© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

Το… ξεκούνημα τση κολόμπας

Γράφει ο Παύλος Φουρνογεράκης

«Γεγονός είναι πως δεν αληθεύει, με κανέναν τρόπο, (…) ότι οι γνώμες των εκλογέων έχουν "ακριβώς" ίσο βάρος. Οι αριθμοί, και σ΄ αυτήν επίσης την περίπτωση, έχουν την αξία απλής μέτρησης. Προσφέρουν ένα μέτρο και μια σχέση, τίποτα περισσότερο. Κι ύστερα, τι είναι αυτό που μετριέται; Μετριέται ακριβώς η αποτελεσματικότητα και η ικανότητα διάδοσης και πειθούς που έχουν οι γνώμες των λίγων, των δραστήριων μειοψηφιών, των ελίτ, των πρωτοποριών κτλ, δηλαδή η συγκεκριμένη τους ορθολογικότητα ή ιστορικότητα ή λειτουργικότητα»
(Αν. Γκράμσι, Σημειώσεις για τον Μακιαβέλι)
Η ελληνική εκλογική ιστορία είναι μία από τις πιο πλούσιες που υπάρχουν σε διεθνές επίπεδο, όμως η πολιτική και ιδεολογική σημασία των εκλογών δεν συμβαδίζει με αντίστοιχη ανάπτυξη επιστημονικών μελετών. Είναι γεγονός ότι η κρίση του κοινοβουλευτισμού είναι ενδημικό φαινόμενο, αλλά και η επιστημονική έρευνα που ξεκινούσε από ριζοσπαστική αφετηρία έβλεπε στην εκλογική ιστορία τη χειραγώγηση και τη διαστρέβλωση της λαϊκής θέλησης και θεωρούσε πρωταρχικό της μέλημα την πρακτική καταγγελία τους παρά τη συγκεκριμένη μελέτη τους.

Κατά τη μετα-εμφυλιακή περίοδο, για παράδειγμα, που ο διχασμός και τα μίση ήταν ακόμα νωπά, οι νικητές, διακατεχόμενοι από την έπαρση και τη δύναμη του νικητή, εξασκούσαν τους δικούς τους τρόπους πίεσης και νοθείας της λαϊκής βούλησης που χαρακτηρίζεται από τη δική τους ορθολογικότητα, ιστορικότητα και λειτουργικότητα. Ήταν η με κάθε μέσο αποφυγή και αντιμετώπιση του κουμουνιστικού «κινδύνου». Αυτό άλλωστε το πρόσχημα οδήγησε στη στυγνή δικτατορία των συνταγματαρχών το 1967.

Οι τρόποι που χρησιμοποιούσαν ήταν ποικίλοι και αντιστοιχούσαν με την κοινωνική σύνθεση και τις οικονομικές δραστηριότητες κάθε περιοχής. Σύμφωνα με μαρτυρίες γερόντων Λιθακιωτών, οπλισμένοι «παλληκαράδες» εμπόδιζαν με την απειλή των όπλων να πλησιάσουν οι ανεπιθύμητοι ψηφοφόροι τα εκλογικά κέντρα. «Έλα δίνε του, ψηφισμένος είσαι!», ήταν η χαρακτηριστική εντολή, ενώ ταυτόχρονα χτυπούσαν στο σώμα τους τις κρυμμένες θήκες των όπλων. Σε πιο ήπιες περιπτώσεις, μετά από την «ύποπτη» ψηφοφορία και όταν κατά την καταμέτρηση διαπίστωναν την επαλήθευση της υποψίας τους προχωρούσαν σε οικονομική τιμωρία. Κατέστρεφαν τους οικονομικούς πόρους της οικογένειας. Η ελιά ήταν βασικός βιοποριστικός πόρος της περιοχής. Η αναπαραγωγή του δέντρου της ελιάς γινόταν με εμφύτευση του κορμού ενός κλαδιού (παλούκι) απαλλαγμένου από τα μικρά κλαδιά. Αυτό με την πάροδο του χρόνου έβγαζε μικρές ρίζες, έπαιρνε τη μορφή της κολόμπας κι έπρεπε να μη διαταραχθεί προκειμένου να αναπτυχθεί. Εάν ήθελε λοιπόν κάποιος να εκδικηθεί τον καλλιεργητή, πήγαινε και κούναγε βίαια τις κολόμπες, κατέστρεφε δηλαδή τις ρίζες και αυτές ξεραινόντουσαν, χωρίς να γίνεται αντιληπτός. Σε άλλες περιπτώσεις, που ο πολίτης είχε ανάγκη «Πιστοποιητικού Κοινωνικών Φρονημάτων», ιδιαίτερα όταν ήθελε να μεταναστεύσει στο εξωτερικό, ψήφιζε φανερά το κυβερνόν κόμμα.

