© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Σάββατο 18 Απριλίου 2015

Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου: [ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΕΡΡΩΝ]

Ὁμιλία
τῆς Α. Θ. Παναγιότητος
τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου
πρὸς τὴν Χριστιανικὴν Νεολαίαν
εἰς τὸ Πνευματικὸν Κέντρον
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σερρῶν καὶ Νιγρίτης
(18 Ἀπριλίου 2015)


Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ξάνθης κ. Παντελεῆμον, ἐκπρόσωπε τῆς Α. Μακαριότητος καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,
Ἱερώτατε ἀδελφὲ Μητροπολῖτα Σερρῶν καὶ Νιγρίτης κύριε Θεολόγε,
Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί,
Ἀγαπητοί μας νέοι, πνευματικὰ τέκνα τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Ἡγουμένου της Πατριάρχου σας,

Χριστός Ἀνέστη!

Ἐπιθυμοῦμεν νὰ εὐχαριστήσωμεν τὴν Ἱερότητά σας, ἅγιε ἀδελφὲ κύριε Θεολόγε, διότι μᾶς δίδετε σήμερον τὴν εὐκαιρίαν νὰ ἐπικοινωνήσωμεν μὲ τὴν χριστιανικὴν νεολαίαν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς σας. Ἐπιθυμοῦμεν νὰ ἐκφράσωμεν τὴν προσωπικὴν συγκίνησίν μας διότι εὑρισκόμεθα ἀνάμεσά σας, ἀγαπητοί μας νέοι, καὶ ἔχομεν τὴν δυνατότητα νὰ σᾶς ἀπευθύνωμεν πατρικοὺς λόγους διὰ τὴν ζωήν σας∙ νὰ σᾶς ἀπευθύνωμεν τὸ εὐαγγέλιον, τὸ χαρμόσυνον ἄγγελμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἀφορᾷ εἰς αὐτὴν τὴν ἰδίαν τὴν ζωήν μας καὶ ἀποτελεῖ τὴν πίστιν μας, τὴν παράδοσίν μας, τὸ ὀρθόδοξον εἶναι τῆς Ρωμηοσύνης μας. Σᾶς ἀπευθύνομεν αὐτὸ τὸ ἄγγελμα ὡς παρακαταθήκην ζωῆς, πρὸς ἐσᾶς οἱ ὁποῖοι καλεῖσθε νὰ ἀναλάβετε ἐντὸς ὀλίγου τὰ ἡνία καὶ νὰ ὁδηγήσετε τὴν Ἐκκλησίαν, τὴν Πατρίδα, τὸν κόσμον πρὸς τὰ κρείττονα καὶ τὰ ἀμείνονα.

Ἡ συνάντησίς μας αὐτή, Πατριάρχου καὶ νεολαίας τῶν Σερρῶν, ἀποκτᾷ ἰδιαιτέραν σημασίαν καὶ ἔννοιαν, διότι πραγματοποιεῖται ἐντὸς τῆς Διακαινησίμου Ἑβδομάδος καὶ μάλιστα ἀμέσως μετὰ τὴν ἡμέραν τῆς ἑορτῆς τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, τῆς ὁποίας Πηγῆς ἡ παρουσία καὶ ἡ ἐπίσκεψις καὶ ἄπειρος φιλευσπλαγχνία εἶναι διάχυτοι καὶ εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν καὶ εἰς τὴν περιοχήν σας ἀλλὰ καὶ ἁπανταχοῦ τῆς δεσποτείας Κυρίου καὶ συνδέουν αὐτὰς μὲ τοὺς ἀλησμονήτους ἐκείνους χώρους τοῦ θαύματος καὶ τῆς μαρτυρίας τοῦ Ἑπταπυργίου τῆς Βασιλευούσης Πόλεως καὶ τῆς Χρυσῆς Πύλης τοῦ Βυζαντίου. Καὶ ἀπὸ αὐτῆς τῆς πλευρᾶς σημασιολογική, λοιπόν, ἡ συνάντησις πνευματικοῦ πατρὸς καὶ Πατριάρχου καὶ νέων καὶ νεανίδων τῶν Σερρῶν, τῆς χρυσῆς μαρτυρίας καὶ ἐλπίδος τῆς αὔριον.

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοί μας νέοι, ἐθέσπισε τρόπους καὶ εὐκαιρίας διὰ μίαν παράτασιν τοῦ Ἀναστασίμου πανηγυρισμοῦ, τόσον μὲ τὴν Ἑβδομάδα αὐτὴν ἡ ὁποία θεωρεῖται λειτουργικῶς ὡς μία ἡμέρα, «αὕτη ἡ κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα, ἡ μία τῶν σαββάτων, ἡ βασιλὶς καὶ κυρία», ὅπως καὶ ἐν συνεχείᾳ μὲ ὅλην τὴν περίοδον τοῦ χαρμοσύνου Πεντηκοσταρίου, μὲ νέα κέντρα καὶ μὲ ἄλλα πρόσωπα καὶ γεγονότα μαρτυρίας καὶ διδασκαλίας: τὴν ψηλάφησιν τῆς πλευρᾶς τοῦ Κυρίου ὑπὸ τοῦ ἀπιστοῦντος εἰς τὴν Ἀνάστασίν Του Ἀποστόλου Θωμᾶ καὶ ζητοῦντος χειροπιαστὰς ἀπαντήσεις τοῦ Πάθους Χριστοῦ διὰ νὰ ὁμολογήσῃ συντετριμμένος: «ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου»• τὴν Σύναξιν τῶν Μυροφόρων καὶ τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ ἀπὸ Ἀριμαθαίας καὶ τοῦ Νικοδήμου, τοῦ νυκτερινοῦ μαθητοῦ τοῦ Χριστοῦ, τῶν ἱερῶν αὐτῶν προσώπων τὰ ὁποῖα διεδραμάτισαν σημαντικὸν ρόλον εἰς τὴν Ταφὴν καὶ εἰς τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου• τὸ ἄντλημα ἀπὸ τὴν Σαμαρείτιδα, τὴν Ἁγίαν Φωτεινήν, ἐκ τοῦ «βαθέος φρέατος» τοῦ ὕδατος τῆς ζωῆς, μὲ τὸ ὁποῖον οὐκέτι διψᾷ εἰς τὸν αἰῶνα• τὴν ἀνάβλεψιν τοῦ τυφλοῦ, διὰ τοῦ «πηλοῦ»• τὴν συνεστίασιν τοῦ Κυρίου μετὰ τῶν μαθητῶν παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Τιβεριάδος καὶ τήν «ἄγραν τῶν ἑκατονπεντήκοντα ἰχθύων» καὶ ἄλλα.

Ὅλα αὐτὰ τὰ γεγονότα, ἀγαπημένα μας παιδιά, ἀποτελοῦν σημάδια ὅτι τὰ πάντα «κυβερνᾷ ὁ Ἕνας», δηλαδὴ ὁ Ἀναστὰς Χριστός, ὁ ὁποῖος ἀποκαλύπτεται, φανερώνεται, διδάσκει, θεραπεύει, συνεσθίει, συμπορεύεται μαζί μας καὶ μᾶς κατευθύνει. Αὐτὸ εἶναι τὸ μυστήριον τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς ζωῆς, τὸ ὁποῖον μαρτυροῦμεν καὶ ἀπευθύνομεν σήμερον καὶ ἡμεῖς πρὸς ἐσᾶς, τὰ χριστιανικὰ νειᾶτα τῶν Σερρῶν. Αὐτὸ εἶναι τὸ μυστήριον καὶ τῆς ἰδικῆς σας ζωῆς ἐν Χριστῷ: ὅτι Αὐτὸς συμπορεύεται μαζί σας, «ἀοράτως συνών» εἰς ὅλας τὰς πράξεις σας, θριαμβεύων εἰς τὰς ἐπιτυχίας σας, εὐδοκῶν εἰς τὰς ἀδυναμίας σας, ἀνοίγων τὴν στοργικήν Του ἀγκαλιὰν εἰς τὰς δυσκολίας σας, συνυπάρχων μαζί σας κατὰ τὴν μετάληψιν τοῦ Παναγίου Σώματος καὶ τοῦ Τιμίου Του Αἵματος κατὰ τὴν Θείαν Εὐχαριστίαν.

Νέοι καὶ νέαι τῆς Ἐκκλησίας μας,

Αὐτὴν τὴν μαρτυρίαν ζωῆς σᾶς μεταφέρομεν ἀπὸ τὸ Φανάριον, ἀπὸ τὴν ἕδραν καὶ τὸ Κέντρον τῆς Ὀρθοδοξίας: τὴν διαχρονικὴν ἐμπειρίαν ὅτι ὁ Ἀναστὰς Χριστὸς ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι μαζί μας καὶ εἶναι «ἰσχύς, στερέωμα, καταφυγή, ρύστης μας», εἶναι ἡ ἀνάστασίς μας. Παρὰ τὰς δυσκολίας, τὰς ὁποίας διέρχεται ἡ Πατρὶς καὶ ὁ κόσμος σήμερον, ἔχομεν τὸ δῶρον τοῦ Θεοῦ, τὸ ὁποῖον οὐδεὶς δύναται νὰ μᾶς ἀφαιρέσῃ: τὴν πνευματικὴν ἐλευθερίαν, ἡ ὁποία δίδει εἰς τὴν ζωήν μας νόημα, στόχον καὶ σκοπόν. 

Ἡ ἀλήθεια αὐτὴ διαχρονικῶς ἀποδεικνύεται καὶ κατὰ τὰς ἡμέρας μας: τὴν ἀποδεικνύουν οἱ πολυάριθμοι σύγχρονοι μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ εἰς τὴν Μέσην Ἀνατολήν, οἱ ὁποῖοι, ἐνῷ θὰ ἠμποροῦσαν νὰ ἀλλαξοπιστήσουν καὶ νὰ σώσουν τὴν ζωήν τους, προτιμοῦν νὰ κρατοῦν τὴν ἐσωτερικὴν ἐλευθερίαν τους ἂν καὶ αὐτὸ ὁδηγεῖ εἰς τὴν μαρτυρίαν καὶ εἰς τὸ μαρτύριον. Τὴν ἰδίαν ἐσωτερικὴν ἐλευθερίαν, ὅπως γνωρίζετε, ἐκράτησε καὶ ὁ προστάτης τῆς ἱστορικῆς πόλεώς σας τῶν Σερρῶν Ἅγιος Νεομάρτυς Νικήτας. Τὰ δεινοπαθήματα καὶ ὁ θάνατος τῶν Νεομαρτύρων τοῦ Γένους μας ἀλλὰ καὶ τῶν συγχρόνων χριστιανῶν εἰς τὴν Συρίαν, εἰς τὸ Ἰράκ, εἰς τὴν Λιβύην καὶ ἀλλαχοῦ, καὶ τῶν παλαιῶν μαρτύρων ἀνὰ τὴν οἰκουμένην ὑπὸ ἀναλόγους δυσκόλους συνθήκας, μαρτυροῦν τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ὑπάτη ἐσωτερικὴ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου δὲν χάνεται. Ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον ἀντέχουν τὸν πόνον καὶ τὰς δοκιμασίας καὶ αὐτὸν τὸν θάνατον οἱ πάσχοντες οὗτοι συνάνθρωποί μας σήμερον –μήπως ὅμως ὅλοι μας κατὰ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλον τρόπον πάσχομεν καὶ ἀντιμετωπίζομεν δυσεπίλυτα καθ᾿ ἡμᾶς προβλήματα;- πολλοὶ μάλιστα ἐνῷ εἶχον, ὅπως καὶ ἐσεῖς, ὅλην τὴν βιολογικὴν ζωὴν ἐμπρός τους, εἶναι ἡ ἀπόδειξις ὅτι δύναται ὁ καθείς μας νὰ ὑποφέρῃ τὰς πλέον δυσκόλους καταστάσεις καὶ νὰ ἐξέρχεται νικητής. Ἄλλωστε, ὁ Ἀναστὰς Κύριος, κατὰ τὴν σάρκα ὑπέστη ἀπὸ τὴν κακίαν τοῦ δημιουργήματός Του πολὺ περισσοτέρας δοκιμασίας «τὰ πάθη, τὸν σταυρόν, τὸν θάνατον, τὴν ταφήν», καὶ ἐξῆλθε νικητὴς καὶ συγχρόνως μᾶς ἔδωκεν Ἑαυτὸν τύπον καὶ ὑπογραμμὸν ζωῆς καὶ συμπεριφορᾶς ἐνώπιον τῶν δυσκολιῶν. 

Εἰς ἐπίρρωσιν τῆς ἀληθείας αὐτῆς, σᾶς ἀναφέρομεν, πνευματικά μας παιδιά, ὅτι κατὰ τὸ παρελθὸν ἔτος, κατὰ τὴν ἰδίαν ἀναστάσιμον περίοδον, ὁ Πατριάρχης σας εἶχε τὴν συγκλονιστικὴν ἐμπειρίαν νὰ ἐπισκεφθῇ ἕνα στρατόπεδον συγκεντρώσεως εἰς τὴν Γερμανίαν -τὸ Νταχάου- καὶ νὰ ζήσῃ «ἐν μνήμῃ» τὸ μυστήριον τοῦ θανάτου, τὰς γνωστὰς μελανὰς σελίδας τῆς συγχρόνου Ἱστορίας, αἱ ὁποῖαι ἀποκαλύπτουν τὴν ἀνθρωπίνην θηριωδίαν, ἀδικίαν καὶ ἀποκτήνωσιν τῶν λογικῶν ὄντων ἀφ᾿ ἑνὸς καὶ τὴν προσωπικὴν ἀδέσμευτον ἐλευθερίαν τοῦ συνανθρώπου ἀφ᾿ ἑτέρου.

Αἱ ἐμπειρίαι καὶ αἱ μαρτυρίαι τοῦ στρατοπέδου αὐτοῦ καὶ τὰ μαρτύρια τῶν χριστιανῶν νεομαρτύρων παλαιότερον καὶ εἰς τὴν Μέσην Ἀνατολὴν ἀλλὰ καὶ παγκοσμίως σήμερον ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος δύναται καὶ πάσχων νὰ διατηρῇ τὴν ἐσωτερικήν του ἐλευθερίαν. 

Διὰ νὰ τὸ ἐπιτύχῃ ὅμως χρειάζονται ἀπαραιτήτως τρία ἐφόδια: πρῶτον, ἡ ἀγάπη, ἡ ὁποία εἶναι 
ὁ πραγματικὸς σκοπὸς τῆς ζωῆς μας, ἢ μᾶλλον πρέπει νὰ εἶναι αὐτοσκοπός• δεύτερον, ἡ κατανόησις τῆς σημασίας τοῦ πόνου τοῦ ἑτέρου καὶ ὄχι μόνον τοῦ ἰδικοῦ του• καί, τρίτον, ἡ πίστις καὶ ἡ ἀδιάσειστος ἐλπίς πρὸς τὸν Θεὸν ἡ ὁποία δίδει δύναμιν ἐνώπιον τῆς θυσίας -ἐπιβαλλομένης ἐνίοτε-.

Ἡ λύτρωσις τοῦ ἀνθρώπου συντελεῖται διὰ τῆς ἀγάπης καὶ ἐντὸς τῆς ἀγάπης. Ὁ πόνος, ὅπως καὶ ὁ θάνατος, εἶναι ἀναπόσπαστον μέρος τῆς ζωῆς. Ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον ὅμως σηκώνομεν τὸν σταυρὸν τοῦ ἰδικοῦ μας πόνου καὶ κυρίως κατανοοῦμεν καὶ βιώνομεν τὸν πόνον τοῦ συνανθρώπου μας, ἀνοίγει ἀπείρους δυνατότητας λυτρώσεως, διότι ὁ πόνος λαμβάνει ἄλλην διάστασιν ὅταν «τὸν ἀγκαλιάσωμεν, ὅπως ἀκριβῶς τὸν ἀγκάλιασεν ὁ Κύριος», ὁ Ὁποῖος μέχρι τὴν τελευταίαν πνοὴν τῆς ἐπιγείου ζωῆς Του ἐσήκωσεν ὁλόκληρον τὸν πόνον ὅλου τοῦ κόσμου ἀπὸ ἀγάπην δι᾿ αὐτόν. Ἀγάπη χωρὶς θυσίαν καὶ μαρτυρίαν, εἶναι κενὸς λόγος ἄνευ οὐσίας. 

Εἶναι ψευδὴς θεώρησις τῆς ζωῆς. 

Ἡ θυσία διὰ τὴν ἀγάπην καὶ ὑπὲρ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίον εἶναι ἡ ἀπόδειξις τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης καὶ ἡ τοιουτότροπος θυσία καὶ ἀγάπη καλλιεργεῖ ἀρετὰς ὡς ἡ ἀλληλεγγύη, ὁ ἀλτρουϊσμός, τὸ αἴσθημα εὐθύνης ἔναντι τοῦ πλησίον καὶ τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου καὶ ἄλλας παρομοίας πρὸς αὐτὰς ἀρετάς, τὰς ὁποίας ἐὰν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι καλλιεργοῦσαν τότε ὁ κόσμος θὰ ἦταν σίγουρα καλλίτερος, καὶ ἡ χώρα ἐδῶ δὲν θὰ εὑρίσκετο εἰς τὴν δύσκολον θέσιν εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκεται σήμερον. Διὰ τὰς ἀρετὰς αὐτὰς διεκρίνοντο οἱ πρόγονοί μας, διὸ καὶ ἐμεγαλούργησαν καὶ διέσωσαν τὸ εὐσεβὲς ἡμῶν Γένος, τὴν πίστιν καὶ τὰ ἰδανικά μας, τὴν πατρίδα, εἰς καιροὺς πολὺ δυσκολωτέρους ἀπὸ τοὺς σημερινούς.

Ἀγάπη, λοιπόν, ἀποδοχὴ τοῦ πόνου τοῦ προσωπικοῦ, κατανόησις τοῦ πόνου τοῦ πλησίον καὶ διάθεσις θυσίας – προσφορᾶς διὰ τὸν συνάνθρωπον εἶναι τὰ μηνύματα τοῦ Πατριάρχου σας, καὶ σᾶς παρακαλοῦμεν νὰ τὰ ἔχετε, ἀγαπητοί μας νέοι καὶ νέαι, ὑπ᾿ ὄψιν σας ἰδιαιτέρως σήμερον, καὶ νὰ τὰ καταστήσετε βίωμά σας, μιμούμενοι τὸ παράδειγμα τῶν ἐνδόξων προγόνων σας Σερραίων, οἱ ὁποῖοι ἠγωνίσθησαν ὑπὲρ τῶν ὁσίων καὶ τῶν ἱερῶν μας καὶ ἀπέκρουσαν τὰς ἐπιβουλὰς ἐχθρῶν μὲ πολλὰς θυσίας. Διότι, τὸ αἴσθημα τῆς ἐλλείψεως νοήματος εἰς τὴν ζωὴν καὶ τοῦ κενοῦ τὸ ὁποῖον ἐπικρατεῖ σήμερον εἰς τὸν κόσμον μας, ὀφείλεται εἰς τὴν ἔλλειψιν αὐτῶν τῶν ἰδανικῶν, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐπιτείνεται ἡ σημερινὴ κρίσις καὶ νὰ γίνεται δυσβάστακτος. Διὰ τοῦτο καὶ ἀπαιτεῖται ἡ διατήρησις τῆς ἐσωτερικῆς μας ἐλευθερίας, ἐκφραζομένης διὰ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίον, τῆς καρτερικῆς ἐν πίστει ἄρσεως τοῦ προσωπικοῦ σταυροῦ καὶ τῆς θυσίας εἰς τὴν ζωήν μας.

Ὁ Κύριος δὲν ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον διὰ νὰ τὸν ὡραιοποιήσῃ, ἀλλὰ διὰ νὰ τὸν ἀνακαινίσῃ. Ἡ πίστις μας, ἡ πίστις τὴν ὁποίαν εἶχον οἱ πρόγονοι μας ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων καὶ ἔχομεν καὶ ἡμεῖς σήμερον, δὲν εἶναι πίστις εἰς μίαν ἁπλῆν διδασκαλίαν ἀλλὰ βίωμα καὶ πίστις εἰς ἕνα Πρόσωπον καὶ εἰς τὰ ἰδανικὰ τὰ ὁποῖα ἐνσαρκώνει τὸ Πρόσωπον τοῦτο ποὺ εἶναι ὁ Χριστός. Δὲν ἦτο καὶ δὲν εἶναι πίστις ἁπλῶς εἰς τὴν διδασκαλίαν τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ εἰς τὸν Χριστόν-Θεόν. Μόνον διὰ τῆς πίστεως εἰς τὸν Χριστόν, νοηματοδοτεῖται καὶ ἡ πίστις εἰς τὴν διδασκαλίαν Του. 

Ἐμπρὸς εἰς τὰ προβλήματα, τὰ ὁποῖα ζῇ ὁ ἄνθρωπος σήμερον, ὅπως ἐνδεικτικῶς τὰ προβλήματα τῆς ἀνεργίας, τῆς μοναξιᾶς, τῶν διαφόρων ψυχικῶν, κυρίως, ἀλλὰ καὶ σωματικῶν ἀσθενειῶν, ὁ Ἀναστὰς Χριστὸς προβάλλεται ὡς ἡ μοναδικὴ ἐλπὶς καὶ τὸ μοναδικὸν πρότυπον διὰ τὸν καθένα μας καὶ διὰ τὸν κόσμον ὁλόκληρον. 

Ἡ πορεία σας, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα, πρὸς συνάντησιν τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ πρέπει νὰ εἶναι μία «νῆψις» ὑπὸ τὴν εὐρεῖαν ἔννοιαν, τὴν ἔννοιαν τῆς ἐπαγρυπνήσεως καὶ τῆς ἀποκαθάρσεως ἀπὸ τὰς ἀδυναμίας μας. Ἡ νῆψις εἶναι ἡ πνευματικὴ μέθοδος διὰ τὴν γνῶσιν τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ἐπαγρυπνῇ τὸ πνεῦμα μας, ὁ ὁποιοσδήποτε ἐχθρὸς δὲν δύναται νὰ μᾶς πλησιάσῃ καὶ νὰ συλήσῃ τὸν πνευματικὸν πλοῦτον μας, τὸν Χριστόν. Αὐτὴ ἡ ὁδὸς τῆς νήψεως μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὰ πάθη, μᾶς χαρίζει τὴν ἀσφαλῆ γνῶσιν τοῦ Θεοῦ, μᾶς παρέχει κάθε ἀγαθὸν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, γίνεται ὁδηγὸς ὀρθοῦ καὶ θεαρέστου βίου, κατὰ τὸ πρότυπον τοῦ Χριστοῦ μας. 

Μὲ τὴν τοιουτότροπον νῆψιν αἰσθανόμεθα ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι πλησίον μας. Ἔτσι δίδομεν εἰς τὸν κόσμον, ἰδιαιτέρως σεῖς οἱ νέοι, μίαν ζωὴν δυνάμεως καὶ αἰσιοδοξίας, προερχομένην ὄχι ἐξ ἡμῶν αὐτῶν ἀλλὰ ἐκ τοῦ παντοδυνάμου Θεοῦ. Μόνον τότε οὐδένα ἔχομεν φόβον -καὶ δὲν θὰ ἔχωμεν καὶ εἰς τὸ μέλλον- καὶ οὐδεμία ἀπειλὴ κρίσεως ἢ κρίσεων θὰ μᾶς κάνῃ νὰ δειλιῶμεν ἐνώπιον τοῦ ὄγκου τῶν καθημερινῶν προβλημάτων τῆς ζωῆς, διότι θὰ γνωρίζομεν βιωματι-κῶς ὅτι οἱ πειρασμοὶ ἐὰν πρὸς καιρὸν ἰσχύσουν καὶ πάλιν θὰ ἡττηθοῦν, ὅτι «μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός».

Ἡ κατακλείς, λοιπόν, τοῦ Πατριαρχικοῦ μας Μηνύματος σήμερον πρὸς σᾶς, νέοι τῶν Σερρῶν, συνοψίζεται εἰς τὴν ἁπλῆν Χρυσοστομικὴν ἀλήθειαν: Χριστὸς Ἀνέστη καὶ ζωὴ πολιτεύεται! Ἀμήν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails