Ανάμεσα σε χορδές και σε πινέλα κύλησε το τελευταίο Σαββατοκύριακο του τζαντιώτικου Γενάρη. Αναζωογονητική, ευτυχής συγκυρία πολιτιστικών γεγονότων, λυτρωτική ανάσα σαν την ώρα που λασκάρει η θηλιά στο λαιμό της ταχύτητας του άγχους και βλέπεις τη ζωή να σε καλεί και πάλι ήρεμα κοντά της.
Τα σαρακοφαγωμένα οριζόντια ξύλινα δοκάρια που στηρίζουν το πρώτο πάτωμα του ιστορικού κτιρίου στο Αργάσι (το γνωστό μας Barrage) αποτελούν από μόνα τους έργα γλυπτικής τέχνης, πόσο μάλλον όταν συνομιλούν με τα εικαστικά, που συντοπίτες μας εκθέτουν αυτή την περίοδο. Ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης υποστηρίζει ότι «Ο καλλιτέχνης μεταγγίζει την εποχή του στο έργο του». Αυτό μπορεί να νιώσει ο θεατής της ομαδικής αυτής έκθεσης: να τρομάξει από το αιχμηρό χρυσό μαχαίρι του Κώστα Πλέσσα, να επαναστατήσει μέσα από τα πυρπολημένα αμάξια στα κολάζ του Διονύση Ματαράγκα, να περιπλανηθεί στα αδιέξοδα σκαλοπάτια και καντούνια της Θάλειας Ξενάκη, «ατενίζοντας το μέλλον» με φόντο το μαυρισμένο πλοίο στην ταλαιπωρημένη φύση, να γίνει μαριονέτα στον υπερπληθυσμό της αφιλόξενης τσιμεντένιας πόλης, όπως τον προστάζει η αδίστακτη εξουσία ή να εκραγεί φωτοβόλα, στις δημιουργίες της Λένας Γούναρη, μα και να λυτρωθεί στην απεραντοσύνη του κοιλιωμενιάτικου τοπίου με την ελπίδα φυλαγμένη ζεστά στις συνθέσεις των ρόδων της Μίκας Συμβουλίδου. Τα πινέλα των ζωγράφων, ένα σύνολο εντυπώσεων, αισθήσεων, αντιδράσεων στην ατμόσφαιρα που μας περιβάλλει με τη μουντάδα, τους καημούς, τις πίκρες αλλά και το μεγαλείο της!
Και η σκυτάλη στην κυριακάτικη γιορτή των «Τριών Ιεραρχών». Το βραδάκι θ΄ απαντήσουν και οι τρεις τους στα καίρια ερωτήματα του Διονύση Ζαφειρόπουλου, μέσα στην κατάμεστη αίθουσα εκδηλώσεων του Μουσικού Σχολείου. Μέγας Βασίλειος, Γρηγόριος ο Θεολόγος και Ιωάννης ο Χρυσόστομος από τα βάθη των αιώνων έχουν δώσει τις λύσεις στα διαχρονικά προβλήματα της καθημερινής μας ζωής, μέσα από τις βαθυστόχαστες θεολογικές φωνητικές χορδές των γραπτών κειμένων και των έργων τους. Στη μνήμη τους αφιερωμένη και η εξαιρετική συναυλία της «Μαθητικής Μαντολινάτας-Χορωδίας Ζακύνθου». Ο ταλαντούχος μουσικός Αντώνης Κλάδης που ήταν κι ο μαέστρος της βραδιάς (συνεπικουρούμενος από τον Κώστα Μεϊντάνη και τον Μπάμπη Πλατυπόδη), φάνηκε πως δίδαξε με ερωτικό πάθος κι έκανε τις χορδές των οργάνων και των εφήβων να ευφράνουν την ταλαιπωρημένη και κακοποιημένη ακουστική μας αίσθηση με αρμονία και γλυκύτητα, σαν εκείνη της γεύσης που αποκτά το καλό δέσιμο του σιροπιού στο σπιτικό γλυκό του κουταλιού. “Ave Maria” του Σούμπερτ, ποίηση Οδ. Ελύτη σε μουσική Δ. Λάγιου, στίχοι Αλ. Σακελλάριου σε μουσική Κ. Γιαννίδη, τραγούδια του Χατζιδάκη, ποίηση του Δ. Σολωμού και του Κ.Παλαμά σε μουσική, ήταν ένα πρόγραμμα για όλα τα γούστα και κοινό με υψηλές απαιτήσεις. Η συνεργασία με καλλιτέχνες όπως ο τενόρος Δημ. Σιγαλός και η μέντζο Σοφία Μάλαμα καθώς και άλλοι φιλοξενούμενοι μουσικοί εμπλούτισαν τα μαντολίνα και τις κιθάρες με πανδαισία ήχων.
Ακατάπαυστα παλαμάκια σαν τους παλμούς των εγχόρδων, έκφραση χαράς από την απόλαυση της όρασης και της ακοής, επαίνων για τη μουσική αγωγή των παιδιών που εξημερωμένα θα στηρίξουν το μέλλον και πολύχρωμες ανθοδέσμες σ΄ όλους τους συντελεστές. Με μαντολίνα και πινέλα ανθεί ο πολιτισμός.
Ζάκυνθος, 31-1-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου