π. Παναγιώτης Καποδίστριας: ΤΟ ΠΡΩΙ ΩΣ ΕΣΠΕΡΑ (ποίημα για τον Παπαδιαμάντη)

α΄

Απρόβλεπτες θωπείες 
μ' εξωθούν εντός

στον βυθό του δωμάτιου

το πρωί ως εσπέρα

οι άγιοί μου παρανάλωμα τζακιού

ενδίδω ήδη στο βλέμμα σου

συσσωματώνομαι

άντεξέ με.

β΄

Όσο καιρός παπαδιαμάντιζε

ότι έρχεται ώρα

με τεριρέμ κι άλλες πλεκτάνες τα δαιμόνια

-κενά ή γεμάτα μη ρωτάς-

της Ανάγκης αρμόδια

χριστόψωμα βλογάνε

και φονικότερα μετά

πανεύοσμον σε αποπετρώνουν.

[Ποίημα συν-ομιλητικό με τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, γραμμένο σε τελική μορφή τον Ιανουάριο του 2011 και δημοσιευμένο οριστικά στην ποιητική συλλογή του π. Παναγιώτη Καποδίστρια, ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ, εκδ. Κέντρο Λόγου Αληθώς, Ζάκυνθος 2014, σελ. 119]