Adriana Maria Butnariu: ΗΡΘΑ (ποίημα)

Μὲ τὴ χθεσινοβραδινὴ βροχή,

ἔλαβα τὸ μήνυμά σου.

Καὶ ἦρθα ἔτσι ὅπως μὲ ξέρεις:

μὲ τὸ μέτωπο γεμᾶτο σκέψεις,

μὲ τὰ χέρια νὰ μυρίζουν γιασεμί…

Ἦρθα νὰ σ’ ἀναζητήσω

καὶ νὰ παραδοθῶ σὲ σένα,

σὰν τὴ δροσερὴ βροχὴ τοῦ φθινοπώρου

ἢ σὰν τὸ ἀπρόσμενο χιόνι τὸν Ἀπρίλη…

Βρῆκα τὸν δρόμο πρὸς ἐσένα

ἀπ’ τὰ φύλλα ποὺ ἦταν κολλημένα

στὸ παράθυρό μου

καὶ διάβασα σ’ αὐτὰ

τὸ μυστικὸ τῆς πρόσκλησής σου·

ὁ ἀγέρας ἦταν κρύος

κι ἡ λαχτάρα μου ἀποῦσα.

Ἦρθα γιατὶ μὲ κάλεσες.

Ὄχι γιατὶ σ’ ἀγάπησα…

Ἀγάπη μου εἶναι ἡ θάλασσα,

ὕπνος μου τὸ ἡλιοβασίλεμα·

ἐσὺ εἶσαι τὸ παρελθόν!

Ἦρθα νὰ σοῦ ἀφήσω

τὰ πρόσφορα τῆς ἀγάπης μας:

τὴ βροχή,

τὸ χιόνι,

καὶ τὴ λησμονιά…

 

Adriana Maria Butnariu, 13 Ἰουλίου 2006.

Μετάφραση – ἐπιμέλεια: Ἀντώνης Φουντῆς, 9 Νοεμβρίου 2025.