Τι να ζητήσω απ’ το Θεό» ήταν το θέμα της ανάπτυξης:

«Θεέ μου, απόψε σου ζητάω κάτι που θέλω πάρα πολύ. Θέλω να με κάνεις τηλεόραση, θέλω να πάρω τη θέση της τηλεόρασης που είναι στο σπίτι μου. Να έχω το δικό μου χώρο, να έχω την οικογένειά μου γύρω μου. Να με παίρνουν στα σοβαρά όταν μιλάω. Θέλω να είμαι το κέντρο της προσοχής και να με ακούνε οι άλλοι χωρίς διακοπές ή ερωτήσεις. Θέλω να έχω την ίδια φροντίδα που έχει η τηλεόραση όταν δε λειτουργεί. Όταν γίνω τηλεόραση, θα έχω την παρέα του πατέρα μου, όταν γυρίζει από τη δουλειά, ακόμα κι αν είναι κουρασμένος. Και θέλω τη μαμά μου να με θέλει όταν είναι λυπημένη και στενοχωρημένη, αντί να με αγνοεί. Θέλω τ’ αδέλφια μου να μαλώνουν για το ποιος θα περνάει περισσότερες ώρες μαζί μου. Θέλω να νιώθω ότι η οικογένειά μου αφήνει τα πάντα στην άκρη, για να περάσει λίγες ώρες με μένα. Και το τελευταίο, κάνε με έτσι ώστε να τους κάνω όλους χαρούμενους κι ευτυχισμένους. Θεέ μου, δε ζητάω πολλά. Θέλω να γίνω μια τηλεόραση!»

Κι ύστερα, η ανεπανάληπτη ομαδική παιδική ευχή «Καλό καλοκαίρι», η αστείρευτη αναβρυτική πηγή της ελπίδας, που θα μας κρατήσει δροσερούς στους βασανιστικούς καύσωνες του καλοκαιριού. Καλό καλοκαίρι στον μικροεπιχειρηματία που θα έχει τις λιγότερες απώλειες, σ’ εκείνον που θα μείνει άνεργος και δε θα καταντήσει επαίτης με ανοιχτή την παλάμη. Καλό καλοκαίρι για τον μισθωτό και τον συνταξιούχο, που θα μειωθούν οι απολαβές τους, αλλά θα μπορέσουν ν’ αρκεστούν στις μικροχαρές της ζωής. Καλό καλοκαίρι για τον πολίτη που αντιστέκεται και πολεμά το θράσος της εξουσίας, ντόπιας και ξένης, οικονομικής και πολιτικής, βοηθά και συμπαραστέκεται στον φτωχό και τον ανήμπορο διπλανό του. Καλό καλοκαίρι για τον γονιό που θα κάνει διακοπές μαζί με τα παιδιά του και θα τ’ αγκαλιάσει περισσότερο από τις οθόνες και τα λεφτά του. Καλό καλοκαίρι στον άνθρωπο που ξέρει να υπομένει τη δυσκολία και μπορεί να καρτερεί καλύτερους δρομοδείκτες. Καλό καλοκαίρι στους αρρώστους, που εκλιπαρούν τον χρόνο της γιατρειάς… Καλό καλοκαίρι για τους μαθητές στους ανέμελους μήνες του παιχνιδιού και της ξεγνοιασιάς. Καλό καλοκαίρι στους δασκάλους για τον χρόνο της ξεκούρασης και προετοιμασίας της επόμενης σχολικής χρονιάς.

«Καλό καλοκαίρι», καθένας μας κι ένας διαφορετικός αποδέκτης. Ας κρατήσουμε αυτή την παιδική ευχή βαθιά μες στην καρδιά μας και να την ανασύρουμε κάθε φορά που θα σκοτεινιάζουμε στο θερινό λιοπύρι, εκεί ας ταξιδεύουμε τις ώρες της περισυλλογής μας ...

Ζάκυνθος, 15-6-2011

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails