© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΣΚΟΠΕΛΟΥ ΟΙ ΕΥΓΕΝΕΙΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ – ΠΟΛΥΞΕΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΜΑΡΛΙΤΣΗ







Τ ρέθισμα γι ν γράψω τ σημείωμα ατ μο τ δωσε μι νακοίνωση κι να νομα. 
«7 νέοι καλλιτέχνες κθέτουν τ ργα τους στ cinemarian, σ να εκαστικ τριήμερο... 14, 15 κα 16/11...».

Εδα λοιπόν, τι μεταξ  τν πτ ατν νέων, κα γι μένα προσωπικ ξιων καλλιτεχνν,  πάρχει κα να κορίτσι, τ ποο τιμ τν πατρίδα του, τ Σκόπελο κα φυσικ τν δια τν Τέχνη. Πρόκειται γι τν Πολυξένη Μαρλίτση το Εαγγέλου κα τς Κοκκίτσας, τς ποίας τ τάλαντο πο τς χάρισε Θες εναι κα παινετ κα ξεχωριστό. Γιατ γαπάει ,τι κάνει κα κυριώτερο- ατ πο ζωγραφίζει εναι κομμάτια το ψυχισμο της, σημάδια τς καρδις της, στε κάθε ναγνώστης τν εκόνων της, δηλαδή, τν εκαστικν κθεμάτων της ν προσπαθήσει ν χαρτογραφήσει τν μέσα της κόσμο, πο εναι τόσο πλόυσιος, λλ πάνω π᾿ λα εαίσθητος κα τρυφερός.

Ξένια, πως τ γνωρίζουμε στν τόπο μας, δν εναι παγγελματίας στο χρο της, λλ κινεται μ εραποστολικ ζλο κα τρόπο πέυθυνο, στε ν ψώνεται στ χερια της ζωγραφικ κι χι ν γίνεται ντικέιμενο προς θέα ατοεπίδειξη. Γιατ τότε δν πηρετεται Τέχνη κα δν διακονεται, λλ μεταβάλλεται σ μπορεύσιμο εδος, δίχως μπνευση κα τ κυριώτερο,  δίχως τν πνο το Θεο ν τν νισχύει.

Ξένια ρχισε π τ μικρά της χρόνια ν ζωγραφίζει τοπία το τόπου της, λλ κα ν «στορε» κάποιες εκόνες, π ατς δηλαδ πο βλεπε στς κκλησιές το νησιο κα χι μόνο. Κι εχαν τ χάρη τους κεῖνα τ πρωτόλεια ργα της, γιατ να μικρ κορίτσι τ ν κλείνεται στ σπίτι κα ν δημιουργε, εναι κάτι τ παινετ π τ μιά, ν π τν λλη φανερώνει τ πλούσιο μεταλλεο πο κρύβει μέσα της. Κάτι πο ρχισε ν φαίνεται μ τς σπουδές της, τόσο στ Σχολ γιογραφίας τς . Μ. Δημητριάδος, σο κα στ Σχολ Καλν Τεχνν τς θήνας. Κα μπορε ο Σχολς ατς ν τς δωσαν τ παραίτητα φόδια κα τος κώδικες κείνους βάσει τν ποίων θ μποροσε πι ν δημιουργήσει, μως κείνη προσπάθησε ν βρε τ δικό της, τ προσωπικό φος, προβάλλοντας τσι, μ κόπους πολλος κα προσπάθειες,   τ δικό της χαρακτήρα. Γι᾿ ατ κα κατάφερε ν συμμετάσχει σ κθέσεις ζωγραφικς επράττοντας τος δίκαιους παίνους γι τ ργα της, τ ποα ποπνέουν μι νοσταλγία, λλ κα μι χαρμολύπη.

τσι σειρ ργων της « Σκόπελος τς Μνήμης» (γ θ πρόσθετα κα τς τιμς), πο πρξε κα πτυχιακή της ργασία, γίνεται θεμέλιος λίθος στν λη της διαδρομή, καθς τς καθορίζει πι τ προσωπικό της φος κα τς χαρίζει τ σφραγίδα τν ναμφισβήτητα δική της: τ σφραγίδα τς δωρες. Τς δωρες τν νθρώπων τν δικν της, στος ποίους βρκε χι μονάχα τ θεματική, λλ περισσότερο τ βιώματα κενα πο πλάθουν μέσα της εκόνες. Εκόνες φορτισμένες μ μνμες κα γεγονότα πασπαλισμένα πότε μ χρυσόσκονη, πότε μ γκρίζο χειμωνιάτικο φόντο. Εκόνες το Πατέρα κα τς Μάνας, το παππο κα τς γιαγις, το θείου Τζών, το Δημητράκη... λα τοτα τ πρόσωπα, κα λλα κόμη, νεβαίνουν στν ψυχή της κι στερα γίνονται μ τ χρώματα πο τ συνθέτει κα καταθέτει στ μουσαμ εκόνες, πότε χλωμές, πότε φωτεινές, μως πάντα τυλιγμένες σ᾿ να θάμβος περίεργο, λλ κα ερ συνάμα, γιατ πόσταση το χρόνου φέρνει ατ τ ναγκαο, θ τ λεγα, σθαμπο. Γιατ μ λησμονομε κα κατι τ κορυφαίο κα ναμφίβολα ξεχωριστό: καλλιτέχνης εναι κα νθρωπος. Κα μι πό τς νθρώπινες λειτουργίες του εναι κι εαισθησία, ποία στ συνέχεια παράγει τ βούρκωμα τν ματιν. Τ λυτρωτικ κενο  βούρκωμα...

Μσα, λοιπόν, π᾿ ατ τ σύθαμπο γναντεύει Ξένια τος δικούς της νθρώπους κα μετ μς τος παραδίνει ζωγραφισμένους. Ζωγραφισμένους κι ρυτίδωτους, μσα στν νοιχτ θαλασσι πιφάνεια ν ταξιδεύουν μέσα στ Χρόνο μαζ μ τς θύμησες, μαζ μ τν γοητεία πο σκον πάνω της τ ερ κα πάντα ζωνταν μέσα της πρόσωπα τν δικν της νθρώπων: Ζώντων κεκοιμημένων.

Γι᾿ ατ κι ο πίνακες ατο φήνουν σ᾿ ποιον τος προσέξει μ σεβασμ κα φιλοτιμία μι νοσταλγία κα μι χαρμολύπη περίεργη. Νοσταλγία τν προσώπων κα χαρμολύπη γι τς στιγμές, τ γεγονότα πο πέρασαν μν στόσο παραμένουν μέσα στς ζωγραφις φωτεινά, νόθευτα κι γνά.

Εναι τιμ, στ᾿ λήθεια, γι τ Σκόπελο ατο ο νέοι καλλιτέχνες. Τιμή, γιατ στεφανώνεται «μικρ τους πατρίδα» μ τν προσφορά τους. Πο εχόμαστε ν χει καλ κι ελογημένη συνέχεια.


 (πόμνημα στς εκόνες: Εκ. 1. Μ τ Μητέρα τους τ δύο δέλφια: Ξένια κα Δημητράκης. Εκ. 2. Πάλι μ τ Μητέρα τους τ παιδιά. Μόνο πο διακρίνεται κι ρφάνεια... Εκ. 3. Μ τ θεο Τζών, τν τρυφερ κα κακο Τζών).

1 σχόλιο:

Ανθή Βαλσαμάκη είπε...

Τα βιώματα αναπτυγμένα στο χρώμα της απουσίας, εκπληκτική η δουλειά σου Ξένη.........καμαρώνω

Related Posts with Thumbnails