© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Σάββατο 21 Μαΐου 2011

Κονσέρτο του Μότσαρτ με τον Σωτήρη Λουΐζο

ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΚΡΟΑΤΗ γράφει η ΜΑΡΙΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ


Το 1777 ο Μότσαρτ είναι 21 ετών και μόλις έχει παραιτηθεί από τα καθήκοντα του αρχιμουσικού της αυλής του αρχιεπισκόπου του Ζάλτσμπουρκ. Τη χρονιά αυτή η πινακοθήκη της Βιέννης αποκτά το αριστούργημα του Καραβάτζιο «Η Παναγία με το κομποσχοίνι» και ένα χρόνο πριν, το 1776, πλούτιζε τη συλλογή της με τα μεγάλα πολύπτυχα του Ρούμπενς.

Ο νεαρός Μότσαρτ εγκαταλείπει τη πατρίδα του για ένα μακρύ ταξίδι, που διαρκεί από τον Σεπτέμβριο του 1777 ώς τον Ιανουάριο του 1779 χωρίς την εποπτεία του πατέρα του. Για πρώτη φορά ανεξαρτητοποιείται και, εκτός από την ευθύνη για τη ζωή και την καριέρα του, έχει και τη φροντίδα της μητέρας του που τον συνοδεύει. Επισκέπτεται το Παρίσι, το Μόναχο, το Μάνχαϊμ. Συνθέτει εκκλησιαστική μουσική, ντιβερτιμέντα, και ένα από τα αριστουργήματά του, το κοντσέρτο για πιάνο KV 271, αρ. 9, το γνωστό ως «Jeunehomme» και είναι αυτό που παρακολουθήσαμε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στην αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος», στον κύκλο, «Η Καμεράτα Υποδέχεται Νέους Καλλιτέχνες», υπό την διεύθυνση του εξαίρετου νέου αρχιμουσικού Yang Yang, που απέσπασε το Α΄ Βραβείο στον διεθνή διαγωνισμό «Δημήτρης Μητρόπουλος» το 2006 και με σολίστ τον ταλαντούχο πιανίστα Σωτήρη Λουίζο που και εκείνος κέρδισε το σημαντικό βραβείο «Τζίνα Μπαχάουερ» του Ισπανικού Σωματείου «Mundo en Armonia» το 2004.

Η αναμέτρηση με τον Μότσαρτ δεν είναι ποτέ εύκολη και ήταν εύλογη μια κάποια αγωνία που μάς κατείχε για ένα τόσο δύσκολο, πρωτότυπο και τολμηρό έργο. Όλα όμως άλλαξαν, όταν ο νέος πιανίστας ακούμπησε τα πλήκτρα με τα ακροδάχτυλά του και ελευθέρωσε μία-μία τις νότες, ανασυνθέτοντας το Μοτσάρτειο σύμπαν.

Ένα έργο τέχνης πρέπει να ζει και να αναπνέει την ώρα της δημιουργίας, κάτι που με εξυπνάδα, ευελιξία και άκρα μουσικότητα οργάνωσε ο νέος Σολίστ.

Δίνοντας ανάσες στο έργο, ξεδίπλωσε με καλαισθησία την ομορφιά και την ορμή της σύνθεσης, τις ανησυχίες και τα ερωτηματικά της ηλικίας του Συνθέτη, τις δραματικές εντάσεις, το ξάφνιασμα και τις εκπλήξεις που μας επιφυλάσσει ο αγγελικός Μότσαρτ, όταν αποκαλύπτει το εσωτερικό κάλλος των πνευμάτων. Με εξαιρετική μαεστρία ανάπλασε το έργο και από απλούς ακροατές, μας μεταμόρφωσε σε στοχαστές γιατί φάνηκε από την αρχή ότι ένα από τα δυνατά σημεία του νέου ερμηνευτή ήταν η πνευματικότητα, στοιχείο άρρηκτα δεμένο με τον Μότσαρτ και το έργο του. Ο ήχος του έντονος, ξεχώρισε από την θαυμαστή Ορχήστρα Καμεράτα, άλλοτε δραματικός, άλλοτε θρηνητικός και σαν Άρχων Τραγουδιστής κυριαρχούσε, παρασέρνοντάς μας στη μουσική μέθη για να ακούσουμε την ίδια τη φωνή του Θεϊκού Μότσαρτ να τραγουδά, πέρα από την υφή του ήχου και του χρώματος, το μελαγχολικό, ουράνιο τραγούδι του!

Είναι συγκλονιστικό πώς το δύσκολο τούτο κοντσέρτο μιλά στον σημερινό ακροατή μέσα από την δεξιοτεχνία και την ευαίσθητη ερμηνεία του Σολίστ, ο οποίος διεισδύει στον πυρήνα της σύνθεσης, στα απoκεκρυμμένα αιώνια μυστήρια, στις αξίες και στους πόθους των ανθρώπων. Ανασύρει στο φως τον αέρα ελευθερίας, τη νεανική ερωτική ορμή, τη χάρη και τη λάμψη του φωτός, το λεπτό πνεύμα του διανοουμένου νέου, του μοναδικού, του αξεπέραστου, Wolfgang Amadeus Mozart.

Αποχωρήσαμε μαγεμένοι, κρατώντας μαζί με τα πολύτιμα μουσικά δώρα που μας πρόσφερε ο νέος πιανίστας Σωτήρης Λουΐζος το ήθος και την ευγενική μορφή του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails