ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΚΡΟΑΤΗ γράφει η ΜΑΡΙΑ
ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ
Και είπεν έκαστος προς τον αδελφόν αυτού: Ιδού ο
ενυπνιαστής εκείνος έρχεται. Νυν ουν δεύτε αποκτείνωμεν αυτόν. Και ρίψωμεν αυτόν εις ένα των λάκκων. Και οψόμεθα τι έσται τα ενύπνια αυτού.
ΓΕΝΕΣΙΣ 37,19-20
Με το παραπάνω απόσπασμα από τη Γένεση αρχίζει
η παράσταση στο Θέατρο «Αγγέλων Βήμα», «John Lennon, Ears on a Beatle, Το σκαθάρι και τα μάτια σας», του
Αμερικανού συγγραφέα Mark St. Germain, που σκηνοθέτησε και επεξεργάστηκε το
κείμενο η Αθανασία Καραγιαννοπούλου. Μια θαυμάσια παράσταση, συμπύκνωση της
ζωής ενός ειδώλου, αστέρα της Ροκ Μουσικής, που διέτρεξε σαν κομήτης την
ανθρωπότητα. Έγινε σύμβολο Ειρήνης, Αγάπης και Ελευθερίας. Αντιμιλιταριστής,
τάχθηκε κατά του πολέμου του Βιετνάμ, ακτιβιστής, μα πάνω απ’ όλα μουσικός. Το
τραγούδι του “Give Piece a chance” το υιοθέτησαν οι καταπιεσμένοι λαοί κι έγινε
σύμβολό τους, παράλληλα δε
τραγουδήθηκε από παιδιά και υψώθηκε ως αίνος.
Στις 31 Αυγούστου του 1971 ο Lennon εγκαταλείπει την
πατρίδα του και εγκαθίσταται στη Νέα Υόρκη. Δε θα επιστρέψει ποτέ στο Λονδίνο.
Στην ηγεσία του FBI είναι ο επί 50 χρόνια διαβόητος αρχηγός της Edgar Hoover,
που κινεί τα νήματα της τρομερής υπηρεσίας του και καθορίζει την πολιτική ζωή
και την ιστορία των ΗΠΑ. Ο φόβος και ο τρόμος των εκάστοτε προέδρων της
Αμερικής, αφού γνώριζαν τις ίντριγκες και τις χθόνιες δολοπλοκίες των υπηρεσιών
του.
Οι προεδρικές εκλογές πλησιάζουν και ο Lennon στην
καθόλου «αθώα» αυτήν εποχή, μάχεται για μια ουτοπία και επηρεάζει αρνητικά τα
πλήθη των θαυμαστών του για την εκλογή του Νίξον, τον οποίο και αποκαλεί
“Tricky Dicky”. Ο Hoover δίδει εντολή στους πράκτορές του να βρουν στοιχεία
εναντίον του, για να μπορέσει να τον απελάσει, λες και γνώριζε τη δύναμη της
Μουσικής. Να
θυμίσουμε ορισμένα από τα αστέρια της εποχής: Jim Morrison, Jimi Hendrix και τα δύο μεγάλα είδωλα της αμφισβήτησης
Joan Baez και Bob Dylan .
Στο έργο του, ο Αμερικανός συγγραφέας, έχοντας
μελετήσει το φάκελο του Lennon από το άνοιγμα των αρχείων του FBI προσπαθεί να
ρίξει φως στην ιστορία μέσα από τη ματιά των δύο πρακτόρων που παρακολουθούν
στενά τον Lennon και μας αποκαλύπτουν
τους μηχανισμούς της παραπληροφόρησης των μυστικών υπηρεσιών της Αμερικής.
Με τη σκηνοθεσία της, η Αθανασία Καραγιαννοπούλου, τις εξαίσιες
μουσικές επιλογές της, το video-wall, που, μέσα από τα αποσπάσματα της ζωής του
μεγάλο παρόντα-απόντα καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, έδωσε το περίγραμμα
μιας αμαρτωλής εποχής και δημιούργησε μια άκρως ενδιαφέρουσα παράσταση γεμάτη
συγκίνηση, φαντασία, σπουδαίες ερμηνείες, με απορίες και ερωτήματα που ακόμα
αναζητούν τις απαντήσεις τους.
Η Σκηνοθέτης,
μελετώντας και την τελευταία λεπτομέρεια της παράστασης, δεν άφησε τίποτα ανεκμετάλλευτο και κέρδισε από τις
ικανότητες των συνεργατών της, τους οποίους ανέδειξε όλους μαζί και καθέναν
ξεχωριστά. Όπως τη μετάφραση της Μαργαρίτας Δαλαμάγκα-Καλογήρου, τη λιτή σκηνογραφία της Ιωάννας Πέτρα Τσαντάκη με
τις ενδυματολογικές μεταμφιέσεις, τις σχεδιασμένες για τους δύο πράκτορες που
υπογράμμιζαν το ύφος και έδιδαν το στίγμα της σκληρής αυτής εποχής.
Τους δύο ήρωες του έργου, που θα ήταν άδικο να τους
ξεχωρίσουμε γιατί είχαν και οι δύο τη γοητεία του ρόλου τους και τη βαρύτητα
του λόγου τους σε ένα καθηλωτικό ρεσιτάλ ηθοποιίας!
Ο Χάουαρντ (Κώστας Τριανταφυλλόπουλος), απέδωσε την
ωριμότητα και διορατικότητα του ήρωα και ο Ντάνιελ (Λευτέρης Βασιλάκης), τη
νεανική ορμή και την εύλογη απορία του
για τα τεκταινόμενα. Κράτησαν και οι δύο καλλιτέχνες εξαιρετικές ισορροπίες
στις εκρήξεις τους και άφηναν τη συγκίνησή τους, καθώς εμπλέκονταν και οι ίδιοι
και γίνονταν ένα με τον ήρωα της ιστορίας να αιωρείται μέσα σε μια μαγική,
θεατρική ατμόσφαιρα που τους εξασφάλισε με τους φωτισμούς του ο σπουδαίος
διευθυντής φωτογραφίας και ασύγκριτος στο είδος του Λευτέρης Παυλόπουλος.
Εξαιρετική η συμμετοχή του δημοσιογράφου Σωτήρη Δανέζη
στην επεξεργασία και στην εκφώνηση των ειδήσεων πριν από κάθε σκηνή, του
διαφημιστή Θόδωρου Τσεκούρα και των ηθοποιών που δάνεισαν τη φωνή τους:
Παναγιώτας Βλαντή, Νίκου Νίκα, και Βασίλη Ρίσβα αλλά και της Έφης Κόντου, που
εκτός από βοηθός σκηνοθέτη, επιμελήθηκε και επεξεργάστηκε μεθοδικά τα κείμενα του
προγράμματος, διανθισμένα με τις εξαιρετικές φωτογραφίες του Γιάννη
Πρίφτη.
8 Δεκεμβρίου 1980. Συγκλονιστική η στιγμή όταν
ακούγεται η σφαίρα του Chapman που χτυπά πισώπλατα τον ήρωα με μόνο μια φωνή να τον θρηνεί. Σ’ αυτή την ελάχιστη
νεκρική σιγή πόσοι αδικοσκοτωμένοι δεν πέρασαν μπροστά μας: John Kennedy, Robert Kennedy, Martin Luther King. Πόσοι ακόμα δεν έπεσαν νεκροί, από μια
σφαίρα για την τόλμη τους να αντιτάξουν το ΟΧΙ τους στο άδικο, αναρωτηθήκαμε
πικρά και δακρύσαμε, θαρρώ, όλοι μέσα στην αίθουσα.
«Ο John αγαπούσε και προσευχόταν για την ανθρωπότητα.
Παρακαλώ προσευχηθείτε το ίδιο για εκείνον».
11 Δεκεμβρίου 1980. Στο Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης
100.000 άνθρωποι τηρούν δέκα λεπτών σιγή και θρηνούν!
Κρατώντας και εμείς σιγή, γοητευμένοι από το θαύμα αυτής
της παράσταση αποχωρήσαμε από το «Αγγέλων Βήμα»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου