© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Οι Αναρχικοί Τραπεζίτες

Γράφει ο συνθέτης Νίκος Γράψας


Ο μεγάλος Πορτογάλος λογοτέχνης και στοχαστής Fernanto Pessõa είναι ο πρώτος εισηγητής του όρου "αναρχικός τραπεζίτης", όταν έγραφε το ομώνυμο, άκρως ειρωνικό, λογοτεχνικό κείμενο.

Δανείζομαι τον τίτλο για το κείμενο που ακολουθεί ως ταιριαστόν πολύ. Πρόκειται για μία ανατριχιαστική ανάλυση που έχει γίνει από αμερικανούς ιδεολόγους τα τελευταία χρόνια που ο άνθρωπος, ο homo sapiens,ο "σκεπτόμενος άνθρωπος", έχει μεταλλαχθεί σε homo avarus, homo competitor, aggressor, violentus, ανταγωνιστικό, κτηνώδη, βίαιο, επιθετικό, και πλεονέκτη άνθρωπο. Ισως να είναι αλήθεια σήμερα εκείνη η αποστροφή του Φερνάντου, πριν 80 χρόνια. Μόνο οι τραπεζίτες μπορούν να γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια κράτη και εξουσίες, να μη λογαριάζουν νόμους και πολιτικούς. Πραγματικοί αναρχικοί. Ας αρχίσουμε όμως την ανατριχιαστική μας αφήγηση.

"Δεν είναι και τόσο υγιής πράξη η προσαρμογή σε μια βαθειά άρρωστη κοινωνία"
Τζίντου Κρισναμούρτι


Το πιο αξιόπιστο αντικείμενο πίστης σήμερα, πιο πολύ κι απ’ την πολιτική, πιο πολύ κι απ’ τη θρησκεία, πιο πολύ κι απ’ την οικογένεια, πιο πολύ κι απ’ την πατρίδα, είναι το χρήμα.

Πως δημιουργούνται τα χρήματα;

Το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 40% του παγκόσμιου πλούτου. Το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού ζεί με 2$ την ημέρα.

Η πολυπλοκότητα του οικονομικού συστήματος, είναι πλαστή, είναι ένα προσωπείο που πίσω του κρύβεται ο κτηνώδης και πλεονέκτης άνθρωπος.

Η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα, το FED (Federation Reserve) πριν μερικά χρόνια εξέδωσε ένα έντυπο με τίτλο "Σύγχρονοι Νομισματικοί Μηχανισμοί" (Μodern Money Mechanics). Το εγχειρίδιο περιελάμβανε τις διαδικασίες δημιουργίας χρήματος λεπτομερώς. Στην εισαγωγή αναφέρεται: "σκοπός του εγχειριδίου είναι η ανάλυση της διαδικασίας δημιουργίας χρήματος σε ένα τραπεζικό σύστημα με μηδαμινά αποθεματικά..".

Στη συνέχεια περιγράφει την διαδικασία εξάλειψης των αποθεματικών μέσα από διάφορες τραπεζικές ορολογίες.

Ας αφηγηθούμε ένα παράδειγμα στις ΗΠΑ, που μπορεί να προβληθεί σε όποια χώρα και σε όποια τράπεζα της αρεσκείας μας.

Ας πούμε πως η κυβέρνηση των ΗΠΑ αποφασίζει πως χρειάζεται χρήματα. Τηλεφωνεί στο FED και ζητάει, ας πούμε, 10 δις $. Το FED δέχεται και ζητάει 10 δις $ σε Ομόλογα του Δημοσίου. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ παίρνει λίγο χαρτί και τυπώνει μερικά σοβαροφανή σχέδια που τα ονομάζει ΄κρατικά ομόλογα’. Τα κοστολογεί μέχρι τα 10 δις $ και τα στέλνει στην FED. Αντίστοιχα το FED τυπώνει μερικά εντυπωσιακά σχέδια σε χαρτιά που τα ονομάζει ‘ομοσπονδιακά γραμμάτια’ και τα κοστολογεί, επίσης, μέχρι 10 δις $. Μόλις γίνει η ανταλλαγή η κυβέρνηση παίρνει τα 10 δις ομοσπονδιακά γραμμάτια, τα χαρτονομίσματα, και τα καταθέτει σε κάποιον τραπεζικό λογαριασμό.

Από εκείνη τη στιγμή τα γραμμάτια λογίζονται ως κανονικά χρήματα, αυξάνοντας την προσφορά χρήματος κατά 10 δις $ .

Κανονικά όλη αυτή η συναλλαγή γίνεται ηλεκτρονικά. Στην πραγματικότητα μόλις το 3% του χρήματος υπάρχει σε ρευστό(physical money). Το 97% υπάρχει στα αρχεία κάποιων υπολογιστών(97% of all money is now digital).

Τα κρατικά ομόλογα είναι αποδείξεις χρέους. Όταν το FED τα αγοράζει με χρήματα που δημιούργησε από το πουθενά, η κυβέρνηση που τα εξέδωσε δεσμεύεται να ξεπληρώσει το FED.

Τα χρήματα, λοιπόν, δημιουργήθηκαν αφήνοντας χρέος.

Τώρα, βάσει του νόμου διακράτησης αποθεματικών η κατάθεση των 10 δις $ γίνεται αμέσως μέρος των τραπεζικών αποθεματικών, όπως όλες οι καταθέσεις(Deposit is now reserve). Κι όπως αναφέρεται στο εγχειρίδιο "Modern Money Mechanics’", "…μια τράπεζα οφείλει να διακρατεί αποθεματικά ίσα με κάποιο ποσοστό των τραπεζικών καταθέσεών της..". Και συνεχίζει το εγχειρίδιο, "..σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία τα υποχρεωτικά αποθεματικά ανέρχονται στο 10% των καταθέσεων".

Έτσι, με την κατάθεση των 10 δις $, το 10% κρατείται ως υποχρεωτικό αποθεματικό. Τα υπόλοιπα 9 δις $ θεωρούνται πλεονάζον αποθεματικό και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για νέα δάνεια.

Λογικό, λοιπόν, είναι να σκεφτόμαστε πως τα 9 δις $ προέρχονται από την αρχική κατάθεση των 10 δις $. Όμως αυτό δεν ισχύει! Στην πραγματικότητα τα 9 δις $ δημιουργούνται από το πουθενά, επιπλέον της κατάθεσης των 10 δις $!
Όπως εξηγείται στο ‘Modern Money Mechanics’, "...φυσικά και δεν δίνουν οι τράπεζες δάνεια από τα λεφτά που τους καταθέτονται..". Αν το έκαναν πως θα δημιουργούσαν επιπλέον χρήματα; Αυτό που κάνουν όταν χορηγούν δάνεια είναι να δέχονται υποσχετικές επιστολές, δηλαδή συμβόλαια δανεισμού με αντάλλαγμα χρήματα στους λογαριασμούς των δανειοληπτών. Τα 9 δις $ δημιουργήθηκαν από το πουθενά επειδή υπάρχει ζήτηση γι αυτά και υπάρχουν 10 δις $ κατατεθειμένα που καλύπτουν τα υποχρεωτικά αποθεματικά (Loan Demand).

Ας υποθέσουμε πως κάποιος πηγαίνει στην τράπεζα και δανείζεται τα 9 δις $. Το πιθανότερο είναι να πάρει τα λεφτά και να τα καταθέσει στο δικό του λογαριασμό. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται. Το 10% παραμένει ως αποθεματικό(900 εκατομ. $), ενώ το υπόλοιπο 90%, 8,1 δις $, είναι διαθέσιμο για δανειοδότηση και νέα κατάθεση, δημιουτγώντας 7,2 δις $ και στη συνέχεια 6,5 και 5,9 δις $ κ.ο.κ.

Αυτή η κυκλική δημιουργία χρήματος μπορεί να διαρκέσει για πάντα.

Deposit money creation / loan cycle
Reserve Loans Expansion of the money supply

Υπολογίζεται ότι από τα αρχικά 10 δις $ μπορούν να προκύψουν 90 δις $. Για κάθε κατάθεση μπορούν να δημιουργηθούν από το πουθενά 9 φορές περισσότερα χρήματα.

Προκύπτει ένα λογικό ερώτημα: πώς αποκτούν αξία τα νέα χρήματα; Από χρήματα που ήδη υπάρχουν. Τα νέα χρήματα κλέβουν αξία από την υπάρχουσα προσφορά χρήματος και καθώς προσφορά και ζήτηση έρχονται σιγά σιγά σε ισορροπία, οι τιμές αυξάνονται απαξιώνοντας την αγοραστική δύναμη του νομίσματος. Αυτό το φαινόμενο είναι γνωστό ως πληθωρισμός.

Ο πληθωρισμός είναι ένας κρυφός φόρος για τους πολίτες. Τι αποφασίζου συνήθως οι τράπεζες; Να διογκώσουν την προσφορά χρήματος. Δεν μειώνουν την προσφορά χρήματος, δεν υποτιμούν το νόμισμα. Δεν εξαπατούν ανοιχτά τον κόσμο αλλά αποφασίζουν να μειώσουν τα επιτόκια. Έτσι αλλοιώνεται η αξία του χρήματος, κι αυτό αποτελεί μια κρυφή εξαπάτηση.

Ότανδημιουργούνται χρήματα απ' το πουθενά δεν έχουμε καταθέσεις αλλά έχουμε κεφάλαιο. Πώς περιμένουμε να λύσουμε το πρόβλημα του πληθωρισμού αυξάνοντας κι άλλο τον πληθωρισμό, δηλαδή την προσφορά χρήματος; Φυσικά δεν γίνεται. Το σύστημα της νομισματικής επέκτασης είναι απ΄τη φύση του πληθωριστικό. Αυτό το γνωρίζουν οι τραπεζίτες αλλά δεν τους ενδιαφέρει γιατί δεν έχουν να δώσουν λόγο σε κανένα.

Η αύξηση προσφοράς χρήματος χωρίς αντίστοιχη αύξηση στην προσφορά αγαθών, πάντα υποτιμά το νόμισμα.

Ένα δολάριο το 1913 αντιστοιχεί σε 21,60 $ το 2007. Υποτίμηση 96% μέσα σε 94 χρόνια από την ίδρυση του FED.

Πως, όμως, να αυξηθεί η προσφορά αγαθών όταν δεν αποφέρουν οι πρωτογενείς παραγωγές είτε γιατί δεν υπάρχουν είτε γιατί είναι ξεπερασμένες είτε γιατί δεν προωθούνται τα προϊόντα λόγω κρατικών ανταγωνισμών;…

Η Ελλάδα δεν παράγει ούτε καρφίτσες και βελόνες ραψίματος. Δεν πρέπει να παράγει, μόνο να αγοράζει.

Είδαμε πως τα χρήματα αντιστοιχούν σε χρέη. Κάθε δολάριο που έχει κάποιος, δανείζεται σε κάποιον από κάποιον άλλο. Ας θυμηθούμε πως ο μόνος τρόπος δημιουργίας χρήματος είναι από τα δάνεια. Συνεπώς, αν όλοι μπορούσαν να ξεπληρώσουν τα χρέη τους, δεν θα υπήρχε ούτε ένα δολάριο σε κυκλοφορία!

"Δίχως χρέη δεν υπάρχουν χρήματα"
Mάρινερ Έκλς, Διοικητής του FED, 30.09.1941

Η τελευταία φορά που εξαλείφθηκε το δημόσιο χρέος ήταν το 1835, (τότε που είχε ιδρυθεί και το ελληνικό κράτος) όταν ο πρόεδρος Άντριου Τζάκσον έκλεισε την Κεντρική Τράπεζα, τον προάγγελο του FED. Ο Τζάκσον δήλωσε, "οι προσπάθειες της Κεντρικής Τράπεζας να ελέγξει την κυβέρνηση, μαρτυρούν το τι θα αντιμετωπίσει στο μέλλον ο αμερικανικός λαός αν του επιβληθεί και πάλι αυτός ο θεσμός" (της Κεντρικής Τράπεζας).

Τα επιτόκια

Ας μιλήσουμε τώρα για την εφαρμογή του επιτοκίου (interest), πράξη που συμπληρώνει την δολιότητα του νομισματικού συστήματος.

Όταν δανείζεται η κυβέρνηση από το FED ή ένας πολίτης από μία τράπεζα, σχεδόν πάντα οφείλει να πληρώσει κάποιον τόκο. Κάθε δολάριο που κυκλοφορεί πρέπει να επιστραφεί σε κάποια τράπεζα με τόκο. Αλλά αν όλα τα χρήματα δανείζονται από την Κεντρική Τράπεζα, σε κυβέρνηση και πολίτες, και κυκλοφορούν από τις εμπορικές τράπεζες μέσω δανείων, το μόνο που δημιουργείται στην προσφορά χρήματος είναι το κεφάλαιο έντοκου δανείου.

Από πού προέρχονται, λοιπόν, τα χρήματα για να πληρωθούν οι επί πλέον τόκοι;!! Από πουθενά. Δεν υπάρχουν.

Οι επιπτώσεις είναι πολύ σοβαρές, αφού τα χρήματα που οφείλονται στις τράπεζες θα είναι πάντα περισσότερα από αυτά που κυκλοφορούν!! Γι αυτό και ο πληθωρισμός είναι μόνιμο φαινόμενο της οικονομίας. Συνεχώς χρειάζεται νέο χρήμα για να καλύψει τα ελείμματα του συστήματος που δημιουργούνται από την ανάγκη πληρωμής των τόκων. Σημαίνει επίσης ότι με μαθηματική ακρίβεια η αθέτηση αποπληρωμής και η χρεοκοπία είναι συστατικά του συστήματος, και θα υπάρχουν πάντα οι φτωχές τάξεις που έχουν την χειρότερη τύχη.

Η διατήρηση των αποθεματικών που επιβάλλεται από το FED και εφαρμόζεται από την πλειονότητα των τραπεζών όλου του κόσμου αποτελεί ένα σύστημα σύγχρονης δουλείας.

"Υπάρχουν δύο τρόποι να καταλάβεις ένα έθνος. Με τη βία ή με τα χρέη".
Τζον Άνταμς, 1735-1826

Τα χρήματα δημιουργούνται από χρέη. Τι κάνει ο άνθρωπος όταν έχει χρέη; Στρέφεται στην εργασία για να ξεχρεώσει, με όποιους όρους. Αλλά αν τα χρήματα προέρχονται από δάνεια, πως γίνεται να υπάρξει μία κοινωνία χωρίς χρέη; Δεν γίνεται. Όλοι δουλεύουμε για τις τράπεζες στην πραγματικότητα. Τα χρήματα δημιουργούνται από τις τράπεζες και καταλήγουν σ’ αυτές.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα είναι οι οικονομικοί εκτελεστές. Ανακαλύπτουν χώρες με ανάγκες, όπως η Ελλάδα μετά από απανωτούς πολέμους και αναταραχές κατά τον 20ο αιώνα, τις δανείζουν ένα μεγάλο ποσό , δεν δίνουν τα χρήματα στην κυβέρνηση αλλά στις πολυεθνικές που είναι εγκατεστημένες στη χώρα (τράπεζες, βιομηχανίες, εμπόρους τροφής και ένδυσης) για να αναπτύξουν υποδομές κλπ.

Η χώρα δεν μπορεί ποτέ να αποπληρώσει και υποχρεώνεται να παραχωρήσει εδάφη για στρατιωτική διευκόλυνση των δανειστών ή να πουλήσει δημόσιες επιχειρήσεις. Και πάλι χρειάζονται νέα δάνεια για την αποπληρωμή των χρεών με μεγαλύτερο τόκο, τόκο που δεν υπάρχει. Κι έτσι οι δανειστές απαιτούν ανταλλάγματα όπως υποστήριξη στον ΟΗΕ και αλλού, σε διεθνή θέματα, παραχώρηση κοινωνικών υπηρεσιών, μεταφορών και επικοινωνιών, πρακτορείων ειδήσεων, του ποινικού συστήματος, του ασφαλιστικού και του εκπαιδευτικού.

Μέσα από όλα αυτά προωθούν και διαφημίζουν τα προϊόντα τους, τροφής, ένδυσης, αθλητισμού, πολιτισμού και ρυθμίζουν κατά το συμφέρον τους τις ασφαλιστικές και εργασιακές δαπάνες. Στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης προβάλλονται, πέραν κάποιων ελληνικών, κατ’ αποκλειστικότητα, σχεδόν 100%, αγγλοσαξωνικά και αμερικανικά πολιτισμικά προϊόντα. Είναι σα να μην παράγεται μουσική ή κινηματογράφος ή αθλητικά είδη στη Σουηδία, στην Ισπανία, στην Αίγυπτο, στην Ιταλία, στην Τσεχία κλπ. Όλες αυτές οι χώρες φαντάζουν άγνωστες στα μάτια μας. Δεν γνωρίζουμε τον υπαρκτό πολιτισμό τους. Δεν πρέπει να αγοράσουμε τον πολιτισμό τους γιατί χρωστάμε αλλού.

Με ποιον τρόπο μπορεί κανείς να ξεφύγει από τον ασφυκτικό κλοιό των χρεών; Αυτό ας το σκεφτούν οι αναγνώστες.

Ας ξεκινήσουμε από το να μην τρομοκρατούμαστε στη λέξη "χρέη" και να μην πιστεύουμε ότι τα δημιουργεί η τεμπελιά. Αν η εργασία δημιουργούσε πλούτο, όλοι οι εργάτες θα ήταν πλούσιοι. Αν τα κέρδη, δηλαδή τα αποθεματικά των τραπεζών αποτελούσαν κοινωνικό και όχι ιδιωτικό πλούτο, οι κοινωνίες θα ευημερούσαν. Αν τα κέρδη των γαλλικών και γερμανικών διανομέων τροφής, εν μέσω μιας δίκαιης κοινωνικά οικονομικής πολιτικής, για παράδειγμα, επέστρεφαν σε όλους τους πολίτες της ευρωπαϊκής κοινότητας, δεν θα υπήρχαν χώρες που χρωστούν περισσότερα ή λιγότερα.

Άρα, ή είμαστε κοινότητα σε όλα, ή δεν είμαστε, ευρωπαίοι συμπολίτες. Κι απ’ ό,τι φαίνεται δεν είμαστε. Κι αν δεν γίνουμε θα υποτιμηθούμε ως κοινότητα έναντι άλλων οικονομιών, ασιατικών ή αμερικανικών.

Ζάκυνθος 20.01.2010

2 σχόλια:

None είπε...

Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια...

το θείο τραγί είπε...

Ενδιαφέρουσα ανάλυση!

Related Posts with Thumbnails