παραθέματα λόγου

Ἔφτασα στὴν ἄκρη τοῦ κόσμου! Μόλις ποὺ διακρίνω ποῦ λειώνει ὁ οὐρανὸς σ’ ἕνα μόνο σημεῖο.

T ο 14ο τεύχος του περιοδικού ΑΧΙΛΛΙΟΥ ΠΟΛΙΣ , της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου, που κυκλοφορήθηκε αυτές τις ημέρες είναι αφιερωμέ...

Τὰ λόγια μου χτυποῦν στὸ χαλασμένο, παλιὸ πληκτρολόγιο, στὰ μάτια ἐκείνων ποὺ κοιτοῦν τὴν ποίησή μου μὲ τὸν μεγεθυντικὸ φακὸ τῆς γιαγι...

Ἔκρυψα τὴν εὐτυχία μου στὶς παλάμες σου καὶ τώρα ἀναζητῶ τὴ μοῖρα τῆς ἀγάπης μας σὲ κρυστάλλινες δακτυλῆθρες… Ἡ ἀγάπη μου πέθανε ἐδῶ...

Ἄνθρωπον ζητῶ… [1]  στίς λεωφόρους τοῦ διαδικτύου. Σχέσεις καί ἐξαρτήσεις στήν ψηφιακή ἐποχή  Ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλ...

Ντύνομαι πάντα στὸ χρῶμα τοῦ φθινοπώρου καὶ, παραδόξως, προσποιοῦμαι πάντα πὼς ἀγαπῶ τὴν ἄνοιξη.

Γράφω καὶ δὲν θέλω νὰ σταματήσω! Γράφω ἀδιάκοπα. Οἱ λέξεις κουβαλοῦν τὸν πόνο μου.

Ἔφυγες. Πάντως μοῦ ἄφησες σ’ ἕναν φάκελο ἕνα γράμμα τὸ ὁποῖο δυστυχῶς ξέχασες νὰ γράψεις.

Μὲ τὴ χθεσινοβραδινὴ βροχή, ἔλαβα τὸ μήνυμά σου. Καὶ ἦρθα ἔτσι ὅπως μὲ ξέρεις: μὲ τὸ μέτωπο γεμᾶτο σκέψεις, μὲ τὰ χέρια νὰ μυρίζου...

Χωρὶς ἐσένα, ὅλα εἶναι θλιμμένα: ἕνα κοινότοπο παιχνίδι, καὶ ψυχρό. Νιώθω πὼς δὲν ὑπάρχω πιά.

Ἔχω μέρες ποὺ περνῶ ὧρες στὴν ἀκροθαλασσιὰ κι ἀκούω τὰ κύματα καὶ τὸν κρύο ἄνεμο νὰ γλιστράει πάνω στὴν ἄμμο, τὴ λεπτή, τὴ βρόμικη, ...

Ανθούλα Δανιήλ:   Παναγιώτης Καποδίστριας,  Μια ζωή σε Ονειροτροφείο  - Μετάφραση: Ρόνι Μπου Σάμπα . Εκδόσεις Εν πλω 2025  Ο π. Παναγιώτης Κ...

πληκτρολογῶ μὲ μικρὰ γράμματα, χαζεύω ἱστοσελίδες μὲ ἄδειες εἰκόνες, α β γ δ ……..

Μπλὲ σκιὲς χάνονται στὸ ψυχρὸ σούρουπο καὶ σταγόνες βροχῆς, κρύες καὶ βαριές, πέφτουν πάνω μας σὰν σὲ γυάλινους βράχους, διάφανους κ...

Ἔχω ἀνάγκη ἀπὸ μιὰ ὑπερβολικὴ δόση ἀγάπης, μὰ νὰ εἶναι ἀληθινή· ὄχι σὰν αὐτὴ μὲ barcode καὶ ἡμερομηνία λήξης! Ἔχω ἀνάγκη ἀπὸ ἀγάπη·...

Κοιτάζομαι στὸν καθρέφτη τῶν γκρίζων σύννεφων καὶ δὲν ξέρω ποιός μοῦ δάνεισε αὐτὸ τὸ σῶμα καὶ τὶς σκέψεις:

Περιπλανιέμαι ξανὰ σ’ ἕναν ἄγνωστο δρόμο, ψάχνοντας βιαστικὰ τὴ σκιά μου, ριγμένη τυχαία στὰ βρόμικα καὶ σκοτεινὰ πεζοδρόμια: εἶναι ...

Ἐπιστολή:   Ἴσως ἡ παρουσία σου νὰ εἶναι φάντασμα στὴ μπλὲ νύχτα ἀπ’ τὴν ὁποία δὲν μπορῶ πιὰ νὰ βγῶ ·

Τὶ θέλεις ἀπὸ μένα; Τὴ βροχὴ τῶν σκέψεών μου πάνω σου ἢ τὸ γλυκὸ κλᾶμα τοῦ δειλινοῦ ἀπ’ τοὺς σβησμένους πολυελαίους τῆς ἀγάπης;

Ξυπνήσαμε ἕνα κρύο φθινοπωρινὸ πρωινὸ στὸ χεῖλος τῆς ἀγάπης κι ἀπὸ ὑπερβολικὴ διαύγεια, γλιστρήσαμε στὴν ἀχρονία τῆς ἀναμονῆς καὶ τῆς ...

