ΡΕΣΙΤΑΛ ΠΙΑΝΟΥ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ ΤΟΥ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟΥ ΠΙΑΝΙΣΤΑ MARK VINER

ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΚΡΟΑΤΗ γράφει η ΜΑΡΙΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ  

Στις 19 Δεκεμβρίου του 2012 είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε στο Μέγαρο «Παύλου Μελά» το ρεσιτάλ τού νεαρού Άγγλου πιανίστα Mark Viner, τον οποίο είχαμε ξεχωρίσει στον Διεθνή Διαγωνισμό Πιάνου Alkan –Zimmerman και Gina Bachauer, που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 8 Απριλίου του 2012, όπου και απέσπασε επάξια το πρώτο βραβείο.

Την επιμέλεια τής εκδήλωσης είχε ο μουσικολόγος, κριτικός και καθηγητής Κωνσταντίνος Π. Καράμπελας Σγούρδας, υπό την διπλή ιδιότητά του ως προέδρου των Διεθνών  Σωματείων Gina Bachauer και Alkan-Zimmerman.

Το πρόγραμμα, συντεθειμένο από έργα συνθετών εμπνευσμένα από τον  ρομαντισμό, περιλάμβανε τη «Fantaisie» op. 49, το «Deux Nocturnes» op. 27 και τη «Fantaisie-impromptu» op. 66  του F. Chopin [1810-1849]. Ο Σολίστ, με καθαρούς ρυθμούς και με λεπταίσθητη ευαισθησία, απέδωσε το έργο τού Σοπέν αλλά και με την ελεύθερη προσωπική του άποψη προσέδωσε άλλη χάρη στην ανεπανάληπτη «Σοπενική» αρμονία.

Στη  συνέχεια του πρώτου μέρους  ακούσαμε  το «Marche  Funèbre» op. 26  και το «Marche Triomphale» op. 27 του θρυλικού πιανίστα και λιγότερο γνωστού συνθέτη, μα τόσο σημαντικού Charles- Valentin Alkan [1813-1888]. Ισχυρή προσωπικότητα, με μεγάλη φαντασία, συγκρίθηκε με τους συγχρόνους του Λιστ και Σοπέν,  με τον οποίο υπήρξε  στενός φίλος, ο δε Λιστ  έλεγε ότι ο Αλκάν είχε την καλύτερη τεχνική που είχε ποτέ ακούσει! Τα έργα του, από τα δυσκολότερα που έχουν γραφεί, λόγω της προχωρημένης τεχνικής του, απαιτούσαν ιδιαίτερες ικανότητες από τους ερμηνευτές! 

Ο Mark Viner πρόβαλε με μεγάλη ευστοχία  το ξεχωριστό ύφος της κάθε σύνθεσης. Από την συγκρατημένη λύπη τού αποχωρισμού τού «Marche Funèbre» πέρασε στη δύναμη, την αισιοδοξία και τελικά στην εσωτερική γαλήνη τού «Marche Triomphale»! Το παίξιμο του νεαρού  σολίστ είχε, εκτός των άλλων, μια θαυμαστή ποιητική διάσταση.  Ο πιανίστας, φαίνεται  να έχει πλούσιο καλλιτεχνικό υπόβαθρο και επί πλέον να κατέχει τη στενή σχέση ποίησης και μουσικής στη Γαλλία των ποιητών, των μουσικών, των ζωγράφων που διαμόρφωσαν το ανεπανάληπτο ρομαντικό κίνημα του 19^ου αιώνα.

Στο δεύτερο μέρος, άλλος ένας σπάνια παιζόμενος συνθέτης, μα τόσο σημαντικός κι αυτός, ο Αυστριακός Sigismound Thalberg [1812-1871], από τους πλέον διακεκριμένους βιρτουόζους τού πιάνου τού 19^ου αιώνα. Θεωρείτο αντίπαλος του Λιστ, αλλά τελικά  υπήρξε συμφιλίωση των δύο ανδρών. Ήταν ονομαστός για το Legato του και για τις καινοτομίες του, τις υιοθετημένες και από τον Λιστ. Είχε πολλούς θαυμαστές, αλλά οι ειδικοί δεν αναγνώρισαν το παίξιμό του! Το έργο του, «Fantaisie sur des thèmes de l’ opéra Moϊse de G. Rossini op. 33» εμπνευσμένο, όπως φαίνεται και από τον τίτλο, από την όπερα «Μωυσής» του Ροσσίνι έδωσε την ευκαιρία στο Βρετανό σολίστ για μια  άκρως εμπνευσμένη ερμηνεία.

Με τον τίτλο «HEXAMERON», ο Λιστ [1811-1886] δημιούργησε ένα σπουδαίο έργο για πιάνο με τη συνδρομή πέντε συνθετών, των Thalberg, Pixis, Henri Herz, Czerny, Chopin, του  εαυτού του συμπεριλαμβανομένου, στο δύσκολο ρόλο τού να συνδέσει τα έργα μεταξύ τους, όπου  κατάφερε να δώσει μια αρμονική συνέχεια της όλης σύνθεσης την οποία προανήγγειλε  και στην εισαγωγή του.

 Έχοντας συναίσθηση του κάλους και του μέτρου, ο νεαρός πιανίστας Mark Viner, απέδωσε με εκπληκτική άνεση και πάθος  το δυσκολότατο αυτό έργο. Ανέδειξε το ύφος του κάθε κομματιού, τις λεπτές εναλλαγές και πέτυχε αξιοθαύμαστα την ίδια αρμονική συνέχεια που οραματίστηκε ο ΛΙΣΤ, ο εμπνευστής αυτής  της σύνθεσης, δίδοντάς μας την ευκαιρία να θαυμάσουμε ακόμα μια φορά την εκπληκτική εσωτερική δύναμη, μεγάλο προσόν της ερμηνείας του,  και το άψογο παίξιμό του! Κλείνουμε με την ευχή, ο νεαρός πιανίστας να καταλάβει γρήγορα μία από τις πρώτες θέσεις στο Μουσικό Στερέωμα!