Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου: [ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΙ "ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ" ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ]

Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου
κατὰ τὴν πρὸς Τιμὴν Αὐτοῦ Πολιτιστικὴν Ἐκδήλωσιν
"Μνήμη τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἀνατολῆς"
εἰς τό Δημοτικὸν Ἀμφιθέατρον Ξάνθης μετά τῶν Χορευτικῶν Συγκροτημάτων τῶν Συλλόγων
(23 Σεπτεμβρίου 2014)

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Σερρῶν καὶ Νιγρίτης κύριε Θεολόγε, ἐκπρόσωπε τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυρίου Ἱερωνύμου καὶ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ξάνθης κύριε Παντελεῆμον, Ποιμενάρχα τῆς θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας, Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί, Ἀρχαὶ καὶ ἐξουσίαι, Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, Αἱ παραδοσιακαὶ ἐκδηλώσεις, τὰς ὁποίας παρηκολουθήσαμεν κατὰ τὴν παροῦσαν ἑσπέραν, ἀποτελοῦν ἔκφρασιν τοῦ μακραίωνος πολιτισμοῦ τοῦ Γένους μας, ἑνὸς πολιτισμοῦ ὁ ὁποῖος ἔχει τὰς ρίζας του εἰς τὰ βάθη τῶν αἰώνων ἀλλὰ καὶ εἰς τὰς καρδίας τῶν πατέρων μας. Διότι οἱ πατέρες μας τὸν ἐδημιούργησαν, αὐτοὶ τὸν ἐκαλλιέργησαν, αὐτοὶ ἐμερίμνησαν νὰ τὸν διαφυλάξουν καὶ νὰ τὸν παραδώσουν εἰς τὰς ἑπομένας γενεάς. Καὶ δὲν τὸν διέσωσαν μόνον, διεσώθησαν καὶ οἱ ἴδιοι δι᾽ αὐτοῦ. Ἡ διατήρησίς του εἶχεν ὡς ἀποτέλεσμα τὴν διατήρησιν τῆς ἰδιοπροσωπίας καὶ τῆς ταυτότητός των, τῆς γλώσσης καὶ τῆς ἱστορίας των, τὴν ἀδιάλειπτον συνέχειαν τοῦ Γένους μας, τὸν ἀδιάρρηκτον σύνδεσμον αὐτῶν μετὰ τῆς πατρῴας γῆς ὁπουδήποτε καὶ ἐὰν εὑρέθησαν κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ πολυκυμάντου βίου των καὶ τῶν περιδινήσεων τῆς ἱστορίας. Αἱ παραδόσεις, τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα, οἱ χοροὶ καὶ τὰ τραγούδια τὰ ὁποῖα ἐπαρουσίασαν τὰ χορευτικὰ συγκροτήματα τοῦ Λυκείου Ἑλληνίδων, τοῦ Συλλόγου Ποντίων καὶ τοῦ Συλλόγου Μικρασιατῶν Ξάνθης, ἐκφράζουν τὴν ψυχὴν τόσον αὐτῶν οἱ ὁποῖοι τὰ ἐδημιούργησαν ὅσον καὶ ἐκείνων οἱ ὁποῖοι συνεχίζουν τὴν καλὴν αὐτὴν παράδοσιν τοῦ Γένους μας καὶ τὴν μεταλαμπαδεύουν εἰς τοὺς νεωτέρους. Ἐκφράζουν τὸν πολιτισμὸν τῶν ἀλησμονήτων πατρίδων καὶ ἀνακινοῦν μνήμας τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἀνατολῆς, αἱ ὁποῖαι ζοῦν βαθειὰ μέσα εἰς τὴν ψυχήν μας. Διὰ τοῦτο καὶ μᾶς εἶναι τόσον οἰκεῖαι καὶ τόσον εὐχάριστοι, ἀκόμη καὶ ὅταν, ἐνίοτε, ἐκφράζουν τὴν θλῖψιν καὶ τὸν πόνον καὶ μᾶς ὑπενθυμίζουν γεγονότα ὀδυνηρὰ διὰ τὸ Γένος μας, τὸ ὁποῖον ὑπέστη τόσας συμφορὰς καὶ ὑπέμεινε τόσας ἀδικίας. Ὅμως, καὶ ἡ ὑπενθύμισις τῶν τοιούτων δεινῶν εἶναι χρήσιμος, ὄχι διὰ νὰ διηγούμεθα, κατὰ τὸν ποιητήν, «περασμένα μεγαλεῖα» καὶ νὰ κλαίωμεν, ἀλλὰ διὰ νὰ διδασκώμεθα ἐξ αὐτῶν πρὸς καλλιτέραν διευθέτησιν τοῦ μέλλοντος καὶ ἀποφυγὴν παρομοίων σφαλμάτων. Σᾶς εὐχαριστοῦμεν, λοιπόν, ἀπὸ βάθους καρδίας διὰ τὴν ὡραίαν αὐτὴν πολιτιστικὴν ἐκδήλωσιν καὶ τὴν παρουσίασιν πρὸς τιμὴν τῆς ἡμετέρας Μετριότητος. Σᾶς συγχαίρομεν ἐγκαρδίως διότι διαφυλάσσετε τὰς παραδόσεις καὶ τὸν πολιτισμὸν τῶν πατέρων μας καὶ ἐκφράζετε μέσῳ αὐτῶν, μὲ τρόπον γνήσιον, ἀληθινόν, καθαρὸν καὶ αἰσθητικῶς ὡραῖον, τὴν χαρὰν τῆς ζωῆς, τὴν χαρὰν καὶ τὴν ὑπερηφάνειαν ὅτι εἶσθε καὶ σεῖς φορεῖς καὶ συνεχισταὶ καὶ ἐκφρασταὶ μιᾶς τόσον μακρᾶς καὶ λαμπρᾶς παραδόσεως, φορεῖς ἑνὸς σημαντικοῦ πνευματικοῦ πολιτισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἀνθίσταται εἰς τὸν χρόνον καὶ πάντοτε «ἀνθεῖ καὶ φέρει κι ἄλλον». Σᾶς συγχαίρομεν ὅμως ἰδιαιτέρως διότι εἰς μίαν ἐποχὴν ὅπως ἡ σημερινή, ἡ ἐπονομαζομένη ἐποχὴ τῆς παγκοσμιοποιήσεως, κατὰ τὴν ὁποίαν τὰ πάντα ἐξομοιώνονται καὶ ἰσοπεδώνονται, κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ ὁμοιομορφία εἰς τὴν ψυχαγωγίαν καὶ τὴν διασκέδασιν συρρικνώνουν ἐπικινδύνως τὴν σπουδαιοτέραν ἐλευθερίαν τοῦ ἀνθρώπου, τὴν ἐλευθερίαν τῆς ἐκφράσεως τῶν συναισθημάτων του, καὶ ἐπιδιώκουν νὰ τοῦ ἐπιβάλλουν νὰ χαίρεται δι᾽ ἀλλοτρίων πρὸς τὴν ἰδιοσυγκρασίαν καὶ τὴν προσωπικότητά του τρόπων καὶ μέσων, σεῖς ἐκφράζετε τὴν χαράν σας μέσῳ τοῦ πλούτου τῆς παραδόσεως, μαρτυροῦντες διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ ὅτι ἡ παράδοσις δὲν ἀποτελεῖ εἶδος μουσειακὸν ἀλλὰ ζωντανόν, δὲν ἀποτελεῖ ἔκφρασιν συντηρητισμοῦ, ἀλλὰ ἐλευθερίας ἀπὸ τὴν ἄνωθεν ἐπιβαλλομένην μαζικὴν ἔκφρασιν αἰσθημάτων καὶ συναισθημάτων, ἡ ὁποία μετατρέπει τὸν ἄνθρωπον εἰς κατευθυνόμενον ἀντικείμενον ἄνευ πραγματικῶν αἰσθημάτων, καὶ ἐν τέλει τὸν ἀπομονώνει καὶ τὸν ἀποξενώνει ἀπὸ τὸν συνάνθρωπόν του καὶ τὴν κοινωνίαν, καὶ τὸν ἀποκόπτει ἀπὸ τὰς ρίζας του. Σεῖς ὅμως συνεχίζετε τὴν παράδοσιν καὶ διατηρεῖτε ζωντανὴν τὴν μνήμην τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἀνατολῆς, διότι αὐτὴ ἡ μνήμη τροφοδοτεῖ τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον μας. Αὐτὴ ἡ μνήμη εἶναι ἡ ζωή μας περισσότερον ἀπὸ 2500 χρόνια, καὶ εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀποκοπῶμεν ἀπὸ αὐτήν. Αὐτή ἡ μνήμη εἶναι μέρος τῆς ὑπάρξεώς μας. Εἶναι τμῆμα τοῦ γονιδιώματός μας καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ διαγραφῇ ἢ νὰ ἀντικατασταθῇ μὲ κάτι ἄλλο. Σᾶς συγχαίρομεν, λοιπόν, καὶ πάλιν καὶ πολλάκις, σᾶς εὐχαριστοῦμεν ἀπὸ καρδίας καὶ σᾶς μεταφέρομεν τὴν στοργὴν καὶ τὴν ἀγάπην τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ ἀκριβῶς τὸν θεματοφύλακα τῶν εὐσεβῶν καὶ εὐγενῶν καὶ ἀρχοντικῶν παραδόσεων τοῦ Γένους μας καὶ ἡ ὁποία σᾶς ἀναμένει πάντοτε μὲ πολλὴν μητρικὴν ἀγάπην εἰς τὰς αὐλάς της. Εὐχόμεθα δὲ ἡ χαρὰ μὲ τὴν ὁποίαν μᾶς γεμίσατε κατὰ τὴν ἀποψινὴν ἐκδήλωσιν νὰ γεμίζῃ κάθε ἡμέραν καὶ τὴν ζωήν σας καὶ νὰ ἔχετε πάντοτε πλουσίαν τὴν Χάριν καὶ τὴν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.