ἐσύ, πόθος μου, ἡλιοβασίλεμα…

Ὁ ὕπνος γδύθηκε ἀπὸ πάνω μου… Ξύπνησα ἀπὸ σένα κι ἔτρεξα μὲ ἀνυπομονησία στὰ ὄνειρά σου… Κρυώνω καὶ θὰ ἤθελα νὰ μποροῦσα νὰ ἐπισ...

Ποῦ φεύγει ὁ χρόνος ὅταν εἶσαι μαζί μου; Ποῦ χανόμαστε ὅταν εἴμαστε μαζί; Ἀρχίζω νὰ καταλαβαίνω γιατὶ κλαῖνε τὰ χορταράκια τὸ πρωὶ κ...

Στὴ μπροστινὴ πόρτα βρῆκα τὸ σημείωμά σου, δίπλα σ’ ἕνα βαριεστημένο τριαντάφυλλο!

Λὲς λόγια χωρὶς νόημα… Κυνηγᾶς ψευδαισθήσεις μὲ τὴ δίψα ἑνὸς μπουμπουκιοῦ ποὺ λαχταρᾶ τὸ φιλὶ τῆς ἄνοιξης τὴν σιωπηλὴ ὥρα τῆς ἀποσ...

Ἀπὸ τὴν ὑπερβολικὴ πλήξη, μεταφρασμένες ἀπὸ μιὰ παρεξηγημένη γλωσσικὴ οἰκονομία, λέξεις συνωστίζονται ἀτάκτως στὸ ράφι τοῦ βιβλιοπωλεί...

Κοίτα τὸν οὐρανό: εἶναι μαῦρος καὶ θλιμμένος! Τ’ ἀστέρια ἔχουν σβήσει καὶ τὸ φεγγάρι ἔχει ἀποκοιμηθεῖ κατὰ τὴ διάρκεια μιᾶς ὁλικῆς...

Βροχή... Ἡ ἀγάπη χάνεται σὲ μεγάλες, κρύες σταγόνες κι ἀποσταλάζει στὸν οὐρανό, ἀνατρεπόμενη στὸ ἔδαφος!

σ’ όλους αυτούς που ξέρουν   Αν όπως λένε ο χρόνος επουλώνει τις πληγές τότε γιατί εγώ πονώ σαν να ’φυγες εχτές κι έχω πάντα το ίδ...

  ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ:

Κυκλοφορήθηκε το 13 ο  τεύχος της εξαμηνιαίας επιστημονικής περιοδικής έκδοσης της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου «ΑΧΙΛΛΙΟΥ ΠΟΛΙΣ». ...

Χρόνια προσπαθούσες να βάψεις τα μαλλιά σου πλατινέ κι όλο αποτύγχανε. Τί κι αν απέτυχες να κάνεις μια επιλογή τα γηρατειά αφού ...

« Vox Populi [1] (Φωνὴ λαοῦ) στὸ διαδίκτυο. Ἡ σύγχρονη ἀπειλὴ ἀλλοιώσεως τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καὶ δημοκρατικοῦ φρονήματος». Ὁμιλία τοῦ Σε...

Δύο χρόνια από την κρίσιμη επέμβαση θυμήθηκα τον γιατρό ένδακρυ να λέει: «Δυστυχώς μάς νίκησε η ασθένεια». Τότε ήμουν ακόμα ανυποψία...

  Κοιμάμαι με το μαξιλάρι σου αγκαλιά έτσι που από κάποια στιγμή και μετά το χέρι μου δεν μπορεί να διακρίνει πια αν αγκαλιάζει εσέν...

Τ ου  Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου  Η θρησκευτικότητα των δύο μεγάλων ποιητών μας του Κ.Π. Καβάφη και του Οδυσσέα Ελύτη, έχει γίνει αντικείμε...

«Η ψυχή μου όμως -πίστευέ το- μόλις πεθάνω, θα κρεμαστεί για πάντα πάνω στη δική σου ψυχή. Μαζί της θα προσκυνήσω με παρρησία στο βήμα...

Μην αδημονείς που τίποτα τ’ απρόβλεπτο δεν έχει η ζωή σου   γιατί έρχεται ώρα που τίποτα δεν θα ’ναι πλέον κανονικό. 7.3.25....

λόγω Τεμπών, 28.2.2023   Μάρτιος μουντός χαμός εντός - κι απέξω ράγες θανάτου.

Πες μου κάτι όμορφο απόψε ν’ αντέξω το σκοτάδι ώς το πρωί κι αν θες τη νύχτα αυτή στα δύο κόψε να την περάσουμε πιο εύκολα μαζί.

Αναστασίου, Αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας Ἱεραποστολή στά ἴχνη τοῦ Χριστοῦ, ε κδ. Αποστολικής Διακονίας, Αθήνα, 2007, σελ. 292-30...

Αναστασίου, Αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας Πάντα τα Έθνη 17 Α΄ Τρίμηνο 1986, σελ. 20-22 Όταν χρησιμοποιούμε εκφράσεις και έννοιες...

Αν συνηθίσω στην ιδέα πως δεν έχεις φύγει ίσως μπορέσω να συνεχίσω τη ζωή μου κανονικά.   Πότε στη στέγη, πότε στο διπλανό καμπαναριό -   όπ...

ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ:

    Όταν ο ορίζοντας μοιάζει προσώρας κλειστός μια επιλογή είναι να κάνεις άλματα πίσω αν και η ανακατάληψη του παρελθόντος είναι ακόμα πιο ...