Ευτυχώς σήμερα δεν κινδυνεύουμε από την ένοπλη βία κατά τις συχνές ψηφοφορίες μας, μάλιστα τα τελευταία χρόνια απουσιάζουν και οι παραδοσιακοί οπλισμένοι φαντάροι από τα εκλογικά κέντρα αφού η νοθεία δε γίνεται μέσα στα εκλογικά κέντρα. Η προσπάθεια νόθευσης της λαϊκής βούλησης χρησιμοποιεί άλλους σύγχρονους μηχανισμούς. Η κομματικοκρατία, μαζί με την οικογενειοκρατία, μέσα στα κόμματα, η αντιδημοκρατική τους λειτουργία (αφού ισχυρές ομάδες δρουν αυταρχικά και προαποφασίζουν), ο δικομματισμός και η πλύση εγκεφάλου που προωθείται από τα μεγάλα συμφέροντα μέσω των ΜΜΕ, χεραγωγούν - κατευθύνουν αλλά και απωθούν τους πολίτες από την πολιτική. Πολλοί απέχουν ακόμα και από τις εκλογές και άλλοι αποδέχονται χωρίς αντίδραση την ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής που καθένας εντάσσεται σε μια ομάδα και συμμετέχει μόνο για τη χαρά του «πολιτικού-ποδοσφαιρικού» αγώνα, που απορρέει από την ορμέμφυτη επιθετικότητα που εμπεριέχει. Βεβαίως είναι πολλοί κι εκείνοι που θέλουν να εξασφαλίσουν την επιβίωση και την αύξηση της δικιάς τους κολόμπας-κονόμας και η πολιτική μεταβάλλεται από λειτούργημα σε επάγγελμα και μάλιστα κληρονομικό.

Η επικίνδυνη πλύση εγκεφάλου επιβάλλει ιδεολογίες και πρότυπα του οικονομικοκοινωνικού και πολιτικού συστήματος χωρίς αμφισβήτηση. Το αντιπροσωπευτικό σύστημα που ισχύει, πολύ απέχει από το δημοκρατικό πολίτευμα. Είναι ώρα η κοινωνία να αφυπνιστεί και να δώσει ψήφο σ' εκείνους που δέχονται να εκχωρήσουν τις εξουσίες τους στο λαό. Και αν είναι ανέφικτο να λειτουργήσει η άμεση δημοκρατία λόγω του πλήθους των ανθρώπων και των ρυθμών της ζωής, η σύγχρονη τεχνολογία έχει τη λύση.

Πλήθος δημοσκοπήσεων παρατηρούμε καθημερινά που αφορούν στη δημοτικότητα πολιτικών αρχηγών και κομμάτων. Με βάση αυτές τις δημοσκοπήσεις συνήθως προγραμματίζονται οι εκλογές, γι' αυτό και στην Ελλάδα σπανίως εξαντλείται η θεσμοθετημένη τετραετία. Η λειτουργία του Κοινοβουλίου έχει υποβαθμιστεί και είναι αναξιόπιστο. Οι βουλευτές γίνονται πειθήνια όργανα των τεχνοκρατών των κομμάτων και διακόπτουν τυχόν επικοινωνία με τους πολίτες που δημιουργούν την προεκλογική περίοδο. Η άποψη του λαού όμως για σημαντικά θέματα οικονομίας, εξωτερικής πολιτικής, κοινωνικών σχέσεων και πολιτισμού θα μπορούσε να εκφράζεται στοιχειωδώς μέσα από αδιάβλητες δημοσκοπήσεις.

Βεβαίως και σ' αυτή την περίπτωση οι ισχυρές μειοψηφίες θα βρουν τους μηχανισμούς πειθούς, χειραγώγησης και αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης. Γι αυτό χρειαζόμαστε πολιτικούς ηγέτες που μπορούν να ξεπεράσουν τον ατομοκεντρισμό τους και να κάνουν το λαό συμμέτοχο της διακυβέρνησής τους, δίχως να τον παραπλανούν. Αυτό όμως είναι θέμα παιδείας, αλλά και η παιδεία είναι θέμα πολιτικής… Εμείς οι εκπαιδευτικοί έχουμε μεγάλη ευθύνη, γιατί καλούμαστε σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα, που βγάζει τα παπαγαλάκια των πανελληνίων εξετάσεων, να αντιταχθούμε καλλιεργώντας την κριτική σκέψη και την αγωνιστικότητα με οποιοδήποτε κόστος. Έτσι μπορούμε να ελπίζουμε, ότι οι μελλοντικές γενιές θα έχουν προοπτική ποιοτικής επιβίωσης, όταν οι ψηφοφόροι δε θα νοιάζονται αν τους κουνήσουν τις κολόμπες, γιατί το συλλογικό συμφέρον θα μπαίνει πάνω από το ατομικό. Τότε οι μετρήσεις και οι επιστημονικές μελέτες της εκλογικής διαδικασίας θα έχουν άλλο νόημα και άλλο περιεχόμενο.

Εμπρός! Ν' αντισταθούμε στην τεχνοκρατική προσέγγιση των ανθρωπιστικών μαθημάτων στα σχολεία (της Ιστορίας, της Λογοτεχνίας, της Κοινωνιολογίας…). Να διδάξουμε ξαναβάζοντας «την αφήγηση» στη ζωή μας, που αναδεικνύει πρότυπα με τις αρετές και τις αδυναμίες τους και δημιουργεί συνεκτικούς δεσμούς στα κοινωνικά μέλη.

Εμπρός! Στόμα με στόμα να δημιουργήσουμε «κίνημα» αντίδρασης και αντίστασης στην υποδούλωσή μας. Αυτή η ανάγκη θα οδηγήσει τον καθένα μας να βρει το δικό του τρόπο να ψηφίσει για την ανατροπή του σκηνικού της απάτης.
Σαρακηνάδο 18-9-2009

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails