παραθέματα λόγου: Διονύση Σέρρα, ΣΤΟ ΚΟΙΝΟΒΙΟ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΜΑΖΙ… [ολόκληρη η ποιητική συλλογή]

Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

Διονύση Σέρρα, ΣΤΟ ΚΟΙΝΟΒΙΟ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΜΑΖΙ… [ολόκληρη η ποιητική συλλογή]

Όνειρου φίλοι

στης πορείας το Κενό-

της πλάσης το κοινόβιο

με αύρας φως να φέγγει.

ΕΙΣ-ΟΔΙΚΟ

Κι αν μ’ άλλο χέρι σαν μα-

χαίρι χαρακώνεις τη γραφή

του μύθου χάνεις την αρχή

και της Σιωπής το επιμύθιο.

Άσκησης λόγος στο χαρτί

σαν κόσμου δίσημου υφάδι-

με κομποσχοίνι (δάκρυ-δάκρυ) μοναχού

από τη γέννα ώς την παύση του σφυγμού

ν’ αργομετράς τη διαδρομή

γι’ αυγής ή ξέφωτου σημάδι.

Στο κοινόβιο του μοναχού μαζί…

Ανάδυση

- μ’ όσους του κύκλου τη σχεδία (δίχως κύμα) οιακίζουν άτρωτη πάντα φέροντας μιαν Αφροδίτη τρωική κ’ έναν Απόλλωνα ιωνικό σ’ ακτής ή διάβασης βωμό- με φως βυθού κι ανάδυσης από κορφές Ανατολής κι από ροές Αντικυθήρων.

Αναβίωση

- μ’ όσους τραβώντας με σχεδία στα βαθιά (σ’ άγραφου μύθου Πόντο) σώζουν του νόστου ναυαγούς ώς την Ιθάκη τους- ή απ’ του έπους την τομή (στη ραψωδία για την Τροία της ψυχής) στάζουν στης σάρκας το κενό αίμα του στήθους άστικτο κι άσβηστης μνήμης στάλες.

Συνωδία

- μ’ όσους αυλαία αίρουν πάμφωτη σ’ αυλής ή άβατου σκηνή αφήνοντας στην αγορά τον θίασο της Νέκυιας με προσωπεία του κενού ή σώματα φυγής να συνωδούν (μονότονα) την παρωδία της Γέννας.

Ηδυμέλεια

- με όσους στις μέσα παύσεις του πυρρίχιου και στους σπονδείους της σελήνης σαν την ακοίμητη Σαπφώ στη Λέσβο τους για τους κλητούς της Ερημιάς χορδές και ίαμβους σφυγμού (σαν φθόγγους ίμερου ή δέησης ψαλμούς) αμίλητοι μελίζουν.

Αντίσταση

- με όσους σε σκοπιάς ή άμυνας στηθαία σαν Ίωνες ανάβασης ή μαχητές της εσχατιάς για καύσης φως αντιπαλεύουνε της Δυναστείας τη στρατιά τους μισθοφόρους του κλοιού ή τους υπήκοους της Αφασίας.

Βραχογραφία

- μ’ όσους για πέτρας φως βυθίζονται σε φλέβα Φοίβου μυθική και νιώθουν θαύματα να χρυσουργεί στου βράχου το ουράνισμα η σμίλη του Φειδία.

7α

Καταφυγή

- μ’ όσους την πίκρα σβήνουν πίνοντας κοκτέιλ Μοναξιάς μ’ άχνας παγάκια μαγικά γι’ άπυρης φλόγας σώμα- στην αγωνία της γωνιάς καπνίζοντας (για μέθης σωθικά) ισόβια μια δόση καταφρόνιας.

7β

Μετάσταση

- μ’ όσους χαράζουν (μυστικά) το συναξάρι τους στο περιθώριο του μπαρ ή στη γωνιά κάθε (γι’ ανάσα) κρύπτης το σώμα αίροντας από τον Άθω τους στον Γολγοθά- σε όρθρου φως ή όνειρου φωτιά να σβήνουν (με το δάκρυ τους) τα μελανώματα της δύσης.

Υπογράμμιση

- μ’ όσους γι’ άρρητου Λόγου δώρημα (ή ευαγγέλιου χαρά) σαν μύστες όλβου ή μαγείας καθηλώνουν της Αγοράς ονειροθύτες και συνοδίτες του Κενού- σε σπαραγμού μονόφυλλα τ’ ανείπωτα υπογραμμίζοντας μ’ ακίδας χάδι και ανάσα πυρετού ή με της αποκάλυψης το διάφανο μελάνι.

Προσκύνηση

- με όσους σαν Ναΐτες της Ιδέας μαστιγώνουν σάρκες εμπόρων ή λιπώματα κριτών σε θόλου τέμπλο (γι’ αύρας Χάρη) προσκυνώντας ήλους θυσίας και θωπείας Οφθαλμό.

Πληρωμή

- μ’ όσους κρυφά παραδομένοι (σαν ψυχή) στον άγιο-δαίμονα Ρεμπώ μ’ έκλαμψης σώμα και ηδύσημα φυγής μέχρι το τέλος το ταξίδι τους πληρώνουν- πάντα κρατώντας στου σταθμού τους τη γραμμή (με θύρας άθωρης κλειδί) κλειστή μια θέση για τον γυρισμό στης εξορίας τους την κόλαση.

Θαλπωρή

- μ’ όσους πυρώνουνε σ’ αυγής φωτιά μιας άνοιξης τα όνειρα και τα σημάδια σαν Λαύρας λάβαρα θριαμβικά σε κορυφές χώρας λυγμού ή σε χαράγματα της ενδοχώρας.

Φωτογονία

Του Σολωμού, για τ’ «αλωνάκι» του

- με όσους δάκρυ γέννας (ως το θάνατο) τους συνοδεύει στις νύχτες τους χαράζοντας γι’ αφές λαμπρής σταυρούς ή γέρνοντας σε κόψης γη μ’ ολόχρυση την πέτρα νιώθουν ν’ αλέθουνε για φως (του Χρέους πολιορκισμένοι) στα σωθικά του πάθους πειρασμούς.

Ακροβασία

- με όσους στάζουν πάνδωρο το σπέρμα της ζωής σε πόνου μήτρα ή σχισμή ονειροθήκης του Κήπου ήλιοι να χρυσώνουν το κορμί- με φως χαρούμενο ν’ ακροβατεί στης σκοτοδίνης την αυλή ή στου Αυτόθυτου τα τείχη.

Κλήση

Του Αλέξη Τραϊανού, εωθινό

- με όσους υγρής σελίδας φέγγοντας (βαθιά) το μαύρο σήμα ίλιγγου στίχους στρέφουνε στο στήθος σαν τροχούς και τον δραπέτη της αυγής καλούν σε διαδρομής συντρίμματα- τους ήχους της εξάτμισης (ανάκουστοι) να συνωδούν και με σφυγμού παράβαση να κόβουνε το νήμα.

Λύτρωση

Μίλτου Σαχτούρη, του πυρφόρου

- μ’ όσους θηρεύουν άοπλοι τρελούς λαγούς ή την αυλή τους ζώνουνε με μύθου χρυσαλίδες γι’ ακτές βυθού φτερώνοντας και Κήπους ουρανού- μ’ ανθούς αυγής να ραίνουνε της νύχτας μονωδούς και τις θηλιές να λύνουνε με Όνειρου θωπείες.

Λειτουργία

Μνήμη Οδυσσέα Ελύτη

- με όσους σε βάθη χώρας δυσμικής ή σε πολέμου χαρακώματα του Λόγου άγιο βήμα (για μετάληψη) υψώνουν- της Χάρης μύστες ορφικοί και οίστρου πάντονοι Χοροί για νιότης σώματα να λειτουργούν σαν κοινωνοί κόσμου γλαυκού ώς τ’ άδυτα της Λύπης ηλιοφόροι.

Επικύρωση

- μ’ όσους ρητά καταψηφίζουνε στης διαρχίας τη Βουλή των σωματοφυλάκων τα προνόμια ή σβήνουν τα ενδόσημα της ήττας και της κατοχής- μ’ όρκου πνοές κυρώνοντας (πριν απ’ του τέλους τη στιγμή) της Ευπλασίας τα διατάγματα τις παραγράφους της Ακμής ή της Φιλότητας τα άρθρα.

Καταδίκη

- με όσους σαν ιδιώνυμοι δραπέτες εσοχής ισόβια βιάζουν την κυρία Λογική τους δικάζοντας (αυτόκλητοι) του τρόμου το κορμί στης κρίσης το τακτό Μονομελές ή στης ψευδαίσθησης το άδειο Εφετείο.

Αφόπλιση

- μ’ όσους σε νύχτας πάλη πάνσωμη σαν ζώνουν όνειρα και πόρους της Κτήσης οι ταγοί μες από χάσματα πνοής γλιστρούν (ανείδωτοι) στης άλωσης την πύλη- φρουρούς της πλάσης πάνοπλους κι άλλους οπλίτες εισβολής μ’ αφές του στήθους άγνωρες ή με μαγνήτες της παλάμης ν’ αφοπλίζουν.

Αναμονή

- μ’ όσους βαθιά θηρεύοντας πλάσματα λάμψης και αλκής γι’ άθλα κορφής ή λάφυρα σαγήνης της σάρκας τον ζυγό τους σέρνουνε- φλέβες ματώνοντας της Ηδονής στις κρύπτες της αναμονής στου στόχου τα περάματα ή στις παγίδες του τοπίου.

Ανά-γνωση

- μ’ όσους του μύθου σήματα (ιερογλυφικά) σε σκήτης ή σε δρόμου σαρκοφάγο μ’ αλφάβητο σιωπής τ’ αποκρυπτογραφούν- της Μνήμης σώματα (ή σωθικά) να συναντούν γι’ ανά-γνωση άλλης γραφής ή γι’ αποστήθιση θαυμάτων.

Παράσταση

- μ’ όσους ικέτες (δίχως δάκρυ) σε κοινόβιου σκηνή φροντίζουν πάντα μοναχοί της δοκιμής τα προσωπεία- στην τακτική παράσταση (με το μυθόδραμα της Προσμονής) να μη μετρούν αλάθητα της κρίσης οι πιστοί του σκηνοθέτη τα ευρήματα ή της παράβασης τα κύρια σημεία.

Κοσμογονία

- μ’ όσους σε Ύβρης κόσμο ή σε άβυσσο ψυχής (μ’ άχαρα κύμβαλα βουής τα λάθη ν’ αλαλάζουν) σκήτες γαλήνης ή κοινόβια πνοής με τους χρυσόκοκκους της Πλάσης θεμελιώνουν- δεσμώτες θλίψης ή παράκλησης θνητοί του Ποιητή δώρα τιμής να κοινωνούν γι’ Αυγής σπορές εαρινές ή για παράδεισου χαμένους γόνους.

24α

Συν-άθροιση

- μ’ όσους σ’ άδειο κελί (ακίνητοι) κόμπους μετράνε και σχισμές από τα δίχτυα του γεννήτορα ή της θηλιές της μήτρας αθροίζοντας (αλάθητα) της σύλληψης ποινές- δίχως να φέγγει (σαν το δάκρυ) της παγίδας το κλειδί μην και ξεφύγει (δυο κομμάτια) το κορμί απ’ της λαβής τ’ άλυτα δάχτυλα και της παράλυσης τα νύχια.

24β

Πορεία

- με όσους

αίρουνε

(σφιχτό-

δετοι) στο μονο-

πάτι τους

σε μονό-

δρομου

διπλή

γραμμή

τις α-