Adriana Maria Butnariu: ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ (ποίημα)

Λὲς λόγια χωρὶς νόημα…

Κυνηγᾶς ψευδαισθήσεις

μὲ τὴ δίψα ἑνὸς μπουμπουκιοῦ

ποὺ λαχταρᾶ τὸ φιλὶ τῆς ἄνοιξης

τὴν σιωπηλὴ ὥρα τῆς ἀποσύνθεσης·

Adriana Maria Butnariu: ΠΛΗΞΗ (ποίημα)

Ἀπὸ τὴν ὑπερβολικὴ πλήξη,

μεταφρασμένες ἀπὸ μιὰ παρεξηγημένη γλωσσικὴ οἰκονομία,

λέξεις συνωστίζονται ἀτάκτως στὸ ράφι τοῦ βιβλιοπωλείου!

Adriana Maria Butnariu: ΧΑΟΣ (ποίημα)

Κοίτα τὸν οὐρανό:

εἶναι μαῦρος καὶ θλιμμένος!

Τ’ ἀστέρια ἔχουν σβήσει

καὶ τὸ φεγγάρι ἔχει ἀποκοιμηθεῖ

κατὰ τὴ διάρκεια μιᾶς ὁλικῆς ἔκλειψης!

Adriana Maria Butnariu: ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ (ποίημα)

Βροχή...

Ἡ ἀγάπη χάνεται σὲ μεγάλες,

κρύες σταγόνες

κι ἀποσταλάζει στὸν οὐρανό,

ἀνατρεπόμενη στὸ ἔδαφος!

π. Γεωργίου Λέκκα: ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ (νέο ποίημα)

σ’ όλους αυτούς που ξέρουν

 

Αν όπως λένε ο χρόνος επουλώνει τις πληγές

τότε γιατί εγώ πονώ σαν να ’φυγες εχτές

κι έχω πάντα το ίδιο φρέσκια στ’ ακροδάχτυλα

την αίσθηση απ’  το δέρμα του κορμιού σου;