ΑΝΑΜΝΗΣΗ
Δε χόρταινε το μάτι τ’ άπληστο
τώρα μια θύμηση φτάνει.
Κι όμως κάποτε
γεύτηκα πίστη.
Λύτρωση ο ανέλπιδος
δρόμος,
ατελεύτητος
μα τον μέτρησα.
μα τον μέτρησα.
Μαστίγωμα το χθες όταν το νιώθεις σήμερα.
Γι’ αυτό πρέπει η
πληγή στο αλάτι να κλείνει
πόνο βαθύτερο πριν βρει.
πόνο βαθύτερο πριν βρει.
Γι' αυτό πρέπει η
φωτιά και με λάδι να σβήνει
να 'χει ελπίδα ο διψασμένος.
να 'χει ελπίδα ο διψασμένος.
Θα μάθω λίγα να βλέπω,
μη συνηθίσει το
μάτι στα πολλά
και μου πνιγεί στ'
αντίο.
* * *
* * *
ΠΕΡΙ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ
Η ζωή μικρή και εσύ
βιαστικός να μεγαλώσεις
ώσπου να μην χωράς
πια.
Και πάνω που
δανείζεσαι ανάστημα
ο έρωτας
σε λιγοστεύει
στης ψευδαίσθησής
σου την κορυφή.
Δεν κόβει μπόι
μόνο αφαιρεί
καρδιά.
Σα ν’ αγνοεί
πως εκείνη τελικά
θα γευτεί αθανασία.
[Εικαστικό σχόλιο στα ποιήματα: Ζωγραφική Κωνσταντίνου Ράμμου.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου