Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου
κατὰ τὴν Ἐκδήλωσιν Σχολείων Δευτεροβαθμίου Ἐκπαιδεύσεως Ροδόπης
(23 Σεπτεμβρίου 2014)
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Σερρῶν καὶ Νιγρίτης κύριε Θεολόγε, ἐκπρόσωπε τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυρίου Ἱερωνύμου καὶ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Μαρωνείας καὶ Κομοτηνῆς κύριε Παντελεῆμον, Ποιμενάρχα τῆς θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας,
Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί,
Ἐλλόγιμοι Ἐκπαιδευτικοί,
Ἀγαπητοὶ μαθηταὶ καὶ μαθήτριαι, τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Εὑρισκόμενοι ἀπὸ χθὲς εἰς τὴν πόλιν σας καὶ ἀφοῦ ἐπισκεφθήκαμε τὸ Δημοκρίτειον Πανεπιστήμιον, μὲ πολλὴν χαρὰν εὑρισκόμεθα σήμερα πλησίον σας, τῶν ἐκπαιδευτικῶν καὶ τῶν στελεχῶν τῆς Δευτεροβαθμίου Ἐκπαιδεύσεως τῆς Κομοτηνῆς καὶ τῶν μαθητριῶν καὶ τῶν μαθητῶν τῶν Σχολείων της, διὰ νὰ μεταφέρωμεν πρὸς ὅλους ἐσᾶς, καθηγητὰς καὶ μαθητάς, τὴν εὐλογίαν τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, τῶν ἁγίων καὶ τῶν ἁγιασμάτων αὐτῆς καὶ νὰ σᾶς εὐχηθοῦμε πλουσίαν τὴν εὐλογίαν καὶ τὸν φωτισμὸν τοῦ παναγάθου Θεοῦ κατὰ τὸ νέον σχολικὸν ἔτος, τὸ ὁποῖον ἄρχισε πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν.
Κάθε νέον ἔτος μᾶς προσφέρει μίαν νέαν ἀρχὴν καὶ μίαν νέαν εὐκαιρίαν τὴν ὁποίαν ἠμποροῦμε καὶ ὀφείλουμε νὰ ἀξιοποιήσουμε καταλλήλως, ἐργαζόμενοι μὲ ζῆλον καὶ ἐπιμέλειαν διὰ νὰ ἐπιτύχουμε τοὺς στόχους τῆς ζωῆς μας. Καὶ δι᾽ ἐσᾶς, τοὺς μαθητὰς καὶ τὰς μαθητρίας τῶν Γυμνασίων καὶ τῶν Λυκείων, βασικοὶ στόχοι εἶναι ἡ ἀπόκτησις γνώσεων καὶ συγχρόνως ἡ δι᾽ αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ τῆς γενικωτέρας ἀγωγῆς τὴν ὁποίαν προσφέρει τὸ σχολεῖον, διαμόρφωσις τοῦ χαρακτῆρος καὶ τῆς προσωπικότητός σας.
Ὁ καθείς, βεβαίως, δύναται νὰ ἔχῃ καὶ ἄλλους προσωπικοὺς στόχους εἰς τὴν ζωήν του ἀναλόγως πρὸς τὰ χαρίσματα καὶ τὰ ἐνδιαφέροντά του, οἱ δύο ὅμως στόχοι τοὺς ὁποίους προαναφέραμε εἶναι στόχοι βασικοὶ καὶ θεμελιώδεις, διότι εἰς αὐτοὺς στηρίζεται ἡ ζωὴ καὶ οἰκοδομεῖται τὸ μέλλον, καὶ διὰ τὴν ἐπίτευξίν των, ὡς καὶ διὰ τὴν ἐπίτευξιν κάθε ἄλλου στόχου, ἀπαιτεῖται συστηματικὴ καὶ μεθοδικὴ ἐργασία, προσπάθεια καὶ ἐπιμέλεια. Ἡ ὁρμὴ τῆς νεανικῆς ἡλικίας εἶναι δυνατὸν νὰ θεωρῇ ἐνίοτε αὐτὰ ὡς περιορισμὸν τῆς ἐλευθερίας, ἀλλὰ ἡ ἀσύδοτος ἐλευθερία εἶναι ἐπικίνδυνος καὶ δι᾿ αὐτὸν ποὺ τὴν ἐπιδιώκει καὶ διὰ τὸ περιβάλλον του. Διότι ἡ ἀσύδοτος ἐλευθερία εἶναι ἐν τέλει τυραννία καὶ καταδυνάστευσις τῶν πάντων.
Ἀντιθέτως, ἡ συστηματικὴ καὶ μεθοδικὴ ἐργασία καὶ μελέτη, τὴν ὁποίαν διδάσκεσθε εἰς τὸ σχολεῖον, ἀκόμη καὶ ἐὰν φαίνεται πιεστική, εἶναι ὠφέλιμος καὶ ἀναγκαία ὄχι μόνον διὰ τὴν πρόοδόν σας εἰς τὰς σπουδὰς ἀλλὰ καὶ δι᾽ ὅλην σας τὴν ζωήν. Διότι ὅποιος συνηθίζει νὰ εἶναι εἰς τὴν ἐφηβικὴν καὶ νεανικὴν ἡλικίαν συνεπὴς καὶ ἐπιμελὴς εἰς τὰ σχολικά του καθήκοντα καὶ ἔναντι τῶν καθηγητῶν καὶ τῶν συμμαθητῶν του, αὐτὸς θὰ εἶναι καὶ εἰς τὸ μέλλον συνεπὴς καὶ ἐπιμελὴς ἔναντι τῶν συνανθρώπων του καὶ κατ᾽ ἐπέκτασιν χρήσιμον καὶ ὠφέλιμον μέλος τῆς κοινωνίας καὶ τοῦ Γένους.
Αὐτὴν τὴν εὐκαιρίαν, πέραν τῶν γνώσεων, σᾶς προσφέρει τὸ σχολεῖον, καὶ εἶναι ἀνάγκη νὰ τὴν ἀξιοποιήσετε διὰ τὴν προσωπικήν σας πρόοδον καὶ προκοπὴν ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν πρόοδον καὶ ἐπ᾽ ἀγαθῷ ἐξέλιξιν τοῦ τόπου σας.
Ἀγαπητά μας παιδιά,
Νὰ αἰσθάνεσθε εὐτυχεῖς διότι σεῖς ἔχετε τὴν δυνατότητα νὰ φοιτᾶτε εἰς τὸ Γυμνάσιον καὶ τὸ Λύκειον ὑπὸ συνθήκας τὰς ὁποίας πολλὰ ἄλλα παιδιὰ τῆς ἡλικίας σας στεροῦνται, ἄλλα δὲ στεροῦνται καὶ αὐτῆς ἀκόμη τῆς δυνατότητος τῆς στοιχειώδους μορφώσεως, καὶ ἀναγκάζονται νὰ ἐργάζωνται διὰ νὰ ἐξασφαλίσουν τὰ ἀναγκαῖα πρὸς τὸ ζῆν. Νὰ εὐχαριστῆτε τὸν Θεὸν καὶ τοὺς καλοὺς γονεῖς σας δι᾽ αὐτὴν τὴν δυνατότητα καὶ νὰ καταβάλλετε κάθε δυνατὴν προσπάθειαν νὰ ἀξιοποιῆτε ὅσα οἱ καθηγηταί σας μὲ πολλὴν ἀγάπην καὶ κόπον σᾶς διδάσκουν καὶ σᾶς συμβουλεύουν, διότι αὐτὰ ἀποσκοποῦν εἰς τὴν πρόοδον καὶ τὴν προκοπήν σας.
Σεῖς ἐδῶ εἰς τὴν Κομοτηνὴν ἔχετε τὸ πλεονέκτημα νὰ ζῆτε εἰς ἕνα πολυπολιτισμικὸν περιβάλλον, τὸ ὁποῖον διεμόρφωσεν ἡ μακρὰ ἱστορία τοῦ ὡραίου αὐτοῦ τόπου καὶ αἱ ἱστορικαὶ ἐξελίξεις τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ σᾶς δίδει μίαν πρόγευσιν τῆς πραγματικότητος τοῦ κόσμου, ὅπως αὐτὴ διαμορφώνεται εἰς τὰς ἡμέρας μας. Λησμονοῦμεν, συνήθως, ὅτι ὁ κόσμος μας ἀπετελεῖτο ἀνέκαθεν ἐκ διαφόρων θρησκειῶν καὶ πολιτισμῶν, οἱ ὁποῖοι κατὰ τὸ παρελθὸν πολλάκις συνεκρούσθησαν, μὲ τραγικὰς καὶ ὀδυνηρὰς συνεπείας διὰ τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὸν κόσμον. Αἱ τοιαῦται, ὅμως, ἀντιπαραθέσεις καὶ συγκρούσεις δὲν ὁδηγοῦν πουθενὰ παρὰ μόνον εἰς τὴν καταστροφήν. Τὸ παρατηροῦμε καὶ εἰς τὰ ἐσχάτως συμβαίνοντα εἰς τὴν περιοχήν μας τραγικὰ γεγονότα. Οἱ ἄνθρωποι εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νὰ ζήσουμε ὅλοι μαζὶ εἰς τὴν γῆν. Καὶ ἡ εἰρηνικὴ συμβίωσις εἶναι ἡ μόνη δυνατότης τὴν ὁποίαν ἔχουμε διὰ νὰ τὸ ἐπιτύχουμε. Καὶ αὐτὴ εἶναι ἐφικτή, ὅπως μὲ πολλὴν ἱκανοποίησιν διαπιστώνουμε κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτὰς τῆς ἐνταῦθα ἐπισκέψεώς μας. Εἶναι ἐφικτή, ὅταν στηρίζεται εἰς τὸν σεβασμὸν τοῦ συνανθρώπου καὶ τῶν πιστευμάτων του. Εἶναι δυνατή, ὅταν ὁ ἄνθρωπος δὲν διακατέχεται ἀπὸ αἴσθησιν ὑπεροχῆς δι᾽ αὐτὸ τὸ ὁποῖον εἶναι ἢ πρεσβεύει. Εἶναι ἐφικτή, ὅταν οἱ ἄνθρωποι, ὅπως λέγει καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀνέχωνται «ἀλλήλους ἐν ἀγάπῃ» (πρβλ. Ἐφεσ. δ΄ 3), προσπαθοῦν νὰ κατανοήσουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον καὶ νὰ συνυπάρξουν ἐπὶ τῇ βάσει ὅσων τοὺς συνδέουν καὶ ὄχι ὅσων τοὺς χωρίζουν καὶ τοὺς διαιροῦν.
Εἰς τὴν κατεύθυνσιν τῆς ἀλληλοκατανοήσεως τῶν ἀνθρώπων ἀγωνίζεται καὶ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον διὰ τοῦ λόγου καὶ τῶν δράσεών του, ὡς τῆς ἐνεργοῦ συμμετοχῆς του εἰς τὸν διαθρησκειακὸν διάλογον καὶ τῆς ἐνισχύσεως κάθε πρωτοβουλίας ἡ ὁποία συμβάλλει εἰς τὴν συνεργασίαν τῶν ἀνθρώπων, ἀνεξαρτήτως γένους, ἐθνικῆς καταγωγῆς, θρησκευτικῆς συνειδήσεως κλπ., καὶ μάλιστα τῶν νέων, διότι εἰς αὐτούς, εἰς ἐσᾶς δηλαδή, ἀνήκει τὸ μέλλον, καὶ τὸ μέλλον θὰ πρέπει νὰ εἶναι εἰρηνικόν. Ἂς σημειωθῆ εἰς τὴν συνάφειαν αὐτὴν ὅτι τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον κατεδίκασεν ὡς αἴρεσιν τὸν ἐθνοφυλετισμόν, διὰ Συνόδου, κατὰ τὸ ἔτος 1872, εἰς τὴν ὁποίαν συμμετέσχον ἐκπρόσωποι τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων τῆς Ἀνατολῆς, ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἐθνικιστικῆς δράσεως τῶν ἐκ τοῦ βορρᾶ γειτόνων σας, ἀπὸ τὴν ὁποίαν πολλὰ ὑπέφερε καὶ ὁ λαὸς τῆς Θρᾴκης κατὰ τὰς ἀρχὰς τοῦ παρελθόντος αἰῶνος.
Ἡ καλλιέργεια τῆς ἰδέας ὄχι μόνον τῆς ἀνοχῆς τοῦ διαφορετικοῦ συνανθρώπου, ἀλλὰ καὶ τῆς καλλιεργείας ἁρμονικῶν σχέσεων καὶ συνεργασίας, ἀποτελεῖ θεμελιώδη ἀρχὴν καὶ εὐχὴν τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ αὐτὴν προσπαθεῖ νὰ ἐμπνεύσῃ μὲ κάθε τρόπον εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἰδίως εἰς τὰ εὐσεβῆ αὐτῆς τέκνα.
Πληροφορούμενοι τὰ τραγικὰ γεγονότα εἰς τὴν Συρίαν καὶ τὴν Μέσην Ἀνατολήν, ἐπαναλαμβάνουμε αὐτὸ τὸ ὁποῖον ἐξ ἄλλης ἀφορμῆς εἴπαμε εἰς τὸ παρελθόν: «ὁ πόλεμος ἐν ὀνόματι τῆς θρησκείας, εἶναι πόλεμος ἐναντίον τῆς ἰδίας τῆς θρησκείας».
Τὰς ἀπόψεις αὐτὰς μεταφέρομεν πρὸς τὰ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ, τὰ ὁποῖα συναντῶμεν κατὰ τὰς ἀνὰ τὸν κόσμον Πατριαρχικὰς ἐπισκέψεις μας ἀλλὰ καὶ ὑποδεχόμεθα εἰς τὰς ἐν Φαναρίῳ αὐλὰς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀνάμεσα εἰς τοὺς ὁποίους καὶ πολλοὺς συνομιλήκους σας μαθητὰς ἀπὸ διάφορα σχολεῖα τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Κύπρου, οἱ ὁποῖοι ἐπισκέπτονται κατ᾽ ἔτος τὴν Κωνσταντινούπολιν διὰ νὰ προσκυνήσουν εἰς τοὺς ἱεροὺς ναοὺς καὶ τὰ ἁγιάσματα τῆς Κιβωτοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας μας καὶ συγχρόνως νὰ θαυμάσουν τοὺς θησαυροὺς τῆς ἱστορίας της. Κατὰ τὰ τελευταῖα μάλιστα τρία ἔτη ἀρκετὰ σχολεῖα ἐπισκέπτονται τὴν Πόλιν διὰ νὰ συμμετάσχουν εἰς τὰ ὑπὸ τοῦ Ζωγραφείου Λυκείου τῆς Πόλεως διοργανούμενα, ὑπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, μαθητικὰ συνέδρια πρὸς τιμὴν σπουδαίων νεοελλήνων λογοτεχνῶν, εἰς τὰ ὁποῖα ἀναμένομεν μὲ πολλὴν ἀγάπην καὶ ὅλους ἐσᾶς, ὅταν δοθῇ ἡ κατάλληλος εὐκαιρία.
Κατακλείοντες, λοιπόν, τὰς ὀλίγας αὐτὰς πατρικὰς σκέψεις σᾶς εὐλογοῦμεν ἀπὸ καρδίας καὶ εὐχόμεθα νὰ προοδεύετε καὶ νὰ προκόπτετε καὶ νὰ ἔχετε πάντοτε τὴν χάριν καὶ τὴν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν ζωήν σας. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου