Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου
κατὰ τὴν Δοξολογίαν εἰς τὸν Ἱερὸν Μητροπολιτικὸν Ναὸν Ἁγίου Γεωργίου Σουφλίου
(21 Σεπτεμβρίου 2014)
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Σερρῶν καὶ Νιγρίτης κύριε Θεολόγε, ἐκπρόσωπε τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυρίου Ἱερωνύμου καὶ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Διδυμοτείχου, Ὀρεστιάδος καὶ Σουφλίου κύριε Δαμασκηνέ, Ποιμενάρχα τῆς θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας,
Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί,
Ἐντιμότατε κύριε Δήμαρχε,
Ἐξοχώτατοι ἐκπρόσωποι τῶν Ἀρχῶν,
Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Μὲ αἰσθήματα δοξολογίας πρὸς τὸν ἐν Τριάδι προσκυνούμενον Θεὸν τῶν πατέρων μας, ἐρχόμενοι ἀπὸ τὴν Βασιλεύουσαν Πόλιν εἰς τὴν πόλιν σας, κομίζομεν πρὸς πάντας τοὺς ἐν αὐτῇ κατοικοῦντας τὴν εἰρήνην καὶ τὴν εὐλογίαν τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, λέγοντες: ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ, καλῶς σᾶς ηὕραμεν.
Εὑρισκόμενοι μέσα εἰς πλείστας ὅσας διοικητικὰς εὐθύνας καὶ μερίμνας Πατριαρχικάς, μεγάλην εὐλογίαν θεωροῦμεν νὰ ἐπισκεπτώμεθα ἑκάστοτε εὐλογημένους ἀδελφοὺς ἐν Πνεύματι, καὶ νὰ ἀνανεώνωμεν τὰς δυνάμεις μας πρὸς συνέχισιν τοῦ πολυευθύνου ἔργου τῆς Οἰκουμενικῆς Πατριαρχίας.
Μάλιστα δέ, ἔτι περισσότερον συγκινούμεθα καὶ ἐνισχυόμεθα, ὅταν συναντῶμεν Χριστιανοὺς μὲ βαθεῖαν καὶ πηγαίαν εὐλάβειαν καὶ παραδοσιακὴν ἀφοσίωσιν πρὸς τὴν Μητέρα μας Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὅπως εἶσθε σεῖς ὁ ἠγαπημένος λαὸς τῆς εὐλογημένης αὐτῆς πόλεως, οἱ φιλοπρόοδοι Σουφλιῶται, μὲ τὴν μεγάλην παράδοσιν εἰς τὴν παιδείαν, τὴν μουσικὴν καὶ τὴν περίφημον καλλιέργειαν τῆς μετάξης.
Χαίρομεν διότι εὑρισκόμεθα σήμερον εἰς τὸν περίλαμπρον τοῦτον ναὸν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, μνημεῖον εὐσεβείας τῶν προγόνων σας, μὲ τὸ περίτεχνον τέμπλον, τὸ ὁποῖον μαρτυρεῖ τὸ ὑψηλὸν ἐπίπεδον τοῦ καλλιτέχνου, ἀντάξιον τῆς εὐπρεπείας τοῦ οἴκου τοῦ Κυρίου. Συγχρόνως, ὁ ναὸς βεβαιώνει ὅτι οἱ κάτοικοι αὐτῆς τῆς πόλεως πάντοτε ἐπεδίωκαν ὅ,τι καλλίτερον διὰ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἐφρόντιζον νὰ φέρουν τοὺς ἐπιδεξιωτέρους τεχνίτας ὥστε νὰ προσφέρουν εἰς τὸν Θεὸν δῶρα τέλεια καὶ θυσίας ἀμώμους.
Εἶχαν δὲ πάντοτε οἱ φιλότιμοι καὶ φιλόπονοι Σουφλιῶται, οἱ μετὰ προσωπικοῦ μόχθου ἀνεγείραντες τὸν ναὸν αὐτόν, ὅπως καὶ τὸν ἕτερον τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου, ἐστραμμένον τὸ βλέμμα των εἰς τὴν κοινὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν Κωνσταντινουπόλεως, τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Ἀποστολου Ἀνδρέου, τὸ ὑπέρλαμπρον φῶς τῆς ὁποίας ἐπὶ δύο περίπου χιλιετηρίδας φωτίζει τὴν οἰκουμένην. Καὶ εἶναι τὸ φῶς της ἀνέσπερον, ἐπειδὴ πηγάζει ἀπὸ τὴν πηγὴν τοῦ φωτός, τὸν Κύριον Ἰησοῦν, ὁ Ὁποῖος σκορπίζει ἀφειδῶς αὐτὸ τὸ φῶς τῆς σωτηρίας καὶ πρὸς δικαίους καὶ πρὸς ἀδίκους, καὶ πρὸς πιστοὺς καὶ πρὸς ἀπίστους, καὶ πρὸς πλουσίους καὶ πρὸς πτωχούς, διότι θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν.
Ἡ Ὀρθόδοξος Ἑκκλησία μας, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα, ἑδράζεται ἐν τῷ Τιμίῳ Αἵματι τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Πίστεώς μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διὰ τοῦτο ἀποτελεῖ τὴν μοναδικὴν ἐλπίδα πάντων ἡμῶν τῶν εἰς Χριστὸν βαπτισθέντων καὶ εἰς Αὐτὸν στηριζόντων τὴν πορείαν τῆς ζωῆς μας, ἰδιαιτέρως μάλιστα κατὰ τὴν παροῦσαν δυσχερῆ περίοδον τῆς γενικῆς κρίσεως, ὅταν πλέον ὅλαι αἱ ἀνθρώπιναι ἐλπίδες διαψεύδονται, ἀκοαὶ δὲ πολέμων συνεχῶς φθάνουν εἰς τὰ ὦτα μας καὶ διωγμοὶ κατὰ τῆς χριστιανικῆς πίστεως μαίνονται. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς διακρατεῖ εἰς τὴν στοργικὴν ἀγκάλην της, ἀγκάλην αἰωνιότητος καὶ σωτηρίας, καὶ παρέχει τὴν βεβαιότητα ὅτι θὰ ἔλθῃ ἡ προσδοκωμένη ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως καὶ τῆς ἐξόδου ἀπὸ τὰ ἀδιέξοδα. Διότι διὰ τὸν Θεὸν δὲν ὑπάρχει ἀδιέξοδον ἀλλὰ τὰ πάντα οἰκονομεῖ πρὸς τὸ συμφέρον τῆς σωτηρίας μας. Καὶ ὅταν διαπιστώσῃ τὴν εἰλικρινῆ μετάνοιαν καὶ ἐπιστροφήν μας εἰς Αὐτόν, θὰ πετάξῃ κάθε ράβδον, τὴν ὁποίαν χρησιμοποιεῖ πρὸς παιδαγωγίαν.
Εἴμεθα ὄντως εὐεργετημένοι ἀπὸ τὸν Θεὸν, διότι μᾶς ἐξέλεξε καὶ ἐτίμησε νὰ μᾶς καταστήσῃ τίμια μέλη τοῦ Σώματος Αὐτοῦ, συμπολίτας τῶν Ἁγίων καὶ οἰκείους Αὐτοῦ, παραχωρήσας τὸ δικαίωμα τῆς συμμετοχῆς μας εἰς τὴν ζωὴν τῆς θεογνωσίας καὶ θεώσεως ἐν τῇ ζωῇ τῆς Ἐκκλησίας.
Διὰ τοῦτο μείνατε πιστοὶ εἰς τὰς παραδόσεις αὐτῆς, καὶ διατηρήσατέ την ὡς κέντρον τῆς ζωῆς σας, ὑπὸ τὴν καθοδήγησιν τῶν ἀγαπητῶν κληρικῶν τῆς πόλεως, οἱ ὁποῖοι καλύπτουν τὰς πνευματικὰς καὶ λατρευτικάς σας ἀνάγκας μὲ θεῖον ζῆλον καὶ πιστότητα.
Μνημονεύομεν τὴν ὥραν αὐτὴν τῶν ψυχῶν τῶν προαναπαυσαμένων Μητροπολιτῶν τῆς προσωρινῶς συσταθείσης Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σουφλίου, τοῦ ἀπὸ Παραμυθίας καὶ Φιλιατῶν Νεοφύτου καὶ τοῦ ἀπὸ Ἰκαρίας Ἰωακείμ, οἱ ὁποῖοι ἠγάπησαν τὴν πόλιν σας, ἀφῆκαν ἕνα σημαντικώτατον φιλανθρωπικὸν καὶ κοινωφελὲς ἔργον, ἐφρόντισαν διὰ τὴν στέγασιν καὶ διατροφὴν τοῦ πλήθους τῶν προσφύγων οἱ ὁποῖοι συνέρρευσαν εἰς τὴν πόλιν σας μετὰ τὴν ἀνταλλαγὴν τῶν πληθυσμῶν, ἐδημιούργησαν θρησκευτικοὺς καὶ κοινωφελεῖς συλλόγους, ἐμόχθησαν διὰ τὴν ἐν Χριστῷ οἰκοδομὴν τοῦ λαοῦ.
Μνημονεύομεν ὡσαύτως τῆς ψυχῆς τοῦ μακαριστοῦ Ἰβηρίτου Ἀρχιμανδρίτου Σπυρίδωνος Στογιάννου, ὁ ὁποῖος ἐκ τῆς θέσεώς του ὡς ἐφημερίου τῆς ἐνορίας τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου εἰργάσθη ἀόκνως διὰ τὴν πνευματικὴν προκοπὴν τοῦ τόπου σας, ἀνήγειρε καὶ ἐξωράϊσε ναοὺς καὶ μονάς, ἐσπούδασε νέους, ἐκαλλιέργησε τὴν ἱερὰν ψαλμῳδίαν, ἐπεδόθη εἰς ἔργα εὐποιΐας καὶ φιλανθρωπίας.
Εἶναι δὲ εὐχάριστος ἡ διαπίστωσις ὅτι σήμερον ὁ λαὸς τοῦ Σουφλίου συνεχίζει νὰ περιβάλλῃ μὲ τὴν ἀγάπην του τὸ πλησιόχωρον Μετόχιον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἰβήρων, ἐπ᾿ ὀνόματι τῆς Παναγίας Πορταϊτίσσης, τὸ ὁποῖον ὁ θεοφιλὴς ἐκεῖνος λειτουργὸς τοῦ Ὑψίστου π. Σπυρίδων ἀνώρθωσεν ἐξ ἐρειπίων μετὰ πολλοῦ κόπου καὶ μόχθου. Τὴν ἀγάπην σας διερμηνεύει ἡ ἔμπρακτος πρὸς αὐτὸ συμπαράστασις τοῦ ἀξιοτίμου κυρίου Δημάρχου τῆς πόλεως, παραλλήλως μὲ τὴν στήριξιν τοῦ ἔργου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, διὸ καὶ εὐχόμεθα πλουσίαν τὴν ἀντίδοσιν τοῦ Κυρίου, ταῖς πρεσβείαις τῆς Κυρίας Θεοτόκου τῆς Πορταϊτίσσης.
Ταῦτα πάντα μαρτυροῦν τὸ φιλομόναχον τῶν Σουφλιωτῶν, ἀλλὰ καὶ τῶν Ἑβριτῶν ἐν γένει, οἱ ὁποῖοι πολλὰ τέκνα των ἔχουν προσφέρει εἰς τὸν μοναχισμόν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν μας.
Τώρα ἔχετε τὴν εὐλογίαν νὰ ποιμαίνῃ τὴν Ἱερὰν Μητρόπολίν σας ὁ ἀγαπητὸς ἀδελφὸς καὶ συλλειτουργός μας κύριος Δαμασκηνός, ὁ ὁποῖος καθημερινῶς προσφέρει ὅλας τὰς δυνάμεις του διὰ τὴν πρόοδόν της, τὴν κατάρτισιν καὶ τὸν ἁγιασμὸν τοῦ ποιμνίου του.
Εὐχαριστοῦντες καὶ πάλιν διὰ τὴν γενομένην παλλαϊκὴν ὑποδοχὴν καὶ τιμητικὴν ξενίαν, ὑψοῦμεν χεῖρας δεητικὰς πρὸς Κύριον καὶ ἀπονέμομεν εἰς ὅλους σας τὴν πατρικὴν εὐλογίαν τῆς ἡμῶν Μετριότητος, εὐλογίαν αὐτῆς ταύτης τῆς Μητρὸς Μεγάλης Ἐκκλησίας, ὑπὲρ τῆς ὁποίας καὶ τοῦ ταπεινοῦ Πατριάρχου αὐτῆς ἐξαιτούμεθα πάντοτε τὰς προσευχάς σας.
Ἀντὶ δὲ ἄλλων εὐχῶν, κλείομεν τὴν προσφώνησίν μας, παραφράζοντες τὸν ὕμνον τῆς πόλεώς σας:
Τὸ Σουφλὶ νὰ ζῇ πάντοτε εὐτυχισμένο στὴν ἀγκαλιὰ τῆς πατρίδος του:
«νὰ ζῇ καὶ νὰ ἀφήνῃ
μιὰν ἀθάνατη μοσχοβολιά.
Μὲ καινούρια μιὰ πνοὴ
μὲ χαρούμενη ζωὴ
στῆς εἰρήνης τὴ γλυκειὰ ἀγκαλιά,
μὲ ἀγάπη ποὺ σκορπάει τὰ σκοτάδια»
Καὶ οἱ κάτοικοί του νὰ σκορπίζουν
«τ᾿ ἀνέσπερο φῶς
σὲ νέο καντήλι,
μὲ τὴν ψυχὴ Ὡραία Πύλη,
καὶ τὸν κόσμο ὅλο ἀδελφό».
Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἠγαπημένοι, ὁ Θεὸς νὰ εἶναι πάντοτε μαζί σας. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου