Εκδόσεις Μπάστα, Αθήνα/Ζάκυνθος 2008]
E me che i tempi ed il desio d´onore
fan per diversa gente ir fugitivo...
UGO FOSCOLO, Sepolcri
Ι. Προ(σ)κείμενα
Το πρόσωπο – ποιο πρόσωπο;
*
Τριαδικά κι ετερόφ(ρ)ωνα.
*
Και η ποίηση να εκχύνει
στις απελεύθερες φόρμες της
υποκείμενα κι αντικείμενα
και προκείμενα.
*
Νέα ψιμύθια
για τις ίδιες παλαιές αποπλανήσεις,
νέες εσθήτες
για τα ίδια αρχαιόγραμμα
ειδύλλια.
*
Και ποίος σού είπε;
«ο καθένας στο ρόλο του».
Τίποτα δε διδάχτηκες από
τον καραγκιοζοπαίχτη τον Τζών Ράιτ;
Γδύσου λοιπόν και ξαναντύσου
τη φωνή τους.
Όλη τη νύχτα του Ιουλίου
λέγαμε ιστοριούλες στον Ωρίωνα.
Όλη τη νύχτα ο Λα(έρτης) σιω-πηλός
κοίταζε την Αλετροπόδα.
*
Να γυρίζεις – λέει
μες στην κοιλιά του ζώου
μες στην κοιλιά του χρόνου
μες στην κοιλιά του ορυκτού
και να γυρεύεις την ΕΞΟΔΟ σου
στο ποίημα...
*
Πολύμορφα έμβρυα
μαραθωνοδρομούν
μέσα στ’ αντιθετικά σου υγρά
χωρίς ποσώς να σε μεταβάλλουν.
*
Έχουν και τα χαμένα σώματα
τον τρόπο τους να συνεννοούνται
ευκρινέστατα.
*
Η ενοχή σου
είναι απείρως μεγαλύτερη
για όσα δεν έπραξες
για όσα δεν είπες
Ησύχιε.
Περιόρισε τις ιμπεριαλιστικές σου τάσεις,
περιόρισε τις θωπείες σου.
Μη με δουλεύεις
μη με διακινείς
μη με διαστέλεις.
Λοιπόν, συμμαζέψου.
*
Η φαντασία
ο δούρειος ίππος σου
που δε χρειάζεται αναβάτη.
*
Δεν έχω, λέει, ηλικία.
Μπορεί και νά ’χει δίκιο.
Δεν έχω, λέει, χρόνο δικό μου.
Μπορεί και νά ’χει δίκιο.
*
Βέβαια
όχι εσύ – το προσωπείο σου.
*
Γράμματα αριθμοί τετραγράμματα
και η μνήμη του Θάμη
ασθενέστατη.
*
Γιατί μια τέτοια επιμονή
στο σταυρικό αριθμό του 33;
Μα γιατί ‘σταυρικός’;
βουκεφάλα μου!
Βάλε κι άλλη μία σιωπή
στ’ αγκίστρι
και κάτι θα τσιμπήσει
τη νύχτα.
*
Τι θα πεί εν λευκώ;
αφού γράφεις το ίδιο και στο μαύρο
τα έπαθλά σου.
*
(Σκωρ)ίαση έξεων και λέξεων.
*
Ποιητικά ΟΧΙ αντιποιητικά.
*
Θέματα κι αναθέματα
Προ(πο)μελετημένα.
Κ’ η πλοκή να συνεχίζεται
2-Χ-1.
ΙΙ. Ημεροσκόπιο
Στάσου να δεις
την ανατολή της Γης.
*
Από φυλακής πρωίας
το παρδαλό περιστέρι.
Από φυλακής πρωίας
και το γεράκι.
*
Η σπηλιά και η μήτρα
η σπηλιά και η μήτρα
και το φως
μια ακόμα θεμιτή προσδοκία.
*
Έτσι κι οι πέτρες
έμπαιναν μόνες τους στο οικοδόμημα
χωρίς να σαλέψει (τρόπος του λέγειν)
το δαχτυλάκι των οικοδόμων.
Έτσι κτίστηκε η πόλη μας
έτσι κτίστηκαν τα τριπλά τείχη μας
έτσι μας σήκωσε ο άνεμος και μας πήρε
μετά μουσικής.
*
Και το σφυρί των οικοδομούντων
να επιπλέει στο κύμα.
*
Εξ απαλών ονύχων
δώστου να ρίξουμε το καρβέλι
με τη σφεντόνα.
*
Επαναλήψεις
σπειροειδείς επαναλήψεις.
Κι έτσι να προχωρεί η ζωή
κι έτσι να προωθείται ο θάνατος
κι έτσι να προ-άγεται η Γη-γή μας
στο άπειρο.
*
Δε ζούνε μόνο με νέκταρ κι αμβροσία.
Θέλουνε και κάτι ζεστό, από καιρό σε καιρό,
οι Ολύμπιοι.
*
ιδέα του Χόλαν
Όλη τη νύχτα ζωγράφιζε πόρτες
όλη τη νύχτα ετοιμαζότανε για τη φυγή
και την αυγή βρέθηκε ανεπαισθήτως
in.
*
τ’ ανακαλύπτει
τα ταξινομεί
τα θωπεύει
τα στήνει μπροστά του ένα-ένα
τα πηδάει ένα-ένα
τα υπερπηδάει
και
*
συμπόσιο
ήλθεν ο λόγος
στα τελεολογικά
στα μεσολογικά
στ’ ακροκεραύνια
και –εκεί ακριβώς
και –εκεί ακριβώς
έγινε ’κείνο
το BLACK OUT.
*
Λεβιάθαν
Η φυσική ροπή του
η μια πάνω στην άλλη εκατόμβη.
Η φυσική ροπή του
άβυσσος της αβύσσου.
*
Και η θάλασσα
με τον ομφαλό της.
*
Εδώ τελειώνει το γαλάζιο.
Εδώ αρχινάει το μαύρο μαύρο μαύρο.
ΙΙΙ. Δυτικά του Πυθέα
Με τους σκαρμούς με τα κουπιά μας
το σταματήσαμε το λιόγερμα.
*
Τώρα ξέρουμε
πως ο Πυθέας είχε δίκιο.
Τώρα ξέρουμε πως δεν έλεγε
ψέματα.
*
΄Ολα τα ελέη
της θάλασσας.
*
Ampurias ’79
Ηδύκοιτος σου λέει
μα πώς να κλείσεις μάτι
πάνω σε τούτα τα πυρακτωμένα
περιθωριακά χαλίκια
του ελληνισμού.
*
Με τα κορμιά μας βαθαίναμε τη δύση.
Με τα κορμιά μας μεγαλώναμε τη μέρα.
*
Ζάκανθα ’83
Σίγουρα κάτι μου θυμίζει
τούτο το φέρσιμό σου –
μου είναι, πώς να στο πω, οικείο.
Σίγουρα θά ’χουμε ξανασυναντηθεί
δε νομίζεις;
*
Χάθηκε τ’ άσπρο ηλιοτρόπι
από την Τουρδετάνια.
Κίτρινα ένα σωρό.
Πώς άλλαξαν οι κάμποι
του Πολύβιου!
*
κλεινάς Ερυθείας
Τούτη τη μνήμη
π’ ακουμπάει στην πέτρα της Ερύθειας
τάχα εγώ την κουβάλησα
η ήταν εδώ και με περίμενε
από καταβολής (ελληνικού) κόσμου;
*
Νά ’ταν η θάλασσα κρασί,
οίνοπος πόντος.
*
Τλεπόλεμος
Μέρες και νύχτες
μέρες και νύχτες στο σιρόκο
ώσπου μας δόθηκε η έμορφη βαλεαρίς.
*
Ασκληπιάδης
Μυρλεανέ,
εσύ που ξετρύπωνες παντού
απίθανα ελληνικά κειμήλια,
μην πεις πως κόπιασες εδώ για να θαυμάσεις
τη χρυσή ζώνη του Τεύκρου – όχι!
Στη Ρώμη θά ’χες ακούσει για κάποιες
άλλες ζώνες.
Σίγουρα θά ’λυσες πολλές
στα Γάδηρα.
*
Είπε κι έγινε
του Γηρυόνη.
*
Εύδοξος Κυζίκου
Στην αυλή του Βόγου
και να ξέρεις ότι μηχανεύονται
να σε ξεκάνουν.
Και να ξέρεις ότι θέλεις να το σκάσεις
και να μην μπορείς.
Και να ’χεις τόσο κοντά τα νησιά
των Μακάρων
και τα νόστιμα Γάδηρα.
Όσο για την Κύζικο...
ας όψεται ο περίπλους της Λιβύης.
*
Το πρόβλημα δεν είναι
πώς θα την βρεις
πώς θα την βρεις τη θάλασσα
μα πώς θα την δια-βάσεις.
*
Κι εσύ στο φινιστέρρι σου
κάνεις σπονδές
κάνεις σπονδές κι επικαλείσαι
ονόματα θαλασσοπόρων
Ελλήνων.
*
Επιστρέφω
επιστρέφω πάντα
με την Άρκτο στ’ αριστερά μου.
Πάντα.
ΙV. Τα καταλόγια του Μενεσθέα
διός τε Μενεσθεύς
ΟΜΗΡΟΣ, Ιλιάδος Ν 195
Άδειο τοπίο χωρίς όνομα
πριν από τ’ όνομά μου.
*
Ήξεις και τύψεις
φυσικές κι επίκτητες.
*
Με καρφώνετε με ξεκαρφώνετε
το ίδιο μου κάνει.
*
Εγώ που κάτι ξέρω από ποτάμια
σας καταλαβαίνω, Αθηναίοι.
*
Δε νομίζεις πολύτροπε
ότι εκείνο το τριζόνι έλεγε την αλήθεια;
Εσύ άλλωστε ήσουν ανέκαθεν
καχύποπτος.
*
Και τώρα που ρίξατε στον Ιλυσσό
τα λύματά σας
το λύσατε το πρόβλημα;
Εγώ βρήκα τον ΓουαδιΑΝΑ μου.
*
Αυτό το σκοτεινό πουλί
δεν είναι δικό μου,
δεν είναι δικό μου.
Είναι του Ιωάννη.
*
Καλά και σώνει
να μετακινήσει το φύλλο
των αγγέλων
*
Το είδες εκείνο τ’ άγριο γουρούνι;
Τώρα φρόντισε να ονειρευτείς
τον Άδωνι.
*
Μελέτησα την Αθήνα μου,
είπια και την κίνα μου.
*
Μνήσθητι κύριε
του (μ)νήματος του Μενεσθέως.
Ω; - Ωκύπους!
*
Ία, Ιάσων
και το χρυσόμαλλο μειδίαμά σου.
*
Στυμφαλίδα Λέρνη μου Κωπαϊδα.
Και οι λίμνες εκδικούνται
με τον τρόπο τους.
*
Εκκεντρικός και φυγόκεντρος.
*
Έτσι όπως η ακρίδα
στα χέρια των παιδιών,
διαμελισμένος.
Διαμελισμένος κι επτάψυχος.
*
Νά ’σαι ή νά ’χεις;
Και τα δυό.
*
Ο καθείς με τις ποσοστώσεις του.
*
Ήρθε κι ο Πυθέας
να μ' ανάψει κερί
και τον κέρδισα στους πεσσούς.
*
Ελκόμενος και Ελληνομνήμνων.
*
Εποχή της αίρας.
*
Η Τροί-α εισβάλλει στο παρόν
και μου σβή
και μου σβήνει τους κύκλους.
*
Όχι δογματικά
ορατά και αόρατα
ΟΧΙ.
*
Δεν έχεις μύγα;
Βάλε μέλι.
*
Ψηλό λησμονημένο μου βουνό.
Άγραφά μου.
*
Τρεις μυριάδες φτερωτοί καταδότες
κι εμείς πάντα ξεφεύγαμε τον Δία.
*
έξεστι Κλαζομενίοις
Είπαμε να βουλεύεσθε σωστά
Είπαμε να βουλεύεσθε ελεύθερα,
μα έλα που δεν πιάσατε σωστά
τα δίφθογγα!
*
Μικρέ μου
σοβαρέ γελωτοποιέ
πάρε πίσω τελοσπάντων
τη διφορούμενη λέξη σου.
*
Από αύριο και πέρα δε θά ’χω γνώμη.
Από αύριο και πέρα θα οικουρώ.
*
Και ’κείνο το ξεροπήγαδο
να καραδοκεί το κάθε βήμα σου
να καραδοκεί την κάθε λέξη σου
μες στο χαλέπεδο.
*
Δύο φορές
δύο φορές την ίδια λέξη:
ΟΡΥΜΑΓΔΟΣ!
*
κύμα ρόοιο
Κωκυτέ μου και Πυρι
-φλεγέθωνα.
*
Επαναστάσιμα ΟΧΙ αναστάσιμα.
*
τα εν δήμω
Θύμωσε
τσάκισε το σταμνί του
και ήρεμος πια πήρε τα κομμάτια του
κι εξοστρακίστηκε.
κι εξοστρακίστηκε.
*
Και τα πιο δύστροπα ονειρά μου
αλιπόρφυρα.
*
Για δες εδώ τα ραβασάκια του Ραδάμανθυ.
Ούτε στα Ηλύσια δεν είναι κανείς αυτάρκης.
*
Και τι τα θέλεις τα ελατήρια;
Δε σου φτάνουν οι ύποπτες λέξεις;
*
Μη μου τους κύκλους.
Το κορίτσι από τη Θούλη,
το κορίτσι χούλα – θούπ.
*
Καλλίγραμμα
ουράνϊα κτήνη.
*
Της τετράγωνης λογικής μας
ο τετράγωνος κόσμος
*
Κάθε τόσο μου αφήνετε πεσκέσια
κι εφημερίδες.
*
Ώστε έτσι; Αθηναίοι.
Κλαζο-Μένιος ο Αγαμέμνων!
*
Να σας είχα εδώ να βλέπατε
τις μεγάλες παλίρροιες.
*
Τροφώνιος
Είχαμε κι εμείς το δικό μας Κάιν
μα δεν τον ξαποστείλαμε
στο φεγγάρι.
*
Βάλε λίγο χώμα στην πληγή σου
και θα γειάνει, λέω.
Λέω στον εαυτό μου.
*
Μία και δύο και τρεις
οι αιρετριείς (sic) μου ρήμαξαν το σιτάρι.
*
Το ποτήρι του Νέστορος
γιομάτο στο τραπέζι.
Και είμασταν τόσο σίγουροι
για τη δίψα σας.
*
Αρπάλυκος η τέχνη,
η τέχνη των αργείων.
Ώστε έτσι,
τούτες οι πέτρες
εμπόδιο στη μπαλκανιάδα σας.
Ώστε έτσι
μας καταλογίζετε κι ευθύνες
μπαλκάνιοι.
*
Ζαλίζομαι
τανταλίζομαι.
Παίρνω το σώμα μου και πάω
στην ύδρα.
*
Εμένα με ξέθαψε ο Όμηρος.
Εσάς ποιός θα σας θάψει;
(Τάδε έφη Μενεσθεύς).
*
Μαύρη σγουρή πανέμνοστη
και πού με ταξιδεύεις.
*
Μέρα – νύχτα με το κανοκιάλι μου
στο στίγμα σου.
*
Κι εσύ να ψάχνεις να βρεις την πεμπτουσία
μέσα στ’ άδειο κοχύλι της Κυθερείας.
*
Γρήγορα λοιπόν
γιατί σε λίγο θα λαλήσει
ο Πυθαγόρας-πετεινός.
*
Όσο, όσο κι αν τρέχεις
δε θα προσπεράσεις
τον ίσκιο σου.
*
Πρωτομάστορες
γεφυροποιοί του Ελλησπόντου.
*
Βασίλη κάτσε φρόνιμα
και μη μ’ αναταράζεις
το νοικοκυριό.
*
Η Ελένη
η Ελένη των Ελλήνων,
έλεγαν οι Τρώες
και πίστευαν στο θαύμα
που δεν έγινε.
*
Μείρακες μαστροποί
της δημόσιας ευδίας.
*
Και ο Ορέστης
τηλεκλυτός!
*
Λυκόφρονες
λυκόφρονες και υπερφίαλοι
οι φίλοι μας.
*
Διάνα
Κι εσύ αυστηρή
που λιγοθυμάς πάνω στο χλωροφορμισμένο
σώμα του Ενδυμίωνα,
ποιον πας να ξεγελάσεις;
ποιον πας να ξεγελάσεις;
*
Παίξε φίλε το καλάμι σου
παίξε το να χαρείς,
ώσπου ν’ αρχίσουν να χορεύουν
τα πλατάνια.
Παίξε.
*
Κι εσύ να τσαλαβουτάς
μες στα νερά της Στυγός
και να φαντάζεσαι
πως πέρασες τον Εκουαδόρ.
*
Σκανδαλωδώς ασυγκίνητος
για τις μεγενθύνσεις.
Σκανδαλωδώς ασυγκίνητος
για τις σμικρύνσεις.
*
Κείμαι ΟΧΙ είμαι
(σ)το διπλό πελέκι
της ειρωνείας μου.
*
Τίποτ’ άλλο.
Μέσα κι έξω Σειληνός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου