© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013

π. Κων. Ν. Καλλιανός: Ανάγνωση του ποιητικού βιβλίου του π. Βασιλείου Θερμού, Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ

[ΑΡΜΟΣ, Ἀθήνα 2013, σ.σ. 44]

Στὴν τέταρτη αὐτὴ ποιητικὴ συλλογή ὁ γνωστὸς καὶ δίκαια βραβευμένος ἱερέας, λόγιος καὶ γιατρός, ὁ παπα-Βασίλειος Θερμός, ἐπιχειρεῖ νὰ φανεῖ ἄλλη μιὰ φορὰ χρήσιμος μὲ τὰ ποιήματα-ἐπιγράμματα ποὺ μᾶς προσφέρει. Γιατὶ ὁ ὥριμος πιὰ ποιητικός του λόγος, ποὺ πιστεύω ὅτι θ᾿ ἀντέξει στὸ χρόνο, ἔχει σφυρηλατηθεῖ μέ τὶς ἐμπειρίες, τὶς ὁποῖες ἀπέκτησε ὡς ἱερέας καὶ γιατρός, ἀλλὰ καὶ ὡς πνευματικὸς ἄνθρωπος ποὺ ζεῖ μέσα στὴ δίνη τῶν καιρῶν μας: τῶν καιρῶν ποὺ χαντακώνουν τὸ πνεῦμα καὶ ὑψώνουν τὴν ὕλη στὴ θέση τοῦ εἰδώλου τῆς Μωσαϊκῆς ἐποχῆς. Γιατὶ τὶ ἄλλο εἶναι ἡ κρίση ποὺ περνᾶμε; Μιὰ ἀπανθρωπία ποὺ χάριν τῆς ὕλης φυτεύει σταυροὺς στὰ κοιμητήρια τοῦ πνεύματος.

Στὶς σαραντατέσσερις λοιπόν, σελίδες τῆς παραπάνω ποιητικῆς συλλογῆς-τὴν ὁποία δὲν κατάλαβα γιατὶ ὁ προσεχτικὸς παπα-Βασίλειος τύπωσε στὸ μονοτονικό - ταμιεύονται εικοσιπέντε ποιήματα. Ποιήματα μὲ ἐκρηκτικό, φωτεινό καί διδαχτικό, ὅπως κατάλαβα, περιεχόμενο.

«Κύριε... φανέρωσόν μου
πῶς οἱ φωνὲς καὶ οἱ ψίθυροι
ἀλλάζουνε σὲ λόγο μυστικὸ
καθὼς ἡ ἀρχαία Σου ζητοῦσε ἐπιθυμία» (σ. 7).

θὰ μᾶς πεῖ, ἀφήνοντάς μας παράλληλα νὰ σκεφτοῦμε καθαρὰ τὸ τί σημαίνει προσευχή, ἀλλὰ καὶ πῶς οἱ μυστικὲς κραυγές μας μετουσιώνονται σὲ «δεήσεως ἦχο» μεγαλής ἰσχύος, ὅπως εἶναι ὁ ἦχος ὁ μυστικὸς τῆς Σιωπῆς.  Κι ἔχει τὴ σημασία της ἡ πρόταση αὐτὴ καὶ ἡ μνεία τῆς Σιωπῆς - τῆς ἄλλης δηλ. γλώσσας, ἐκείνης τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, ὅπως θὰ μᾶς πεῖ κι ὁ ὅσιος Ἰσαὰκ ὁ Σῦρος. Γιατὶ μονάχα τότε θὰ κατεβεῖ ό καθένας  τὰ σκαλοπάτια τοῦ εἶναι του γιὰ νὰ βρεῖ τὸν ἀληθινό του τὸν ἑαυτό.

«Κάθε στιγμὴ κάπου κάποιος
στὰ ἄδυτα τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Ψυχῆς του
μετράει τοὺς ἀναθεωρητὲς καὶ δηλωσίες του» (σ. 25).

Διαφορετικά, ὅσα
«ἐπιτυχημένα Ἰδιόμελα (κι ἄν πεῖ)
..............
δὲν θὰ γίνουν ποτὲ Δοξαστικά» (σελ. 20).

Ὁ ποιητής, ὡστόσο, κάνει λόγο γιὰ κάποιο Κτηματολόγιο, τόσο στὸν τίτλο τῆς συλλογῆς, ὅσο καὶ στὸ δεύτερο ποίημά του. Κτηματολόγιο ποὺ καταστέφεται (σελ. 8) καὶ μᾶς πληροφορεῖ:

«τίτλοι ἰδιοκτησίας δὲν ὑπάρχουν πιά» (σ. 8).

Φυσικὰ ἐδῶ πρέπει νὰ ποῦμε, πὼς πρόκειται γιὰ τὸ Κτηματολόγιο Ἰδεῶν,  ποὺ ἀσφαλῶς εἶναι διαφορετικὸ ἀπὸ ἕνα ἄλλο: Τὸ Βιβλίο τοῦ Θεοῦ. Γιατὶ ἄς μὴ λησμονοῦμε ὅτι τὸ μόνο Κτηματολόγιο ὅπου εἴμαστε γραμμένοι ὅλοι,  εἶναι τὸ Βιβλίο ποὺ ἔχει ὁ Θεός. Γι᾿αὐτὸ καὶ ὅταν βαφτίζεται κάποιος, μικρὸς ἤ μεγαλος εὐχόμαστε: «Γράψον αὐτὸν ἐν βίβλῳ ζωῆς...», ποὺ  ὑποδηλώνει τὴν καταστροφὴ ὅλων τῶν ἄλλων ἐφήμερων Κτηματολογίων, ποὺ δὲν παύουν νὰ εἶναι,

«καραμέλες γιὰ τὸ λαιμὸ
ποὺ δὲν μπορεῖ ν᾿ ἀνθέξει τὶς ἀλήθειες» (σ. 19).

Τὸ ἐρώτημα λοιπόν πού, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς,  θέτει ὁ ποιητής, κατὰ τὴ γνώμη μου εἶναι ἕνα: ἡ ἐπιστροφή. Καὶ νομίζω ὅτι τὸ ποίημα «Ἀπαγωγή» (σ. 35) τὸ λέει καθαρά...

Γιατὶ ἀλλιῶς θὰ συμβεῖ τὸ ἄλλο:

«σὰν οἱ ἐξελίξεις τὸν κάλεσαν
μετὰ φόβου Θεοῦ νὰ προσέλθει
ἦταν ἤδη ἀπασχολημένος [ἀλλοίμονο]
νὰ σβύνει τὰ κεριὰ τῶν ἄλλων» (σ. 30).

Τὸ βιβλίο κοσμεῖται ἀπὸ ἕξι πίνακες τοῦ ποιητῆ, ποὺ συντέθηκαν μὲ ἑτερογενῆ ὑλικά, τὰ γνωστὰ «κολάζ».

Ἄν τὰ παρατηρήσει ὁ ἀναγνώστης ἐκεῖ θὰ μπορέσει νὰ διαβάσει μιὰν ἄλλη ποίηση, συγγενικὴ ἐξάπαντος τοῦ Κτηματολογίου. Γιατὶ ἄν προσέξει τοὺς πίνακες τῶν σελ. 5 καὶ 28, θὰ καταλάβει, ἀφοῦ ἀνακαλέσει στὴ μνήμη του τοὺς στίχους τοῦ τροπαρίου τοῦ Κανόνα τοῦ Ὄρθρου τοῦ Μ. Σαββάτου ποὺ λέει «τὸν Ἀδὰν σὺν τῇ Εὔα λυτροῦμαι παγγενῆ», τὸ τί θέλει νὰ μᾶς διδάξει ὁ παπα-Βασίλειος μὲ τὰ νέα του αὐτὰ ποιήματα.


Κυριακὴ τῶν Προπατόρων 2013, Σκόπελος π.κ.ν.κ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails