© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

Να τ' αλλάζουμε τα συνθήματα

Γράφει ο Παύλος Φουρνογεράκης

Έφυγα από το σπίτι λίγο μετά αφού στάθμευσε το αυτοκίνητο της Ουρανίας έξω από την αυλόπορτα. Είχε εσπερινό στον Άγιο Νικόλα του Μόλου για τους Αγίους Πάντες. Η ομώνυμη εκκλησία γκρεμίστηκε με τους σεισμούς του '53… Πήγα να ψάλω ύμνους σ΄ αυτούς που ξεχώρισε η χριστιανική εκκλησία, ότι στη διάρκεια της ζωής τους έκαναν υπερβάσεις προσέγγισης του καλού, ομοίωσης προς το Θεό. Στην πλατεία είχαν ήδη συγκεντρωθεί για μια ανθρωπιστική αντιρατσιστική εκδήλωση, εκεί έστειλα ένα άρθρο μου, θα πήγαινα αργότερα.

Ποιητική πανδαισία οι ύμνοι, ασυνήθιστο λεξιλόγιο μιας άλλης εποχής που εύκολα αναγνωρίζει κανείς τις δικές μας ρίζες κι ενθουσιάζεται από τον πλούτο και τη μουσική δοξαστική, λατρευτική, ικετευτική αρμονία. Λιβάνια, δοξολογίες, πεντάρτοι, φωνητικές κορόνες, ευχές… Το μυαλό μου όμως είχε κολλήσει στους μετανάστες. Στο σπίτι καθάριζε μια γυναίκα από χρόνια μετανάστης και στο «Φώσκολο» γινόταν συζήτηση για το ρατσισμό και την ξενοφοβία.

Θυμήθηκα την ιστορία της Ουρανίας. Πέρασε μέσα από ποτάμι χειμώνα καιρό με το κοριτσάκι της ενός χρόνου υψωμένο στα δυο της χέρια για να μη βραχεί, σαν τον παπά που κρατάει τ' Άγια στη Μεγάλη Είσοδο και με τη δέησή του χαρίζει την ελπίδα της ζωής. Μόλις πέρασε τα σύνορα την έπιασαν οι φρουροί και την επαναπροώθησαν στην Αλβανία. Επέμεινε και το ίδιο βράδυ επιχείρησε με επιτυχία το τρίτο πέρασμα στο ποτάμι, το αντάμωμα με τον άντρα της που είχε προηγηθεί και αργότερα τη μόνιμη εγκατάστασή της στη Ζάκυνθο. Το κοριτσάκι είναι τώρα φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο. Μια άλλη Αλβανίδα μαθήτριά μου μόλις πήρε το πτυχίο της ελληνικής φιλολογίας!

Πάντα προσπαθώ να φεύγω από το σπίτι όταν έρχεται η Ουρανία να καθαρίσει. Δεν είναι μόνο ότι χάνω τη βολή μου κι αναστατώνομαι, είναι κυρίως γιατί λυπάμαι να τη βλέπω τόσο κουρασμένη. Έρχεται μετά το ξενοδοχείο με τα χέρια τραυματισμένα από τα τοξικά απορρυπαντικά και καθημερινά επαναλαμβάνει τα ίδια, ταγμένη στην οικογένεια, στην καθαριότητα της απίστευτης ζακυνθινής βρωμιάς μας, στην ανοχή της παραξενιάς μας κι ενός κρυφού ή και φανερού ρατσισμού μας.

Το καφενείο Κόκκινος Βράχος κλειστό, σημάδι και αυτό σκανδάλων και παρακμής της τοπικής Αυτοδιοίκησης κι ο Σολωμός μένει τώρα περισσότερες ώρες μονάχος και μαντρωμένος ν' αντιμετωπίζει περίεργους, θερινούς, νυκτερινούς επισκέπτες. Έξω από την εκκλησία οι φιτούρες και τα παστέλια γλυκαίνουν τους περαστικούς. Μέσα στο σινεμά Φώσκολος ανθεί η σύγχρονη ζακυνθινή τέχνη και στη μισογεμάτη αίθουσα οι εισηγήσεις έχουν δώσει τη θέση τους στις διευκρινήσεις και τις τοποθετήσεις. Σοβαρές μελέτες ανακοινώνουν, ότι η Ευρώπη θα χρειαστεί στο μέλλον εκατομμύρια μετανάστες για να λύσουν το δημογραφικό της πρόβλημα.

Ο Αλβανός, που πριν λίγες μέρες έκοψε τα χόρτα του κήπου, δάκρυσε όταν θυμήθηκε τα τέσσερα χρόνια που ήταν παράνομος στην Καρδίτσα και κοιμόταν στους τράφους και τους αγρούς για να μην τον πιάσουν, κι όμως ήταν τόσο απαραίτητος εργάτης! Ήθελε να σπουδάσει, αλλά ήρθε η φτώχια κι έγινε μετανάστης. Πόσα χρόνια θ' αντέξω να κάνω τόσο βαριές δουλειές, μου έλεγε, σκέψου πόσο τυχερός είσαι που σπούδασες .

Μια ομάδα ευαισθητοποιημένων συμπολιτών μας γυρίζει και σβήνει τα ρατσιστικά συνθήματα από τους τοίχους και τις μάντρες, γραμμένα με μπλε και θαλασσιά γράμματα…
- Να τ΄ αλλάζουμε να μη τα σβήνουμε τα συνθήματα, πρότεινε ο Θανάσης.
- Να τ΄ αλλάζουμε τα συνθήματα και με τη βοήθεια της τέχνης, συμπλήρωσα ψιθυριστά, σαν αυτή την υπέροχη εικαστική στο φουαγιέ από το Διονύση, τη Λένα, τη Μίκα, τη Θάλεια, την Αθηνά, τη Μελίνα , τον Κώστα και τους άλλους που δε συγκράτησα στη φτωχή μου μνήμη…

Σκέφτηκα μερικές αλλαγές την ώρα που η ορχήστρα των νέων απ΄ έξω στην πλατεία με πολυπληθές νεανικό ακροατήριο έστελνε την αγάπη της στους μετανάστες.
«Έξω οι μετανάστες από την Ελλάδα» προτείνω την αλλαγή:
«Πεινούν οι μετανάστες στην Ελλάδα»
«Φωτιά στους μετανάστες»
προτείνω την αλλαγή:
«Δουλειά στους μετανάστες»
«Η Ελλάδα ανήκει μόνο στους Έλληνες»
αλλαγή: «Η Ελλάδα είναι οικουμενική»

Αλήθεια, τι προοπτική έχει η δημογραφικώς φθίνουσα Ελλαδίτσα μας να παραμείνει στο χάρτη των ιστορικών λαών αν δεν υπάρξει στην οικουμενική εκδοχή της; Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός ως οικουμενικός δοξάζεται. Αξίες του πανανθρώπινες κόσμησαν την πορεία Ανατολής και Δύσης, εξανθρώπισαν μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας. Κούφιοι σύγχρονοι μεγαλοϊδεατισμοί που τελματώνουν στον επιθετικό ρατσισμό απλώς στρουθοκαμηλίζουν στο σημερινό μας ξεπεσμό.

Πρέπει ν' αλλάξουμε τα συνθήματα και στην Ε.Ε. ώστε ν' αλλάξει τη μεταναστευτική πολιτική της. Πόσο ακόμα, χωρίς να κοκκινίζουμε, θα φιλοξενούμε εξαθλιωμένους τους λαθρομετανάστες και πόσο θα προδίδουμε τους προγόνους μας που πίστευαν στον Ξένιο Δία και θεωρούσαν ύψιστη αξία εκείνη της φιλοξενίας. Μοιάζουμε σήμερα μ' εκείνους τους κυνηγούς που περιμένουν τ' αποδημητικά πουλιά στα Στροφάδια, στο Βασιλικό, στο Κερί να τα σκοτώσουν στην ώρα της φιλοξενίας, στην ώρα της εξάντλησης, της απόλυτης αδυναμίας τους. Στα μεγάλα αστικά κέντρα γκετοποιήθηκαν ολόκληρες περιοχές με μετανάστες και εκμεταλλευόμενοι την αδυναμία τους, τους εκπορνεύουμε και τους μεταλλάσσουμε σε κακοποιούς του οργανωμένου εγκλήματος.

Ν' αλλάζουμε τα συνθήματα πρώτα μέσα μας, ύστερα στον άμεσο περίγυρό μας για να βρούμε τον ανθρώπινο ελληνικό εαυτό μας. Δεν μπορούμε να τους σβήσουμε τους άλλους, τους ρατσιστές, υπάρχουν. Να τους αλλάξουμε πρέπει με τη ζωή μας, με τους αγώνες μας, με το παράδειγμά μας κυρίως όμως με την παιδεία. Από τους νέους τους αμούστακους κι ευαίσθητους αρχίζει η αλλαγή. Ευτυχώς ήταν ηχηρή η παρουσία τους στην πλατεία το περασμένο Σάββατο, ευαίσθητοι κι ευαισθητοποιημένοι με αγνά αισθήματα, οράματα και προσδοκίες από το καινούργιο, το ελπιδοφόρο που εμφανίζεται και παραγκωνίζει το παλιό και προβληματικό . Το καινούργιο να είναι πάντα ο συγκερασμός του καλού στο συνταίριασμα των πολιτισμών.
16-6-2009

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλό! Αν μπορούσα να κάνω copy paste θα το αναδημοσίευα στο ΡΑΠΟΡΤΟ

Related Posts with Thumbnails