Θέλω να χορέψω. Θέλω να γευτώ.
Στη φυκιάδα χάμου να ερωτευτώ.
Νότες, η καρδιά μου με τρελό ρυθμό.
Βρέχει γύρω μ' άστρα. Μύρια σ' αριθμό.
Περ' ανάβει ο φάρος. Φεύγει η νυχτιά.
Καραβίσια φώτα στην αστροφεγγιά.
Άρωμα του πεύκου. Γεύση του φιλιού.
Όλα τρεμοπαίζουν. Μέση του Μαγιού.
Πόσα κρύβει ο χρόνος! Τ' αύριο σιωπά.
Κάλεσ' το μ' ελπίδες. Θα 'ρθει χαρωπά.
Όλα τα συμβάντα της ζωής μας δες,
σ' όλους τους ανθρώπους ίδια είναι μαθές.
Μόνο αν τα βλέπεις με το ροζ γυαλί,
τότε θα σού στρώσουν πλουμιστό χαλί.
Σου 'σβησ' η ελπίδα; Νιώθεις πια στεγνή;
Σίμωσε κοντά μου με μια προσμονή
σχέδια να πούμε, τ' αύριου χαρές
δράση και ζωντάνια, σκέψεις λυγερές.
[Από την "ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΠΤΑΝΗΣΙΑΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ (1950-2006)" του Συμποσίου Ποίησης (Επιμέλεια Σ. Λ. Σκαρτσής), Εκδόσεις περί τεχνών, Πάτρα 2006, σ. 101 εξ.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου