Παύλου Φουρνογεράκη, ΑΘήΝΑ (ποίημα)

Της άρνης η θλίψη στο γκρίζο
Λακτίζει κιγκλιδώματα ορόφου,
Σφυγμοί σ' επιτάχυνση
Σαν τραίνο προς υπόγειες ράγες.

Καμένα πεύκα οι στέγες αντένων
Και σωροί δίχως ελπίδα κρυψώνας
Μετεωρίζουν το βλέμμα
Στα παρά φύση.

Πρωκτικές οσμές αμόλυβδης
Φιλτράρουν καλλυντικά στις προθήκες
Κι ο κόκκινος φανός
Περιλαίμιο σκύλου στην ειρκτή της ασφάλτου.

Ομηρεύει η τέχνη στο βελούδο του μαύρου.
Πώς ν' αντέξει ο προσκυνητής
Την προσμονή του όρθρου!