Anastasios Maràs: L’ultima ora / Αναστάσιος Μαράς: Την τελευταία ώρα [ποίημα]

L’ultima ora mi vienne alla mente

che un anno fa ti ho trovato fortunatamente,

è stato un appuntamento sconvolgente

che da tempo non potevo ottenere facilmente.

Quell’ora ti ho detto veramente

“stai con me corpo, anima e mente”.

Lo hai fatto velocemente

quasi senza averlo avuto in mente.

L’ultima ora mi dice ti voglio bene ancora

un desiderio che implora.

Perchè non lo sai mia Signora

e mi domandi se ti amo ora?

Primavera 2013

*          *          *

Την τελευταία ώρα μου έρχεται στο μυαλό

ότι πριν ένα χρόνο σε βρήκα.

Ήταν μια συνάντηση που αναστατώνει,

που από καιρό δεν μπορούσα να έχω εύκολα.

Εκείνη την ώρα σου είπα αληθινά

«μείνε μαζί μου με σώμα, ψυχή και νου».

Το έκανες γρήγορα, ασυναίσθητα

σχεδόν χωρίς να το έχεις στο μυαλό σου.

Την τελευταία ώρα σου λέω ότι σε ερώμαι,

μια επιθυμία που εκλιπαρεί.

Γιατί δεν το γνωρίζεις κυρία μου

και με ρωτάς αν σ’ αγαπώ τώρα;

Άνοιξη 2013

[Εικαστικό σχόλιο στο ποίημα : Primavera / Sandro Botticelli (1445–1510)]